Ο «Μεγάλος Περίπατος» που έγινε «Μεγάλο Μποτιλιάρισμα»: Όλα τα είχαμε, αυτό μας έλειπε [VIDEO]

Οδοιπορικό στους δρόμους που άλλαξαν άρον – άρον πρόσωπο – Για την πραγματικότητα όπως είναι και όχι ωραιοποιημένη, όπως φαίνεται από τα drones, μας μιλούν οδηγοί ταξί, εργαζόμενοι που χρησιμοποιούν τα ΜΜΜ, επαγγελματίες στην καρδιά της πόλης και υπάλληλοι του δήμου

Η εικόνα ενός οδηγού που καπνίζει περιμένοντας ν’ ανάψει το φανάρι δεν είναι παράξενη. Είναι μια εικόνα σύμφυτη με τον εαυτό μας. Εικόνα από βίντεο κλιπ στα τραγούδια που ακούμε και στις ταινίες που βλέπουμε. Εδώ και λίγες ημέρες όμως τη βλέπουμε πολύ συχνότερα στο κέντρο της Αθήνας και σε περισσότερους οδηγούς απ’ ό,τι πριν.

Καυσαέριο στα στενά
Ο «Μεγάλος Περίπατος» που επιχειρεί να εφαρμόσει δοκιμαστικά ο Κώστας Μπακογιάννης, κλείνοντας τρεις λωρίδες στην Πανεπιστημίου και το μεγαλύτερο μέρος της Βασιλίσσης Όλγας, με εξαίρεση μια λωρίδα για τα ΜΜΜ και τα οχήματα που πάνε στο γήπεδο τένις, έχει εξελιχθεί για τους οδηγούς που αναγκάζονται να περάσουν από το κέντρο σε μεγάλο μποτιλιάρισμα.

Αν κάτι έχει πετύχει μέχρι στιγμής η πρωτοβουλία, «είναι να φέρει περισσότερο καυσαέριο» λέει εργαζόμενος σε take away καφετέρια στη Σόλωνος. Είναι ένας από τους παράλληλους δρόμους τον οποίο επιλέγουν οι οδηγοί για να αποφύγουν την ταλαιπωρία στην Πανεπιστημίου, χωρίς αποτέλεσμα όμως: «Από τις 9 το πρωί μέχρι το απόγευμα που σχολάει ο κόσμος η κατάσταση είναι ασφυκτική».

«Ένα επιπλέον βάρος για την ψυχολογία»

Η υπομονή των ανθρώπων που χρησιμοποιούν τρόλεϊ και λεωφορεία δοκιμάζεται ακόμη περισσότερο. Μια ηλικιωμένη γυναίκα που περιμένει στη στάση της Ομόνοιας επί της Πανεπιστημίου λέει ότι το τρόλεϊ που περίμενε την Κυριακή το βράδυ έκανε να έρθει από το Σύνταγμα 30 λεπτά.

Στην ίδια στάση περιμένει το τρόλεϊ κι ένας Καρπενησιώτης. «Το είχε κάνει ο Μπακογιάννης κι εκεί. Είναι άλλο όμως να το επιχειρείς σε μια πόλη 7.000 κατοίκων, άλλο να το επιχειρείς στην Αθήνα. Εδώ δεν υπάρχουν μεγάλοι περιμετρικοί δόμοι. Δεν υπάρχει η κατάλληλη ρυμοτομία. Ο μόνος μεγάλος σε πλάτος δρόμος είναι η Πανεπιστημίου. Με τον αποκλεισμό της οι γύρω δρόμοι δεν μπορούν να εξυπηρετήσουν. Πρόκειται για μια επιπόλαιη και βιαστική κίνηση, που προσθέτει σ’ έναν καταπονημένο ψυχολογικά κόσμο ένα επιπλέον βάρος» σημειώνει.

Ως ένα έργο που θα μπορούσε να λειτουργήσει ωφέλιμα βλέπει την παρέμβαση που γίνεται ένας ποδηλάτης, ο οποίος νωρίτερα είχε κάνει τη διαδρομή από τη Βασιλίσσης Όλγας μέχρι την Πανεπιστημίου. «Κι εγώ είμαι οδηγός, αλλά δεν θεωρώ πως χρειάζεται να μπαίνουν αυτοκίνητα». Πάντως παραδέχεται ότι ακόμη δεν νιώθει άνετα «γιατί το έργο δεν έχει ολοκληρωθεί».

Σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα για τις αντιδράσεις του κόσμου έχει ο κουλουρτζής στη Βουκουρεστίου. «Μέχρι στιγμής ο κόσμος γκρινιάζει. ‘Όλα τα είχαμε, αυτό μας έλειπε’ λένε» σημειώνει, εντοπίζοντας ταυτόχρονα μια σημαντική αντίφαση στις κυβερνητικές εντολές: «Από τη μία μας λένε να παίρνουμε τα αυτοκίνητά μας για να μην χρησιμοποιούμε τα μέσα λόγω της πανδημίας και τώρα μας υποχρεώνουν να πάρουμε τα μέσα για να μην παίρνουμε τα αυτοκίνητα».

Στάσεις στη μέση του δρόμου

Μεγάλα είναι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν και οι ταξιτζήδες. «Υπάρχει πολλή κίνηση, συνέχεια. Από τις 9 που ξεκίνησα, μέχρι τώρα, που έχει πάει 12.30, έχω μαζέψει 12 ευρώ. Είναι λεφτά αυτά για τόσες ώρες δουλειάς;» μας λένε οδηγοί που έχουν πιάτσα στην οδό Όθωνος, δίπλα στην πλατεία Συντάγματος. Πέρα από το μποτιλιάρισμα, το οποίο μειώνει τον αριθμό των πιθανών διαδρομών, ακόμη μία δυσκολία που έχει ανακύψει στην Πανεπιστημίου είναι ότι για να πάρουν πελάτες, οι οδηγοί ταξί θα πρέπει να σταματήσουν στη μέση του δρόμου.

Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζουν τα λεωφορεία και τα τρόλεϊ, καθώς δεν μπορούν πια να κάνουν στην άκρη για να επιβιβαστεί ο κόσμος. «Και θα δεις ότι πάλι τα ποδήλατα από τον δρόμο με τα αυτοκίνητα θα περνάνε. Οι δρόμοι άλλαξαν, η νοοτροπία όχι» λένε οι οδηγοί. Πράγματι, ήταν ελάχιστα τα ποδήλατα που είδαμε να κυκλοφορούν στην Πανεπιστημίου από τις ειδικές διαδρομές, ενώ στη Βασιλίσσης Όλγας τα δύο από τα τρία ποδήλατα που πέρασαν μπροστά μας ήταν στη λωρίδα των πεζών.

Στην κατάσταση δεν βοηθά ιδιαίτερα μέχρι τώρα η -μαζική- παρουσία της Δημοτικής Αστυνομίας. Κανείς από τους αστυνομικούς που ρωτήσαμε δεν γνώριζε να μας απαντήσει ποια θα είναι η χρήση της πράσινης λωρίδας. Κανείς δεν γνώριζε αν επιτρέπεται να περάσουν οχήματα Ατόμων με Αναπηρία. «Δεν υπήρξε κάποιος να μας μαζέψει και να μας πει συγκεκριμένα ότι θα κάνουμε αυτά τα ένα, δύο, τρία πράγματα» μας είπαν.

Άλλο η μακέτα, άλλο η πραγματικότητα

Η πιο δύσκολη ώρα για τον… «Μεγάλο Περίπατο» είναι το μεσημέρι. Από τη μία, η ζέστη και ο ήλιος που καίει. Από την άλλη, η μυρωδιά του καυσαερίου, που γίνεται πιο έντονη με μαζεμένα τα αυτοκίνητα. Από τη φρεσκοβαμμένη με χρώματα άσφαλτο αναδύεται σταθερά μια ανυπόφορη οσμή.

Σ’ αυτές τις συνθήκες δουλεύουν οι εργάτες σε οικοδομή της Πανεπιστημίου για ακόμα ένα καινούργιο ξενοδοχείο. Σ’ αυτές τις συνθήκες γίνεται η διαδρομή των εργαζόμενων που στριμώχνονται στα λεωφορεία για το σπίτι.

Αυτές οι συνθήκες είναι που μπορεί να φέρουν ατυχήματα. Λίγο έλειψε να τρακάρει ένας κούριερ μ’ έναν άλλο οδηγό σε παπάκι στην προσπάθεια να βρει διέξοδο από το μποτιλιάρισμα.

«Δεύτερη φορά που πάει να συμβεί σήμερα» αναφωνεί ταραγμένη μια μετανάστρια, βλέποντας μπροστά της το συμβάν. Αυτή είναι η πραγματική ζωή. Γεμάτη ταραγμένα αναφωνητά. Δεν είναι μακέτα. Δεν εντοπίζεται στα εντυπωσιακά πλάνα από ψηλά. Από ψηλά η μπογιά δεν μυρίζει. Δίπλα σου όμως, όταν αχνίζει η άσφαλτος με 35 και 40 βαθμούς, και βρίσκεσαι σ’ ένα παλιό λεωφορείο, όπου μπαίνει καυσαέριο απ’ το παράθυρο, μπορεί να είναι και λόγος για να λιποθυμήσεις.

*Το ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε πρώτα στην εφημερίδα Αυγή

Διαβάστε επίσης:

Όταν έλεγε #μεγάλος_περίπατος εννοούσε δύο ώρες στην #Πανεπιστημιου