Έξω η νύχτα είναι κρύα κι ομιχλώδης
‘δω, μέσα, σύννεφα καπνού πάνω απ’ το μπαρ
Δείχνει γελοίος όταν το παίζει μυστηριώδης
Δείχνει κακόκεφη σαν ξεπεσμένη σταρ
Με μια ματιά τού λέει «Μην προσπαθήσεις»
Μ’ ένα μειδίαμα τής λέει «Κερνάω ποτό».
«Αγάπη, έτσι, με το ζόρι, δεν θα χτίσεις»,
Του λέει αυτή κι αυτός της λέει «τι ‘ν’ αυτό;»
Περνάνε οι ώρες και κανείς τους δεν την κάνει
Κάθονται εκεί, στου μαύρου μπαρ τις δυο γωνιές
Κάποιοι τριγύρω την κοιτάζουνε σαν χάνοι
Ενώ εκείνος χαιρετά δυο μορφονιές
Εκείνες φεύγουνε και φεύγουνε κι οι άλλοι
Το μπαρ αδειάζει, έχουν μείνει μοναχοί
Με τον bartender με τη μύτη τη μεγάλη
Που δεν τους διώχνει, έχει όρεξη πολλή
Τους λέει, «θα βάζω ένα τραγούδι στον καθένα.
Ένα στην όμορφη κοπέλα εδώ μπροστά
Κι ένα στον τύπο ‘κει που τα ’χει σαλεμένα
Μα που μου δείχνει απ’ τα καλύτερα παιδιά»
Οι δυο πελάτες συμφωνούν με το παιχνίδι
Έτσι κι αλλιώς έχουνε πιει τόσο πολύ
Που να γυρίσουν πια τους φαίνεται ταξίδι
Και έτσι εκεί κάθονται να πιουν μια βότκα απλή
Και το ξημέρωμα το γκρίζο πια τους βρίσκει
Να κρύβονται ο ένας μες στα χέρια τ’ αλλουνού
Σαν κάτι ανήμποροι πυγμάχοι, σαν ταυρίσκοι
Που δεν αντέχουν πια στη μάχη να σταθούν
Σ’ ένα ταξί τους βάζει απλά ο άλλος
Μετά από απόπειρες πολλές να σηκωθούν
Και στον ταρίφα ξαναλέει σαν παπαγάλος
Κάποια διεύθυνση που του ’παν πριν να μπουν
Ώρες αργότερα, απόγευμα Σαββάτου
Ξυπνάνε έντρομοι, ανίδεοι, βουβοί
Εκείνος κάνει να της πει το όνομά του
Μα εκείνη τρέχει μες στο μπάνιο να κρυφτεί
Βγαίνοντας έξω, έτσι, γρήγορα ντυμένη,
Του λέει «Λυπάμαι, τώρα έχω μια δουλειά»
Αυτός ανοίγει τα δυο χείλια, μα έτσι μένει
Δεν προλαβαίνει να της πει ούτε ένα «γεια»
Κανέναν τρόπο να τη βρει ξανά δεν έχει
Κι εκείνη λέει πως δεν ταιριάζανε πολύ
Στις φίλες της που τη ρωτάνε τι να τρέχει
Σε μια συνάντηση που έχουν βιαστική
Και μια βδομάδα αργότερα πηγαίνει
Στο ίδιο μπαρ, που παίζει ίδια μουσική
Μα δεν τον βλέπει πουθενά και μόνη μένει
Δυο βότκες πίνει, μετά φεύγει σιωπηλή
Έπειτα αυτός δειλά-δειλά πηγαίνει
Στο ίδιο μπαρ, μετά από μια Παρασκευή
Σαν δεν τη βλέπει, ούτε καν την περιμένει
Και φεύγει γρήγορα σαν να ’πιασε βροχή
Και δυο προσπάθειες ακόμα οι δυο τους κάνουν
Μα που δεν βγάζουν στην ουσία πουθενά
Είτε άλλες ώρες εκεί, στο μπαρ, οι δυο τους φτάνουν
Είτε συμπίπτουν μα έχουν κάτσει μακριά
Και χρόνια αργότερα, τυχαίνει, συναντιούνται
Και χαιρετιούνται σαν δυο ξένοι, βιαστικά
Και πως τιμούν το πρώτο βράδυ, το αρνιούνται
Και φεύγουν γρήγορα, χωρίς πολλά-πολλά
Μα τ’ άλλο βράδυ, περπατώντας μες στην πόλη
Εκείνος βλέπει πως απέναντι είν’ το μπαρ
Όπου ξεκίνησε, χάρη σ’ έναν ποτοπώλη,
Η ιστορία που ακόμα τον πονά
Και μπαίνει μέσα, ναι, και κάθεται στη μπάρα
Και περιμένει, μπας κι η άγνωστη φανεί
Κι εκεί καπνίζει ένα-ένα τα τσιγάρα
Κοιτώντας έντονα την πόρτα την κλειστή
Περνά το βράδυ, κι αποτέλεσμα κανένα
Ώσπου μια άλλη τον πλευρίζει και ρωτά
Από πού τα πήρε τα παπούτσια τα σκοινένια
Κι έτσι μια νέα γνωριμία ξεκινά
Μετά δυο ώρες ο τρελός μας έξω βγαίνει
Με την καινούρια του τη φίλη αγκαζέ
Και πως σε λίγο μες στο μπαρ η άλλη μπαίνει
Δεν το προσέχει, δεν το έμαθε ποτέ
Κι έτσι σκοτώνεται ένας έρωτας σακάτης
Μα ένας έρωτας που θα ’δινε πολλά
Κι αν ξοδευτήκαν χάριν άλλης αυταπάτης
Οι δυο θυμούνται πάντα αυτή την άχαρη βραδιά
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.