Το αυτοδιαχειριζόμενο και αντι-ιεραρχικό queer liberation march (QLM), είχε ως αφετηρία την πλατεία Εξαρχείων σήμερα, Σάββατο, από τις 11 το πρωί, ενώ ακολούθησε πορεία προς τη Βουλή.
Στόχος του κινήματος είναι η απεμπλοκή των διεκδικήσεων της ΛΟΑΤΚΙΑ+ κοινότητας «από την καπιταλιστική κανονικότητα, η οποία λειτουργεί δομικά ως μηχανή παραγωγής αποκλεισμών, επισφάλειας, και ευαλωτότητας». Τα QLM φέτος, ανά τον κόσμο, αγκάλιασαν το Black Lives Matter κίνημα και κατέληξαν σε τεράστιες πορείες με κοινά διαθεματικά προτάγματα συλλογικής απελευθέρωσης.
Δύο από τις διοργανώτριες αναλύουν το πολιτικό του πλαίσιο με συνέντευξή τους στο «Provocateur»:
Αναλυτικά το σχετικό κάλεσμα:
Το Pride αναβάλλεται, τα όνειρα μας όμως όχι. Ο Ιούνιος από τότε που άναψαν οι φωτιές των καταπιεσμένων στο Stonewall έχει χαραχτεί στη συλλογική μνήμη ως μήνας ορατότητας, αντίστασης, διεκδίκησης και εξέγερσης. Φέτος ακόμα περισσότερο η εξέγερση πήρε ξανά σχήμα, το σχήμα των μαύρων δολοφονημένων σωμάτων που διαφεύγουν του θανάτου κι επιστρέφουν στοιχειώνοντας τα συστήματα καταπίεσης και εκμετάλλευσης για να συντονιστούν με όλες τις κλεμμένες ανάσες της εποχής μας.
Η δολοφονία του George Floyd, από λευκό αστυνομικό στις ΗΠΑ, ανέδειξε την αποκρουστικότητα του εθνοφυλετισμού και του αυταρχισμού, βγάζοντας στον δρόμο εκατομμύρια ανθρώπους, που φωνάζουν ότι οι ζωές των μαύρων έχουν αξία. Γυναίκες, θηλυκότητες, ΛΟΑΤΚΙΑ+, φτωχές, άστεγες, άτομα που καταπιέζονται από την καπιταλιστική εθνοπατριαρχία, βρισκόμαστε στο πλευρό των μαύρων αδερφών μας και ενάντια σε κάθε τι που συνθλίβει τη ζωή.
Το γεγονός αυτό, λειτούργησε ως υπόμνηση της φυλετικής τρομοκρατίας, εσωκλείοντας παράλληλα την οργή μας για τα δολοφονημένα σώματα προσφυγισσών/ων, μεταναστριών/ων στη Μεσόγειο και τον Έβρο, για τις νεκρές/ους στα αστυνομικά τμήματα και τις φυλακές, για τα θύματα της φασιστικής βίας, για τις δολοφονημένες αδερφές μας από την πατριαρχία, για τη Ζάκι που έφυγε βάναυσα πριν 21 μήνες σε δημόσια θέα στα χέρια ιδιοκτητών και μπάτσων αλλά δεν έπαψε στιγμή να μας λείπει.
Αυτός ο κόσμος δε μας χωράει. Αποκλείει, παραβιάζει, κακοποιεί, βασανίζει, δολοφονεί όσες και όσα δεν ταιριάζουν στα μέτρα της εξουσίας. Ο δημόσιος χώρος δε μας συμπεριλαμβάνει. Είναι μια πελώρια περίφραξη σχεδιασμένη με έμφυλες, ταξικές, φυλετικές και εθνοτικές ιεραρχήσεις, γεμάτη απαγορεύσεις και πειθαρχήσεις. Δεν είμαστε ασφαλή έξω. Κινδυνεύουμε από δεκάδες τρόπους φυσικής και συμβολικής εξόντωσης, βλέμματα, υποτιμήσεις, λεκτική και φυσική βία.
Παρατηρούμε τα σώματα μας να αντικειμενοποιούνται, να εξευτελίζονται, να εποπτεύονται, να γίνονται εν τέλει πεδίο άσκησης της βιοπολιτικής με αναπόσπαστες τις μεταβλητές του σεξισμού, της ομοφοβίας, της τρανσφοβίας. Μια γιγαντιαία και σιδηρόφρακτη μηχανή ελέγχου που επιτηρεί τις κινήσεις μας, τους έρωτες μας, τη σεξουαλικότητα μας, τους τρόπους που βιώνουμε το φύλο μας, τα ρούχα μας, τις παρέες μας. Δε θέλουμε να ζήσουμε έτσι.
Μπουχτίσαμε από τις συμβουλές του κοινωνικού καθωσπρεπισμού ότι πρέπει να προσέχουμε για να κερδίσουμε στριμωγμένες ζώνες ανοχής, ότι πρέπει να μην προκαλούμε τους αιματοβαμμένους θεσμούς της οικογένειας, της πατρίδας και της θρησκείας για να μείνουμε ζωντανές. Δεν πρόκειται να μικρύνουμε, να αλλάξουμε ή να κρυφτούμε. Δε θέτουμε την ύπαρξη μας στην αξιολόγηση του κράτους, ούτε βολευόμαστε με την ακριβοπληρωμένη φιλανθρωπία των ΜΚΟ. Δε χειροκροτούμε την υποκριτική και βασισμένη στην εργασιακή εκμετάλλευση κοινωνική ευθύνη των χορηγών, ούτε κάνουμε τους αγώνες μας διαφημιστικό καμβά του καπιταλισμού.
Τα θέλουμε όλα. Δεν επιστρέφουμε στην κανονικότητα, γιατί μας έμαθαν οι εξεγερμένες/οι στη Χιλή ότι η κανονικότητα είναι το πρόβλημα. Επιστρέφουμε στις ρίζες των αδιαμεσολάβητων αγώνων που είναι ποτισμένοι από την οργή και την καύλα μας. Φτιάχνουμε εκείνο το μαγικό και μέχρι το μεδούλι καλοκαιρινό μέρος που θα συναντηθούν οι γρατζουνιές και το κέφι μας, που ο φόβος μας θα μεταβολιστεί σε κίνηση, που θα πετάξουμε τη ντροπή και θα χορέψουμε, που θα απελευθερωθούν τα σώματα μας, που θα ξορκίσουμε το φόβο με γκλίτερ και δε θα δώσουμε λογαριασμό σε κανέναν.
Νομαδικά, θηλυκά, queer, μαύρα, χοντρά, ανάπηρα, φτωχά σώματα. Τσούλες, τρανς, λεσβίες, πουστάρες, σεξεργάτριες. Βγαίνουμε στο δρόμο και διεκδικούμε την ορατότητα μας στο δημόσιο χώρο. Διεκδικούμε δικαιοσύνη για τα δολοφονημένα μας αδέρφια. Οι ζωές μας έχουν αξία. Περπατάμε μαζί μακριά από τις ασφυκτικές κοινωνικές κατασκευές, τις ετικέτες, το άγχος και την ενοχή.
Διοργανώνουμε το 1ο αυτοδιαχειριζόμενο και αντιιεραρχικό queer liberation march, γράφουμε τις δικές μας ιστορίες, ακούγεται η δική μας φωνή. Ντυθείτε ή γδυθείτε όπως σας αρέσει, ελάτε να σκάσουμε σαν πυροτέχνημα στη μουντή πόλη. Να την κάνουμε δική μας. Κανένα δεν περισσεύει, ας δημιουργήσουμε καταπληκτικές ουτοπίες.
Σάββατο 27 Ιουνίου, στις 11:00 το πρωί στην Πλατεία Εξαρχείων
*σεξιστικές, ομοφοβικές, τρανσφοβικές συμπεριφορές δε θα γίνουν ανεκτές
*οι cis straight άνδρες που θέλουν να στηρίξουν την προσπάθεια μας είναι ευπρόσδεκτοι με την προτροπή να καθίσουν πίσω στην πορεία και να αφήσουν χώρο στα λιγότερο ορατά υποκείμενα
*καλούμε τα συμμετέχοντα να βρούμε δημιουργικούς τρόπους, ώστε να τηρήσουμε τους υγειονομικούς κανόνες λόγω Covid – 19 για αποστάσεις και μάσκες και να νιώθουμε όλα ασφαλή
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.