Φορούσε γόβες και μίνι φούστα. Κόκκινες γόβες. Περπατούσε και λιποθυμούσαν τα αρσενικά. Είχε ένα άστρο πάντα πάνω από το κεφάλι της που φώτιζε μάτια, στόμα, μαλλιά. Αυτά τα λαμπερά μαλλιά πόσες ρωγμές άνοιξαν στις καρδιές! Να ακούγεται εκείνο το κρακ σα γυαλί που ράγισε πάνω σε αναμμένο μάτι!
Πήρε ταξί από τη “Δικαιοσύνης”. Ήταν αργά. Το κραγιόν παρέμενε ακόμα στα χείλη. Ανεξίτηλο σημάδι γυναίκας! Κάθισε αναπαυτικά στο πίσω κάθισμα και έδωσε τη διεύθυνση στον οδηγό. Κοιτούσε έξω από το παράθυρο την ερημιά της νύχτας κι έπαιζε με μια τούφα από τα μαλλιά.
Όταν έφτασε άνοιξε τη γυναικεία τσάντα, πλήρωσε τον ταξιτζή, έκλεισε την πόρτα και πατώντας σα γάτα πάνω στις κόκκινες γόβες έφτασε στην είσοδο. Ποτέ δε φοβόταν. Μα εκείνο το βράδυ ένιωθε αλλιώτικα. Είναι κι εκείνο το αλάθητο ένστικτο μας!
Την ώρα που έβαζε το κλειδί στην εξώπορτα ένα χέρι της έκλεισε το στόμα και μια κοφτερή λάμα άστραψε στο φως της νύχτας. Μια βρώμικη ανάσα της προκαλούσε ανακατωσούρα. Η καρδιά της χτυπούσε δυνατά. Τόσο δυνατά που νόμιζε πως εμφανίστηκαν άνθρωποι με ταμπούρλα μέσα στη νύχτα για να τη σώσουν.
Κι ύστερα θυμόταν μονάχα αυτή τη βρώμικη ανάσα ενός κτήνους πεσμένου πάνω της να της ξεσκίζει την ψυχή μέσα στην απόλυτη ερημιά μιας νύχτας. Και οι σωτήρες με τα ταμπούρλα και τα νταούλια απόντες αλλά παρόντες σε ένα κρεσέντο βίας και απόλυτου εξευτελισμού.
Κόκκινες γόβες και μίνι φούστα. Να ντρέπεσαι που είσαι γυναίκα με ανοιχτό ντεκολτέ και αστέρι στα μαλλιά! Αυτά τα λαμπερά μαλλιά! Να ανοίγουν ρωγμές στη δική σου καρδιά!
Κι έπειτα εκείνη η φωνή την ώρα που χορτασμένο το κτήνος κούμπωνε το παντελόνι του κι έγλειφε τα χείλη του. “Καλά περάσαμε καργιόλα! Μη μου πεις ότι δεν τα ‘θελες! Όλο το βράδυ με κοιτούσες. Και μην τολμήσεις να ανοίξεις το στόμα σου.”
Η Ευτυχία δεν άνοιξε ποτέ το στόμα της. Δε φόρεσε ξανά φούστα και γόβες. Έκοψε τα μαλλιά της κοντά. Σκοτείνιασε για να μη φαίνεται σ’ αυτό τον κόσμο που κατοικούν ανθρωπόμορφα τέρατα.
Σήμερα κάποιος της ευχήθηκε χρόνια πολλά. Έχει γενέθλια. Κι εκείνη απάντησε: “Δύσκολο να είσαι γυναίκα. Ακόμα δύσκολο είναι. Κάθε μέρα δίνεις αγώνα για να αποδείξεις ότι είσαι άνθρωπος”.
Διάβασε ακόμη:
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.