Χωρίς φωνή Καρολίνα Τσουκαλά 18 Απριλίου 2017 Ψιλο-λόγια Η σιωπή της απουσίας σου είναι εκκωφαντική. Προσπαθώ να κλείσω τ’ αυτιά μου, προσποιούμαι πως δεν την ακούω, μα δεν τα καταφέρνω. Είναι μια τρέλα, μια επαναλαμβανόμενη σιωπή, ένα ψυχικό ουρλιαχτό. Μου θυμίζει ε...
Πού πάνε οι άνθρωποι όταν σκορπάνε; Χρύσα Βαϊνανίδη 2 Νοεμβρίου 2012 Vertigo της Χρύσας Βαϊνανίδη Σε σκέφτομαι, όταν το βλέμμα μου πέφτει πάνω στις φωτογραφίες σου που στέκουν ακόμα στο τραπέζι. Δεν ξέρω γιατί, άλλα πάντοτε έτσι σε θυμάμαι.
