Ξέρεις τι με ενοχλεί σε εσένα; Ωραία, θα σου πω την ιστορία. Με ενοχλεί που έβαλες τα παιχνίδια σου μία μέρα, έτσι ξαφνικά, σε ένα κουτί. Το έκλεισες με χαρτοταινία, έγραψες απέξω το όνομά σου και τα έβαλες στη σοφίτα.
Βρίσκονται εκεί, φυλακισμένα πολλά χρόνια. Με τι περίσσιο θράσος το έκανες αυτό; Είναι ακίνητα, στοιβαγμένα μέσα σε μία κούτα και γεμάτα σκόνη. Ακούνε τους ήχους στην αλλαγή των εποχών. Δυνατό αέρα και βροχή το χειμώνα. Τζιτζίκια και ζέστη το καλοκαίρι. Δυστυχώς, η άνοιξη και το φθινόπωρο και δεν μπορούν να αισθανθούν πότε είναι.
Είδες τί έκανες; Στέρησες από τα παιχνίδια σου την άνοιξη και το φθινόπωρο που δικαιούνται. Γιατί έγινες τόσο σκληρός άνθρωπος;
Ξέρεις τί άλλο με ενοχλεί; με ενοχλεί που ξαφνικά μια μέρα, πέταξες εκείνη τη μπάλα που σου έκανα δώρο και παίζαμε όλο εκείνο το καλοκαίρι.Ήθελα να ξανάβλεπα εκείνη την μπάλα, να θυμηθώ εικόνες από το παιχνίδι μας, να την μυρίσω και να ξεπηδήσουν χορεύοντας από τo υποσυνείδητό μου μυρωδιές, εικόνες και ήχοι.
Ξέρεις τί με ενοχλεί; με ενοχλεί που ξαφνικά διώξαμε το παιδί από μέσα μας, έτσι ξαφνικά και δεν δώσαμε την ευκαιρία στα παιχνίδια να τους πούμε τι σήμαιναν για εμάς και πόσο τα αγαπούσαμε.
Ξέρεις τί με ενοχλεί; που τα στοιβάξαμε σε μία κούτα ο καθένας αφήνοντάς τες στις σοφίτες. Ξέρεις πως αν τα πέταγες κάποτε θα μετάνιωνες. θα μετάνιωνες γιατί κάποια μέρα θα έτρεχες σαν το παιδί εκείνο γρήγορα στη σκάλα, να ανοίξεις το κουτί και να θυμηθείς την τάδε ημέρα, της τάδε χρονιάς. Κάποιος πόνος, θλίψη, νοσταλγία ή χαρά θα ήθελε να αγκαλιάσει αυτά τα παιχνίδια και να νιώσει ασφάλεια και αισιοδοξία και αν τα πέταγες φίλη μου, θα έσερνες το σώμα σου στη γειτονιά που τώρα είναι χτισμένο ένα πολυόροφο κτίριο μιας τράπεζας.
Χαχαχχαα μας γκρέμισαν το δέντρο που είχαμε χτίσει το πρώτο δεντρόσπιτο για να φτιάξουν τράπεζα. Τι θράσος!
Ξέρεις τι με ενοχλεί; Με ενοχλεί που αφήσαμε τα παιχνίδια μας να τρελαθούν και τώρα κάνουν πως δεν μας ξέρουν. Αρνούνται οποιαδήποτε σχέση με εμάς.
Μας τιμωρούν γιατί τα αφήσαμε όταν νιώσαμε ότι το παιχνίδι έχει ημερομηνία λήξης. Λάθος, λάθος, λάθος γαμώτο.
Εκείνη την ημέρα χάσαμε για πάντα εκείνο το παιδί. Όσο και να το αρνιέσαι εκείνη η ημέρα ήταν η μετάβαση στο κόσμο που αρνιόμασταν να μπούμε γιατί δεν τους είχαμε ανάγκη ρε. Είχαμε το παιχνίδι εμείς. Τώρα; Τώρα, έχουμε αυτό τον κόσμο, που αρνιόμασταν, να μας ποδοπατάει το δεντρόσπιτο, την αλάνα και τα όνειρά μας.
Ξέρεις τί με ενοχλεί; Με ενοχλεί που δεν ρωτήσαμε τα παιχνίδια μας.
Εκείνα τα αυτοσχέδια παιχνίδια που μας πήγαιναν όπου θέλαμε, σε όποια εποχή θέλαμε, όποια μέρα θέλαμε. Είτε μέρα, είτε νύχτα, είτε και τα δύο.
Ξέρεις τί με ενοχλεί; Με ενοχλεί που η κούτα πια αρνείται να την ανοίξουμε.
Χάσαμε το παιδί τότε που προτιμήσαμε να πάμε βόλτα και ποδοπατήσαμε τα παιχνίδια μας βιαστικά.
Μετά τα μαζέψαμε και τα βάλαμε στην κούτα.
Ξέρεις τί με ενοχλεί; δεν ζητήσαμε ούτε ένα συγνώμη…
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.