Γνωριμία με την Ανοιχτή Συνέλευση Περάματος
Μια μικρή αυλή υποδέχεται τον κόσμο στο Κοινωνικό Στέκι «Πυξίδα». Αριστερά της εισόδου μια κόκκινη καρδιά δηλώνει: «Ι love crisis». Το τι εννοεί ο καλλιτέχνης θα το καταλάβουμε ίσως πολύ αργότερα. Έφτασα περίπου μισή ώρα πριν τη συνέλευση της Ανοιχτής Συνέλευσης Περάματος. Οι τρεις άνθρωποι που ήταν εκεί με βοήθησαν να βρω τα υλικά για να φτιάξω ένα τσάι στην κουζίνα τους και έτσι άρχισε μια βαθύτερη γνωριμία με την Ανοιχτή Συνέλευση Περάματος με την οποία έχω συναντηθεί πολλές φορές σε άλλες στιγμές.
Όλοι έχουμε στο μυαλό μας μια περιοχή με πολύ υψηλά ποσοστά ανεργίας. «Το Πέραμα είναι μια συνοικία εργατική», όπως μου είπε και ο Γιώργος που τον συνάντησα εκεί. «Η πλειοψηφία του κόσμου είχε σχέση με τα ναυπηγεία και την οικοδομή. Οι δύο κλάδοι είναι κατεστραμμένοι και έχουν μείνει μόνο οι υπηρεσίες και τα μικρά μαγαζιά. Είναι μια κατ’ εξοχήν λαϊκή γειτονιά».
Όπως έμαθα, η Ανοιχτή Συνέλευση Περάματος ως συλλογικότητα ξεκίνησε να υπάρχει το καλοκαίρι του 2011, αμέσως μετά τις πλατείες και από την πρώτη στιγμή προσπάθησε να αφήσει το στίγμα της στη γειτονιά. Στη συνέχεια φιλοξενήθηκαν στο χώρο του Β΄ ΚΑΠΗ Περάματος για να συνεδριάζουν κάθε Τετάρτη απόγευμα. Κατάφεραν να αποκτήσουν δικό τους χώρο χάρη στη διεθνή αλληλεγγύη.
Στα τέλη του 2012, το Ίδρυμα Ρόζα Λούξεμπουργκ εγκαινίασε το παράρτημά του στην Ελλάδα. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων συμμετείχαν μέλη του Ιδρύματος από το Βερολίνο και τις Βρυξέλλες και μέλη του Γερμανικού κόμματος Die Linke. Στον κενό χρόνο των εγκαινίων τους αποφάσισαν να πάνε στο Πέραμα, ακριβώς λόγω των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της περιοχής και να μιλήσουν για τη φτώχεια και το φασισμό. Η αντίδραση ήταν ενθουσιώδης. «Μας ρώτησαν πως μπορούν να μας βοηθήσουν. Τι χρειαζόμαστε πιο πολύ. Έτσι στήθηκε το στέκι ‘Πυξίδα’ », μου είπε ο Γιώργος. Οι αλληλέγγυοι Γερμανοί πλήρωσαν για ένα χρόνο τα πάγια έξοδα του χώρου (ενοίκιο, νερό, ρεύμα, τηλέφωνο). Η σχέση τους με τους Γερμανούς συνεχίζεται με ταξίδια από την Ελλάδα στη Γερμανία και αντίστροφα, μάλιστα στο τέλος Μαρτίου θα γίνει το δεύτερο ταξίδι προς τη Γερμανία, για να ενημερωθούν εκεί για τη νέα κατάσταση στην Ελλάδα.
Το αντιφασιστικό στοιχείο είναι πολύ έντονο στο χώρο του στεκιού. Διακρίνεται και αργότερα. Σε κάθε συζήτηση, το θέμα έρχεται μόνο του. Ας μην ξεχνάμε ότι το Πέραμα είναι και η περιοχή του Γιάννη Λαγού, η έντονη παρουσία της Χρυσής Αυγής φαίνεται και από το γεγονός ότι όλοι οι τοίχοι της πόλης είναι γεμάτοι φασιστικά συνθήματα. Μοναδικός κανόνας αποκλεισμού εξάλλου είναι ότι στη συνέλευση δε δέχονται φασίστες. Ο Θανάσης μου είπε: «Έχουμε δυνάμεις που ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο. Εδώ γίνεται πολιτική συζήτηση. Όχι κομματική! Πολιτική!». Με τον τρόπο αυτό ήθελαν να μου τονίσουν ότι είναι άνθρωποι που προέρχονται από την κοινωνία, δεν ανήκουν σε κάποιο κόμμα, η συνέλευση ήταν κάτι πρωτόγνωρο για αυτούς. Ο καθένας ψηφίζει ό,τι θέλει και κανείς δεν θα τον ρωτήσει. Η μόνη ψήφος που δε δέχονται είναι η ψήφος στη Χρυσή Αυγή. Όταν ξεκίνησαν τη διανομή τροφίμων υπήρχε κόσμος που έπαιρνε τρόφιμα και από τη Χρυσή Αυγή. «Επειδή το Πέραμα είναι και κλειστή κοινωνία το μαθαίναμε. Έγινε συζήτηση και είπαμε. Όποιος θέλει, πρέπει να επιλέξει ή θα πάει εκεί ή θα μείνει εδώ», μου είπε ο Μπάμπης.
Ως συλλογικότητα δεν έχουν δεχθεί κάποια επίθεση από τη Χρυσή Αυγή. Ο Βαγγέλης πιστεύει ότι ο κόσμος που έπαιρνε τρόφιμα και από τις δύο συλλογικότητες μπορεί να έδινε και πληροφορίες. Έτσι κι αλλιώς όμως στην ερώτησή μου, αν πιστεύει ότι η Συνέλευση έχει παίξει κάποιο ρόλο στην περιστολή του φασιστικού φαινομένου, μου απάντησε ότι «προφανώς έπαιξε κάποιο ρόλο». Νωρίτερα ο Γιώργος μου είπε: «Το ότι υπάρχουμε και προσπαθούμε να φέρουμε απλό λαϊκό κόσμο και να του εξηγήσουμε ότι η λύση στο πρόβλημά του είναι ο ίδιος να ενεργοποιηθεί και να δώσει αγώνα για να χτίσει τον κόσμο που θα χωράει τα όνειρά του, είναι η δουλειά που κάνει το στέκι απέναντι στο φασισμό».
Παρακολούθησα τη συνέλευσή τους. Στο χώρο ένα χαρτί περιφέρονταν, ώστε να συγκεντρωθούν οι βάρδιες της εβδομάδας. Το πότε θα είναι ανοιχτό το στέκι εξαρτάται από τις διαθεσιμότητες. Στο διάλειμμα ο Μπάμπης και η Αθηνά, μου μίλησαν για τη Συνέλευση. Ρώτησα το Μπάμπη με ποιο τρόπο καθορίστηκαν οι αξίες της συλλογικότητας, θέλοντας να μάθω αν αυτό προέκυψε από μια ψηφοφορία ή από μια πιο μακρόχρονη διαδικασία. «Το πως κάνεις κάτι, βγάζει αξίες», μου απάντησε. Η Αθηνά μου είπε ότι προσπαθούν να αποφεύγουν τις ψηφοφορίες, όλες οι αποφάσεις παίρνονται με συναίνεση. Στα τέσσερα χρόνια που λειτουργεί η συνέλευση μόνο μία φορά τέθηκε ζήτημα ψηφοφορίας. Οι πιο μαζικές συνελεύσεις έγιναν με αντικείμενο το χαράτσι, τότε έφτασαν μέχρι και 300 άτομα. Στο Πέραμα αντιμετώπισαν το ζήτημα των εξώσεων. «Μια συντρόφισσα από τη Συνέλευση πήρε ειδοποιητήριο για πλειστηριασμό από την ΕΥΔΑΠ, για 730€», μου είπε ο Γιώργος.
Το εντυπωσιακό είναι ότι κάθε Δευτέρα κάποιος από τη συνέλευση επιλέγεται για να προεδρεύσει. Έτσι αυτοί οι άνθρωποι της κοινωνίας μαθαίνουν να λειτουργούν αλλά και να προασπίζονται τους κανόνες της δημοκρατίας. Η κυρία Γαρυφαλλιά είναι 69 ετών, μου είπε ότι τώρα περιμένει κάθε Δευτέρα για να έρθει συνέλευση, αυτό αλλάζει την ψυχολογία της. Σε προηγούμενη συνέλευση ο κύριος Νίκος είχε πει ότι 65 χρόνια καθόταν στον καναπέ του και σηκώθηκε τα δύο τελευταία χρόνια για να έρθει στη συνέλευση.
Το ερώτημα τώρα είναι, ποιος είναι ο ρόλος αυτών των δομών στο νέο πολιτικό πλαίσιο. Το Πέραμα είναι ένας δήμος που πέρασε πρόσφατα στα χέρια της Αριστεράς. Το ερώτημα βέβαια παίρνει πλέον και μεγαλύτερες διαστάσεις με την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Μια κυβέρνηση «φιλική προς τις δομές, όπως φαίνεται τουλάχιστον», μου είπε ο Γιώργος, ενώ παραδεχόταν πως πρόκειται για μια καινούρια κατάσταση. «Πρέπει να ‘μάθουμε’ πως θα συνεργαστούμε με αυτή την εξουσία, ώστε να φέρει αποτέλεσμα. Να την ελέγξουμε και να την κατευθύνουμε. Αν δεν βρούμε τον τρόπο να συνομιλήσουμε εμείς με την κυβέρνησή μας, δηλαδή του λαού και των κινημάτων, θα συνομιλήσει το παλιό, που ξέρει χρόνια να συνομιλεί με την εξουσία». Από την άλλη ο Μπάμπης μίλησε για συλλογικότητες που δρουν αυτόνομα και συνεργάζονται εφόσον δεν παραβιάζονται οι αξίες τους και που μπορούν να κάνουν πράγματα τα οποία θεσμικά δε γίνονται!
Αυτό θα το δούμε στη διαδρομή. Το σημαντικότερο όμως είναι οι άνθρωποι αυτοί που βρήκαν την «πυξίδα» μέσα στην κρίση, οι οποίοι είναι αποφασισμένοι να μη γυρίσουν πίσω στον καναπέ τους.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.