Υμηττού! Μεγάλος δρόμος. Ούτε την αρχή βλέπω, ούτε το τέλος. Μια ευτραφής κυρία γελά δυνατά. Η κυρία. Ο κύριος. Ο δρόμος. Ο μεγάλος δρόμος. Υμηττού! Τσιγάρο στη μέση του δρόμου. Σακίδιο στην πλάτη. Ένα αυτοκίνητο κορνάρει. Το τηλέφωνο χτυπά. Στη μέση του δρόμου. Υμηττού και Ακαρνάνος γωνία.
Η απόσταση μεταξύ των ανθρώπων δεν είναι χιλιομετρική. Αυτή εκμηδενίζεται. Είναι που δεν ακουμπούν χέρια. Κρέμονται ένα δεξιά κι ένα αριστερά. Αμήχανα. Άνευρα. Χέρια μαριονέτας…
Τα καλοκαίρια μαζεύω πέτρες από τα θάλασσα. Πολύχρωμες. Βότσαλα. Λέω πως είναι λόγια που κάποτε θα ανταλλάξουμε με τους άλλους ανθρώπους. Μα, όταν πηγαίνω σπίτι, χάνουν το χρώμα τους. Ξεθωριάζουν. Νεκρά και ξεθωριασμένα. Οι κουβέντες! Οι ξεκάθαρες κουβέντες! Απλωμένες σαν ασπρόρουχα που μυρίζουν αλήθεια. Οι ξεκάθαρες κουβέντες που δε θα ανταλλάξουμε ποτέ.
Οι ταράτσες των πολυκατοικιών είναι θλιβερές. Θυμίζουν πόρνες που βγήκαν στη σύνταξη. Μια κεραία, ένα ντεπόζιτο, μια απλώστρα. Κουβέντες απλωμένες. Με δεμένα μάτια. Οι άνθρωποι. Μοιάζουν με τις ταράτσες. Θλιβεροί και θλιμμένοι. Μόνοι και μονοί. Σαν αριθμοί. Ένα εσύ, ένα εγώ.
Υμηττού! Δεν ενσαρκώθηκες ποτέ. Φύλλο. Το πήρε ο αέρας. Όχι το νερό! Αν σ’ έπαιρνε το νερό, θα έβρισκες δρόμο. Οι ιδέες φώλιασαν σε χαρτιά. Έγιναν πάλι σύμφωνα και φωνήεντα. Απέμειναν άπραγες. Άλλα να λες. Άλλα να κάνεις. Έτσι ζούμε σήμερα οι άνθρωποι. Με δήθεν! Φαμφάρες! Επανάσταση! Παχιά λόγια, πλουμιστά, με ξόμπλια! Η μεγαλύτερη επανάσταση ήταν κάποτε η αλήθεια! Κι έλεγες τότε πως θα πορεύεσαι με ειλικρίνεια και αλήθεια. Θα ήταν ένα βράδυ από εκείνα που έψαχνες να κουρνιάσεις σε ομολογίες του μέλλοντα.
Οι άνθρωποι δε μας θυμώνουν. Οι άνθρωποι μας απογοητεύουν. Μεγάλη τέχνη! Μήπως μας απογοητεύει όμως η φαντασία μας; Γράψτο, λέει η Κωνσταντίνα. Φτιάχνουμε τους ανθρώπους στα μέτρα μας. Στα δικά μας θέλω. Τους τοποθετούμε ψηλά. Η ανάγκη μας! Εκείνοι ήταν πάντα κάτι άλλο. Κι ύστερα η φωνή μας γίνεται ηχώ. Άνθρωποι πήλινοι. Κούφιος ο πηλός. Δικό μας κατασκεύασμα. Κι ύστερα η συντριβή. Η πτώση. Οι γενναίοι πέφτουν, αφού πρώτα σκοτώσουν αυτό που νοιάστηκαν.
Η μνήμη μου κυριαρχεί. Κάθε λεπτομέρεια στο χαρτί. Αποδείξεις. Μα ούτε μια μελωδία. Σαν αδυσώπητη μοναξιά.
Υμηττού! Ατέλειωτος δρόμος. Μια ευτραφής κυρία μού σκουπίζει τα μάτια. Μου χαϊδεύει τα μαλλιά. «Να μη θρηνείς τις απώλειες. Ο κύκλος της ζωής! Εκείνοι που δίνονται, κομμάτια του κόσμου. Χαλί στα πόδια των άλλων. Άνθρωποι κι άνθρωποι τους είχαν σωσίβια μέχρι να πιάσουν στεριά. Να πατήσουν γη. Κι ύστερα τους άφησαν μόνους στο πέλαγος. Μη θρηνείς.»
Υμηττού! Ατέλειωτος δρόμος. Τρεις μέρες ταξίδι. Η λύπη μου δε λείπει. Λύπη, λυπημένος, παυσίλυπον! Άνθρωποι που γοητεύουν κι άνθρωποι που απογοητεύουν.
Τη λήθη τη νικά η μνήμη πάντα. Όσα καταχωνιάσαμε βρήκαν χαραμάδα. Γέμισαν σχέδια τα μπράτσα μας. Έστησαν φράχτες στις καρδιές μας. Ξεχάσαμε πως εντιμότητα σημαίνει να μην συμπεριφέρεσαι όπως συμπεριφέρονται εκείνοι που κατακρίνεις. Η εντιμότητα είναι στην εξουσία μας. Να μπορούσαμε μονάχα να μπαίναμε για λίγο στη θέση του άλλου!
Υμηττού! Κατηφορίζω. Ο δρόμος που τελειώνει δεν άφησε ούτε μια μνήμη ακέραια, ατόφια, ειλικρινή. Πολύβουος δρόμος! Τόσος θόρυβος που χάθηκαν οι λέξεις σαν τους ανθρώπους που τις ξεστόμισαν…
*Ο τίτλος στίχος από το αγαπημένο μου «Τα μικρά απελπισμένα σου αντίο». Στις απώλειες που θα αποχαιρετούμε με αντίο.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.