Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Το ξέρω πως φοβάσαι. Όταν μικραίνει η μέρα μεγαλώνουν οι φόβοι. Αρχίζεις τους εσωτερικούς μονολόγους. Εκείνους τους μεγάλους, τους ατέρμονους. Την ώρα που σουρουπώνει. Αλλάζεις κι εσύ χρώματα, σκοτεινιάζεις...
Τα καρφιά
Τα καρφιά που ξέμειναν στους τοίχους,
έχουν λάθος αποστάσεις για το τώρα
Έρμαια του παρελθόντος που τραυμάτισε η σκουριά
και δεν τραυμάτισε ποτέ τόσο κανένα σφυρί
Ο ήλιος ξεσκονίζει με ηλιαχτίδες τις αναμ...
Γιατί φύγαμε από τη χώρα μας;
Ένα χρόνο πριν ετοίμαζα τα πράγματα μου να ταξιδέψω για τρεις μήνες. Η πρώτη φορά που θα έμενα κάπου εκτός Ελλάδας. Ένα χρόνο πριν ένιωθα κάπως τη ζωή μου σαν ένα αεροδρόμιο. Ένα αεροδρόμιο που βλέπει τα αεροπλ...
Να προσέχεις τον κήπο μου
Από τη βιβλιοθήκη ξεκινούσα πάντα. Λες και ήταν το πιο πολύτιμο από όλα. Λες και ήταν καβατζωμένη η ζωή εκεί μέσα στα ποιήματα, στα μυθιστορήματα, στα «εκατό χρόνια μοναξιά». Εκείνο το πιο παλιό, το πιο αγαπημέ...
Τι θα γίνω όταν μεγαλώσω
Κάθε φορά που πήγαινε στο χωριό και κατεβαίναν στο υπόγειο να βάλουν κρασί από το βαρέλι γκρίνιαζε. "Τι θα γίνεις με αυτές τις κούτες; Θα τα ξεκαθαρίσετε ποτέ; Μόνο χώρο πιάνουν. Αφού δεν τα χρειάζεστε πια να δ...
Όταν μιλώ για σένα
Έγινες πια μια ανυπόστατη, κερωμένη ανάγκη χωρίς πρόσωπο, χωρίς μάτια, χωρίς στόμα. Μόνο να μιλώ για σένα μπορώ. Τίποτα άλλο δεν έμεινε. Βαλτωμένο νερό οι ώρες που κυλούν γρατζουνώντας το σκοτάδι. Αυλάκια οι γρ...
Πεθύμησες έναν έρωτα
Τα λόγια είναι σαν την ανεμόσκαλα. Πόσο να στηριχτείς; Πόσο ψηλά να φτάσεις; Θα ‘χεις απώλειες, αναμονές, χασούρες. Φτιαγμένοι από πηλό όλοι. Χωμάτινοι και σπάμε. Τα γκρεμοτσακίσματα στο τσεπάκι μας. Να άλλαζε ...
Να μου γράφεις
Τους ανθρώπους τους καταλαβαίνω καλύτερα από τα γραπτά τους. Σα μανιακή μάζευα πάντα σημειώματα και γράμματα. «Σ’ αγαπώ να προσέχεις», «Υπομονή. Ζωή είναι και θα περάσει», «Ήρθα αλλά έλειπες. Θα ξανάρθω», «Συγν...
Η φλυαρία της Κυριακής
Την κοιτάζω από το πρωί. Λουρί και θήκη δερμάτινη σαν εκείνες που κρατούσαν οι τουρίστες όταν περνούσαν τα καλοκαίρια από το χωριό. Nikon του ’84. Κειμήλιο που αναπαύεται στο ραφάκι με τα αναμνηστικά. Καταδικασ...
Προσμένοντας το τελευταίο φιλί
Σαν ιστορία βγαλμένη από παραμύθι μου ακουγόταν. Δεν επέμενα όμως ποτέ με ερωτήσεις. Απλά καθόμουν εκεί και άκουγα. Ιστορίες ενός έρωτα. Για κάποιους μια κοινή ιστορία. Για εκείνη όμως μοναδική. Μου άρεσε πάντα...
Ακούστε χωριανοί – Τελαλήματα
Βρεθήκαμε στην Ανατολή, χωριό του Νομού Λασιθίου που υπάγεται στο Δήμο Ιεράπετρας. Είναι χτισμένο σε υψόμετρο 600μ., στις νότιες πλαγιές του όρους Δίκτη με πανοραμική θέα προς το Λιβυκό Πέλαγος. Οι μόνιμοι κάτο...
Είναι η αντίσταση ένα ταξίδι από πληγή σε γιορτή
Κοιτιέμαι στον καθρέφτη. Πώς τα κατάφερα έτσι; Είχα όλο το μέλλον μπροστά μου, στην πατρίδα μου, με τους φίλους μου, την οικογένειά μου, τους παιδικούς ανεκπλήρωτους έρωτες, που κάποτε ήλπιζα πως θα εκπληρωθούν...