Ποτέ δε με κάλυπτε τούτη η δημοκρατία τους. Δεν αφορά κανέναν η άποψή μου, υποθέτω, αλλά τυγχάνει να είμαι αντιεξουσιάστρια κι ίσως ο μοναδικός λόγος που γράφω είναι το πνίξιμο που νιώθω μέσα από την κατάντια μιας ολόκληρης κοινωνίας τα μέλη της οποίας δε λένε να συνειδητοποιήσουν τις ατομικές ευθύνες τους.
Υπάρχουμε παρ’ όλα αυτά, ευτυχώς πολλοί και πολλές εδώ έξω που αντιλαμβανόμαστε και νιώθουμε στο πετσί μας το τραγικό καρναβάλι το οποίο βιώνουμε μέσα από τη μασκαρεμένη αυτή δημοκρατία. Στη σύγχρονη εποχή, τουλάχιστον στον δυτικό κόσμο, η δικτατορία θα μπορούσε να έχει κατά κύριο λόγο ένα πρόσωπο. Αυτό που συναντάμε πλέον καθημερινά γύρω μας ασχέτως που διστάζουμε να το ονομάσουμε ξεκάθαρα μη μας πουν υπερβολικούς, αχάριστους ή και τρομοκράτες.
Άνθρωποι με αγνές προθέσεις εξακολουθούν να υπερασπίζονται την έννοια της δημοκρατίας ως κάτι ιερό που αποκτήθηκε μέσα από αιματηρούς αγώνες. Δεν τους αδικώ. Ωστόσο όσο πιο σύντομα παραδεχτούμε ότι η βάση αυτή που ονομάζεται δημοκρατία έχει στην ουσία της και στην εφαρμογή της αποτύχει και δεν αποτελεί πλέον τίποτε περισσότερο από συγκριτικό βήμα προς την εξέλιξη, τόσο πιο συνειδητοποιημένα πια θ’ αρχίσουμε να στοχεύουμε στις αλλαγές που επιβάλλεται να γίνουν, αλληλέγγυοι κι οργανωμένοι.
Μερικά παραδείγματα τέτοιων προσπαθειών είναι οι αγώνες των τελευταίων ημερών ανθρώπων διαφόρων κλάδων που ένωσαν τις φωνές τους ενάντια στο κατεστημένο πετυχαίνοντας έστω και σε πρωτόλεια μορφή την ανατροπή κάποιων δεδομένων.
Καλώς ή κακώς διανύουμε την εποχή της τεχνολογίας τα κακώς κείμενα της οποίας θέλω να πιστεύω πως όλοι κι όλες μας γνωρίζουμε. Δε θα αναλύσω την αρνητική πλευρά των social media, λοιπόν, τη δεδομένη στιγμή. Θα αναφερθώ, όμως, στη θετική τους πλευρά η οποία απέδειξε με έναν τρόπο πως μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε υπέρ μας ως εχθροί εκ των έσω ακόμη και τα μέσα αυτά εφόσον εδραιώθηκαν πλέον τόσο ενεργά στην καθημερινότητά μας.
Ας σκεφτούμε πόσα δεδομένα σάπια έχουν βγει στο φως τον τελευταίο καιρό μέσα από τις έστω και γραπτές “φωνές” των social από τη μερίδα εκείνη όσων δεν επαναπαύονται και ψάχνουν πάντα τρόπους συσπείρωσης ενάντια στις ασχήμιες της κατάντιας μας. Εξάλλου, τις περισσότερες ίσως φορές, δεν είναι ανάγκη να αναιρεί η διάδοση ιδεών κι αγώνων μέσω social media την πρακτική τους εφαρμογή στην πραγματική ζωή.
Αυτό που θέλω να πω, είναι πως αρχίζει σιγά σιγά κι ελπίζω σταθερά -αφού έχουμε την τάση να ξεχνάμε οι άνθρωποι δυστυχώς- να αποδεικνύεται με διάφορους τρόπους η δύναμη της αλληλεγγύης, της οργάνωσης και της συσπείρωσης όλων μας έστω κι αν ένα από τα όπλα μας είναι τα κοινωνικά δίκτυα.
Ακόμη περισσότερο, όμως, εφόσον πλέον υπάρχει η δυνατότητα ραγδαίας μετάδοσης πληροφοριών μέσα από αυτά, αποδεικνύεται και ξεσκεπάζεται σε βαθμό αδιαμφισβήτητο η σαθρότητα αυτού του οικοδομήματος που ονομάζουμε δημοκρατία θέλοντας να εξωραΐσουμε την αποτυχία μας.
Με αφορμή και την επέτειο του Πολυτεχνείου προχτές, εγώ τολμώ να δηλώσω, λοιπόν, ότι βιώνουμε μια σύγχρονης μορφής ξεκάθαρη χούντα και το γεγονός ότι μου δίνεται αυτή τη στιγμή το δικαίωμα να μιλάω ελεύθερα είναι ένα παραπλανητικό στοιχείο αποσυμπίεσης όπως έχω ξαναπεί.
Έχει έρθει προ πολλού ο καιρός των δικών μας αγώνων. Των αγώνων μιας γενιάς κατεστραμένης η οποία ξεκίνησε την πορεία της αντίστροφα από τις προηγούμενες. Μιας γενιάς στην οποία κάποτε έδωσαν το δικαίωμα να ονειρεύεται μέσα από μια καθημερινότητα εικονικής ευμάρειας για να καταλήξουμε στο σήμερα κατασπαραγμένοι και κατασπαραγμένες.
Ας μην το βάλουμε κάτω. Ας μην ξεχάσουμε, ας μην ξεχαστούμε. Είμαστε σε ένα ιστορικά κομβικό σημείο όπου πλέον η κλιμάκωση των αγώνων μας είναι μονόδρομος κι η επανάπαυση έγκλημα.
Ας ενωθούμε επιτέλους σε πείσμα κάθε διχαστικής τακτικής απέναντι στον πραγματικό εχθρό μας. Τον οποίο όλοι κι ολες κατά βάθος ξέρουμε κι ας μη μιλούν ανοιχτά γι’ αυτόν πολλοί και πολλές από εμάς.
Ήρθε η δική μας ώρα να βάλουμε έστω ένα λιθαράκι για τις επόμενες γενιές ακόμη κι αν έχουμε αγγίξει ήδη το σημείο της απελπισίας. Αν δεν παραιτηθούμε μπορούμε ακόμη. Αρκεί να το πιστέψουμε.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.