Για προδότες μέχρι τώρα ξέραμε. Για οπορτουνιστές επίσης ξέραμε. Ποτέ όμως μέχρι τώρα δεν ξέραμε για αγράμματους. Όχι ότι δεν είναι γνωστή η τακτική του ΚΚΕ να “τελειώνει” όσους αποκλίνουν από τη γραμμή, αλλά όπως και να έχει η προσβολή περί αγραμματοσύνης, είναι πρωτοφανής και τουλάχιστον πολιτικά άθλια.
Λίγες μέρες πριν την έναρξη του 19ου συνεδρίου του κόμματος, η κατάσταση και το κλίμα στο εσωτερικό του, μόνο ομαλά δεν θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν. Και αυτό γιατί οι φωνές περί λανθασμένης τακτικής της ηγεσίας και κριτικής απέναντι στο κείμενο των Θέσεων, όλο και πληθαίνουν, στο πλαίσιο του εσωτερικού διαλόγου ενόψει συνεδρίου.
Βεβαίως οι διαφωνίες και η κριτική θα μπορούσαν να είναι αποδεκτά σε κάποιο άλλο κόμμα, ωστόσο στο ΚΚΕ -βάσει των παραδειγμάτων της ιστορίας- κάτι τέτοιο όχι μόνο δεν είναι ανεκτό, αλλά όσοι “τολμήσουν” να αμφισβητήσουν την κεντρική γραμμή, κινδυνεύουν είτε με διαγραφή, είτε με χλευασμό και στη συνέχεια διαγραφή, όπως έδειξε το πρόσφατο παράδειγμα της Συνδιάσκεψης της ΚΟ Θεσσαλίας.
Εκεί λοιπόν η γ.γ. του κόμματος σε μία κατάφορη παραβίαση του καταστατικού του κόμματος (σύμφωνα με το οποίο ο προσυνεδριακός διάλογος διατυπώνεται είτε με γραπτά κείμενα που δημοσιεύονται στον Ριζοσπάστη και στην ΚΟΜΕΠ είτε με τοποθετήσεις των μελών και των στελεχών του κόμματος στις συνελεύσεις και στις συνδιασκέψεις των κομματικών οργανώσεων, εφόσον υπάρχει αντίθεση άποψη, κάτι που στην ΚΟ Θεσσαλίας δεν υπήρχε μιας και οι Θέσεις εγκρίθηκαν ομόφωνα) εξαπέλυσε έναν ανήθικο πόλεμο απέναντι στα στελέχη που διαφωνούν με την κεντρική γραμμή, με εκφράσεις που υπερβαίνουν τα εσκαμμένα και προσβάλλουν ευθέως τα μέλη, τα οποία χαρακτήρισε αγράμματα.
Κατηγορώντας τους δηλαδή για οπορτουνισμό, μιας και “Τότε μπορεί να μη βγήκαν πολλοί στο δημόσιο διάλογο γιατί ήταν άλλες οι συνθήκες, πίστευαν τότε ότι δε χρειάζεται να βγουν δημόσια, τώρα θεωρούν ότι είναι πιο εύκολο λόγω του εκλογικού αποτελέσματος – αυτό κι αν είναι οπορτουνισμός- δηλαδή να λέω δημόσια τη γνώμη μου, ανάλογα με το αν με παίρνουν οι συνθήκες” και αγνοώντας προφανώς τη θεωρία του Λένιν περί επαναστατικής σκοπιμότητας που άλλοτε επιβάλλει την δημοσιότητα και άλλοτε μπορεί να την αναβάλλει.
Πέρα όμως από αυτό κατηγόρησε και μέλη του Κεντρικού Συμβουλίου του κόμματος ως αγράμματα, καθώς όπως είπε “Διάβαζα π.χ. στον προσυνεδριακό διάλογο -κι εσείς βεβαίως θα διαβάσατε- ότι στην Ελλάδα υποχώρησε λέει η ανάπτυξη του καπιταλισμού γιατί κλείσανε επιχειρήσεις. Μα αυτή είναι η καπιταλιστική ανάπτυξη, φέρνει κρίση, φέρνει συγκέντρωση. Και υποχωρεί, λένε, ο καπιταλισμός, αν είναι δυνατόν! Δηλαδή είναι μη αναπτυγμένος ο καπιταλισμός λόγω κρίσης. Δηλαδή βλέπει κανείς, σύντροφοι, τι συμβαίνει, όταν στελέχη είμαστε και αγράμματα”.
Προφανώς και η Αλέκα Παπαρήγα θέλησε να παραφράσει την άποψη πως “λόγω της κρίσης, έχει υποχωρήσει η θέση του ελληνικού καπιταλισμού στο παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα”, κόβοντάς την και φέρνοντάς την στα δικά της μέτρα, ώστε να προσβάλει ευθέως “συντρόφους” της που εκείνη την ώρα δεν ήταν μπροστά για να απαντήσουν.
Σε γραμμή… Παπαρήγα, Μεντρέκας-Μαϊλης
Πέρα όμως από την ευθεία παρέμβαση στην τοπική της Θεσσαλίας, προβεβλημένα στελέχη του κόμματος, όπως ο Μάκης Μαϊλης και Παναγιώτης Μεντρέκας με άρθρα τους στον Ριζοσπάστη (όχι στα άρθρα των στηλών διαλόγου για το 19ο Συνέδριο, αλλά στις στήλες του Ριζοσπάστη) καταφέρονται εναντίον των “συντρόφων” τους, Παναγιώτη Γεωργιάδη πρώην μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ, Αντώνη Σκυλλάκου πρώην μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ και του Βασίλη Καλαματιανού πρώην μέλους του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ, με δριμείς χαρακτηρισμούς, χωρίς βέβαια να δίνεται το δικαίωμα της απάντησης.
“Χτύπημα” Μπογιόπουλου
Και μπορεί οι τελευταίοι να μην… πολυσυζητήθηκαν σε social media και στο διαδίκτυο, η παρέμβαση ωστόσο του Νίκου Μπογιόπουλου, στον κυριακάτικο Ριζοσπάστη, είναι ενδεικτική της δεινής κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η ηγεσία του ΚΚΕ, λόγω της σκληρής κριτικής που της ασκείται, από μέλη του. Η (μη) πολιτική συμμαχιών του κόμματος, η οργανωτική στασιμότητα, η αδυναμία εξήγησης και αποδοχής του εκλογικού αποτελέσματος, η αποχή από κάθε αυθόρμητη κινηματική δραστηριότητα (κίνημα πλατειών, “δεν πληρώνω”, αγορές χωρίς μεσάζοντες), ανιστόρητες αναφορές και “παράλειψη” προβολής σημαντικών γεγονότων από τον Ριζοσπάστη, είναι τα βασικά σημεία αιχμής, για τα οποία ο δημοσιογράφος του Ριζοσπάστη, κατηγορεί την ηγεσία.
Μπορεί ο Νίκος Μπογιόπουλος να αποτελεί τον… αιρετικό για το ΚΚΕ (δεν είναι καθόλου τυχαία η “απουσία” του από τα κανάλια, κατά την προεκλογική περίοδο, δεδομένου ότι πρόκειται για ένα εξαιρετικά δυναμικό και ιδιαιτέρως αγαπητό στέλεχος του κόμματος), όταν όμως οι φωνές πληθαίνουν, τότε η ηγεσία αντί να κλείνει τα αυτιά και να προσφεύγει στους… κλασικούς αφορισμούς περί εσωτερικών εχθρών και οπορτουνιστών, καλό θα ήταν να αφουγκραστεί αυτές τις φωνές, διαφορετικά… θα την φάει το μαύρο σκοτάδι.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.