Ο Α. πέφτοντας από τον 3ο όροφο του σπιτιού του, προσπάθησε να πιαστεί από ένα δέντρο για να σωθεί. Αποπειράθηκε να πεθάνει και την ίδια στιγμή να ζήσει. Μια πράξη βγαλμένη από το στίχο της Sarah Kane: “Όποιος αυτοκτονεί, δεν είναι ότι δε θέλει να ζήσει, απλά δε θέλει να ζήσει έτσι”.
Αμέσως έσπευσε ένα ασθενοφόρο μαζί με ψυχολογική υποστήριξη. Το κάλεσαν οι γείτονες. Οι ίδιοι γείτονες που χθες τον είδαν να πίνει τον καφέ του στο μπαλκόνι και να κοιτάζει τις γάτες που παίζανε και γρύλιζαν στον ήλιο.
Ζούσε καιρό μόνος, από τότε που τα “έσπασε” με τους γονείς και τον παράτησε η κοπέλα του. Τέλειωσε τη σχολή πριν δύο χρόνια. Μηχανολόγος μηχανικός. Του πήρε οχτώ χρόνια, αλλά την τελείωσε. Δε του άρεσε. Θυμάμαι που το έλεγε συχνά. Μπήκε επειδή το ήθελε ο πατέρας του, για να δουλέψει μετά στην οικογενειακή επιχείρηση. Θα έβγαζε καλά λεφτά και τον είχαν πείσει όλοι πως είχε κύρος. Ένα κύρος που δεν είδε ποτέ. “Το κύρος εγώ το βλέπω μόνο στις γραμμές, την ώρα που ζωγραφίζω. Ξέρεις, έτσι όπως πάνε να γίνουν κάθετες, αλλά η φαντασία τις στριφογυρίζει σα να σε βάζει να ταξιδέψεις στο διάστημα”. Σε αυτό το διάστημα τον πλάνευε η Κ. κάθε φορά που τη φιλούσε. “Είναι σα να χάνω τον κόσμο γύρω μου, ρε, δεν υπάρχει πραγματικότητα. Απλά κλείνω τα μάτια και ονειρεύομαι. Κι αν κάποιος ήχος ακουστεί έτσι απότομα από το διπλανό διαμέρισμα, θυμάμαι ότι είναι παράσιτο της ρηχής τους ζωής. Κι έτσι ξανακλείνω τα μάτια και της κάνω έρωτα μέχρι το πρωί”.
Σε μια φάση η Κ. έφυγε, γιατί αυτό κάνουν οι άνθρωποι συνήθως. Σε μια άλλη φάση είδε ότι η Ελλάδα το ’14 δεν ψήνεται να ασχοληθεί με τις γραμμές των νέων ζωγράφων. Άρχισε να μιλάει στους φίλους του, αλλά όταν πλέον έπεφτε και δε μπορούσε να ακολουθήσει τις εξόδους μέχρι το πρωί, είδε ότι και οι φίλοι δε μπορούσαν να ακολουθήσουν τη “μιζέρια” του. Στους ψυχολόγους δεν πίστεψε ποτέ. “Ένα μάτσο υποκρισία είναι. Δε μπορεί να με βοηθήσει κανείς. Η φαντασία μου όταν ονειρεύομαι δε μπορεί να μπει σε καλούπια. Το μέγεθος του πόνου μου που κάποτε ήταν αγάπη δε μπορεί να εκλογικευθεί. Αυτές οι τύπισσες με τα ανοιχτόχρωμα πουκάμισα δεν αγάπησαν ποτέ τόσο. Το καταλαβαίνεις από το λιγοστό πάθος που ντύνουν τους εαυτούς τους”.
Ο Α. ήταν ώριμος για να σκεφτεί τι ήθελε. Μα δεν άντεχε τη γείωση με την πραγματικότητα. Είχε δικαίωμα σε μια πιο δίκαιη καθημερινότητα. Σε συνθήκες που θα αγκάλιαζαν την τέχνη και την καλοσύνη του. Και δεν άντεχε να περιμένει κάτι διαφορετικό. Ήταν πολλές οι φορές που πέταξε το πάπλωμα και είπε “Εγώ θα ζήσω σήμερα”, αλλά το σήμερα του γύρισε την πλάτη.
Πέφτοντας από τον 3ο, κατάφερε όντως να πιαστεί από ένα κλαδί και να πέσει πιο ελαφρά, συνοψίζοντας την απελπισία του σε μερικά σπασίματα και κατάγματα. Γύρω του μαζεμένοι οι γείτονες, πήγαν τη ρουτίνα τους ένα βήμα πίσω για να πουν στους “ειδικούς” ότι ήταν ένας φυσιολογικός άνθρωπος που έπινε τον καφέ του και κοιτούσε τις γάτες κάθε απόγευμα.
“Δεν καταλάβαμε πως έγινε”. Δε φώναζε, δεν ξέσπαγε. Ή μπορεί και να το έκανε και να το κατάπινε ο τυφώνας της κόρνας και του καυσαερίου λίγο πιο κάτω από την Ακαδημίας. Κι ο ίδιος δεν κατάλαβε πως έγινε. Χθες που σκεφτόταν στο μπαλκόνι, δεν ήξερε πως το επόμενο πρωί θα φτάσει στην πιο αντιφατική στιγμή της ζωής του. Έμαθε όμως, πως η γραμμή που τον ταξίδευε στο διάστημα έγινε κάθετη και πήρε τη μορφή του κλαδιού που τον κράτησε, και το φιλί ξαναήρθε για να γεμίσει οξυγόνο τα σπλάχνα του και να του δώσει λίγη ζωή. Και εκεί, λίγα λεπτά μετά, ήρθε μια κοπελίτσα, με κόκκινο πουκάμισο, που έκανε την πρακτική της, για να ψιθυρίσει πως: “Ο θάνατος μπορεί να αναβληθεί για λίγο”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.