Οι κάτοικοι αυτού του καταραμένου από την πολιτική του μοίρα τόπου κρέμονται καθημερινά από τα χείλη δύο γκροτέσκων αλληλοσυμπληρούμενων τύπων. Ο καλός και ο κακός μπάτσος, ένα σχήμα που η ελληνική κοινωνία αγάπησε και εμπιστεύθηκε, επανεμφανίζεται μετά από 60 χρόνια επιτυχίες. Κουράστηκα να ακούω για την υφάλμυρη γλυκύτητα και πραότητα ενός γιατρού που αποδέχθηκε τον ρόλο του καλού χριστιανού ποιμένα. Αηδιάζω με τις πομφόλυγες Χαρδαλιά που αν αποτυπώνονταν σε εκθέσεις Γυμνασίου μπορεί και να συγκινούσαν καθηγητές του εθνικού κορμού.
Είναι τέτοια η ηθική κατρακύλα της δημόσιας σφαίρας κατά την τελευταία μνημονιακή 10ετία που ο ανθρωπάκος μπορεί μέσα σε μια νύχτα να αποσύρει την λατρεία του από εμετικούς εκπροσώπους ενός κακοφορμισμένου lifestyle όπως ένας Ψινάκης στη Δημαρχεία του Μαραθώνα και να την επενδύσει στην αποθέωση δύο προσωπικοτήτων που αισθητικά και κοινωνικά χαϊδεύουν τα πιο θλιβερά ή και μαζοχιστικά ένστικτα της ελληνικής κοινωνίας. Οι πολίτες της Ελλάδας έχουν μετατραπεί σε μαθητούδια χριστιανοκεντρικού σχολείου όπου αν κάνουν μια αταξία, ο κακός διευθυντής θα τους στερήσει την σχολική εκδρομή ενώ ο καλός θεολόγος ή θρησκόληπτος φιλόλογος θα παρέμβει για να αποσοβήσει την έκρηξη του πρώτου.
Όταν ο Τσιόδρας – επιφανής επιστήμονας κατά τα άλλα- πήγε εν μέσω καραντίνας να ψάλει στην εκκλησία, όλοι όσοι αντιδράσαμε λόγω του μηνύματος που εξέπεμπε, θεωρηθήκαμε υπερβολικοί. Κατ’ αρχάς δυσκολεύομαι να εμπιστευτώ έναν επιστήμονα που ενώ έχει αναλάβει δημόσιο ρόλο, ο ίδιος δεν αυτοπεριορίζει τις προσωπικές τους συνήθειες και μάλιστα συμπλέκει τον ρόλο του με θρησκευτικά καθήκοντα. Όπως δυσκολεύτηκα να ακολουθήσω την εξαιρετική τοποθέτηση ενός Έλληνα γιατρού από το Μπέργκαμο -το επίκεντρο των περιστατικών στην Ιταλία- που κλείνοντας τη σύνδεση με τον Σκάι, ανέφερε περίπου «ότι εμείς κάνουμε ό,τι μπορούμε και από εκεί και πέρα αναλαμβάνει ο θεός».
Αν κάτι μάθαμε είναι ότι θεός και επιστήμη, ειδικά σε στιγμές κρίσεις, είναι δύο ασύμβατες ποιότητες. Δεν μπορείς να λες «εμπιστευόμαστε την επιστήμη» και από την άλλη να ανοίγεις παράθυρο για μουλωχτές θρησκευτικές ιεροτελεστίες παρουσία πιστών, όπως έκανε το ανεκδιήγητο λούμπεν υποκείμενο που ακούει στο όνομα Πέτσας. Ένας Τσιόδρας οφείλει να αντιληφθεί ότι πρέπει να είναι ο πρώτος που να ζητά να συλληφθούν οι παπάδες που κοινωνούν παιδιά από την πίσω πόρτα. Πρέπει να είναι ο ίδιος που πρέπει να διαχωρίσει με τον πιο εμφατικό τρόπο την πίστη του από την νευραλγική του θέση.
Επίσης ο Τσιόδρας δεν μπορεί να διαστρεβλώνει τον επιστημονικό του ρόλο. Ο επιστήμονας δεν διαβάζει απλά ανακοινώσεις που του παραδίδουν. Ο επιστήμονας δεν σώζει μόνο ζωές αλλά διασώζει και την κοινωνική συνοχή. Δεν τον είδα να καταγγέλλει την επίθεση της Αστυνομίας απέναντι στους συναδέλφους του. Δεν τον είδα να ζητά επί τόπου διάσωση της ίδιας της ζωής των συναδέλφων του που εργάζονται με χιλιοχρησιμοποιημένες μάσκες και χωρίς τα παραίτητα. Δεν τον είδα να λέει την αλήθεια για το σύστημα υγείας. Αντίθετα, τον είδα να αποδέχεται να γίνει ένα ακόμα πιονάκι στην επικοινωνιακή σκακιέρα μιας επικίνδυνης κυβέρνησης που ετοιμάζεται να προκαλέσει έναν ακόμα δεκαετή κοινωνικό θάνατο.
Πολλοί θα πουν ‘’μα πήγε στους Ρομά’’. Ισχύει. Αλλά πήγε και πάλι μαζί με τον απίθανο Χαρδαλιά και, λόγω υπαρκτών προσωπικών ευαισθησιών, έπαιξε και πάλι τον ρόλο του καλού μπάτσου. Αν δεν έπαιζε τον ρόλο του, η κυβέρνηση λόγω των τσαμπουκάδων του Χαρδαλιά, ρίσκαρε μια τοπική εξέγερση.
Μου είναι αδιανόητο εν έτει 2020, όταν ήδη εδώ και 10 χρόνια η προοδευτική και νέων αντιλήψεων ελληνική επιστημονική κοινότητα του εξωτερικού παραμένει αναγκαστικά στο εξωτερικό, εμείς εδώ να αποθεώνουμε ένα πιόνι, έναν κυριούλη που «κάνει τη δουλειά του». Η επίσκεψη στους Ρομά θα ήταν ένα αυτονόητο καθήκον για χιλιάδες Έλληνες συναδέλφους του από τα γκέτο του Λονδίνου και του Βερολίνου, από τις φτωχογειτονιές της Κάτω Ιταλίας, από το ημίφως του Μπρονξ και του Queens. Αυτοί άλλωστε, έχοντας ζήσει εκτός γυάλας, εκτός θρησκευτικών προκαταλήψεων και δεν θα διανοούνταν να δηλητηριάζουν το τηλεοπτικό κοινό με διαχωρισμούς ασθενών σε πολίτες και πρόσφυγες (βλ. δήλωση για Ριτσώνα). Άλλωστε αυτή του τη δήλωση έσπευσε να ανασκευάσει με την επικοινωνιακή φιέστα που σκηνοθέτησε για χάρη του ή μάλλον αξιοποιώντας τον το Μαξίμου.
Κι επειδή η επικοινωνιακή στρατηγική της ΝΔ έχει πάρει φωτιά – και είναι λογικό όταν η συσπείρωσή της έχει φτάσει δυσθεώρητα ύψη- δεν μπορούμε να δούμε το απογευματινό δίδυμο ως ξεκομμένο από αυτή. Ο υπεράνω σοφός με τις μετρημένες του κουβέντες και ο Avenger από τα Lidl, δεν είναι η Ελλάδα που προσωπικά ονειρεύομαι. Μια Ελλάδα που πεισματικά αρνείται στον εαυτό της την αισθητική, την σοβαρότητα και την αξιοπιστία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.