Κερνάω

Εξόφλαμο τέρας, στην πόλη κατοικεί. Τέτοιον καιρό να τον χαρεί. Από τον Πόλο λέει κατέβηκε και άρια καταγωγή πως έχει απ' τον προπάππου. Μεγάλα χέρια. Λεκανοπέδιο Αττικής κι ακόμα λίγο χώραγε. Κινούνταν με τα μ...

Η φωνή των κυμάτων

Μια φορά και έναν καιρό, ένα μικρό κορίτσι ζούσε σε ένα τετράγωνο σκοτεινό και μικρό κουτί που δεν την άφηναν να βγει από αυτό μην τυχόν και δει το κόκκινο χρώμα του ουρανού. Έμαθε να ζει με το φόβο, έμαθε πως ...

«Ασφαλής μόνο στα Εξάρχεια»

Γι' αρκετό κόσμο τα Εξάρχεια είναι το «άβατο», ως πεδίο μάχης μεταξύ αναρχικών κι αστυνομίας. Για τον Αμπντούλ, μετανάστη, που τα περπατά ώρες κάθε μέρα, είναι το μέρος που τον αγαπάνε. «Εδώ οι άνθρωποι είναι καλοί και χαμογελαστοί», εξηγεί.

Φοβάμαι

Φοβάμαι πως μια μέρα δεν θα μπορούμε να πιαστούμε χέρι-χέρι να πούμε ο ένας στον άλλο «μην φοβάσαι».

«Άμλετ» του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ

Πώς ονειρεύεται ο θάνατος; Σε πιάνει φόβος αργείς. Και ζεις. Και ή πανωλεθρία διαρκεί ζώντας από την ζωή σου. Τελείωσε τον κόσμο εσύ. Τέλειωσε την ζωή σου. Αυτήν την στιγμή. Τώρα. Μ’ ένα μαχαίρι

Ακολούθα τον δρόμο σου…

Η τωρινή κοινωνία δεν είναι ένα στέρεο κρύσταλλο, αλλά ένας επιδεκτικός μεταβολών και ευρισκόμενος συνεχώς στη διαδικασία μεταβολής, οργανισμός.

Όλα γίνονται από φόβο

Το θάρρος σπανίζει. Παράξενο αν σκεφτεί κανείς πως στα δύσκολα, είναι το μόνο που μπορεί να σώσει. Να σώσει όχι μόνο μια ανθρώπινη ζωή, αλλά τη φλόγα. Αυτή που σιγοκαίει για να βυθίσει στις στάχτες την ασχήμια ενός κόσμου που βάλαμε το λιθάρι μας για να κτιστεί, αλλά πλέον δεν τον θέλουμε. Ίσως και ποτέ να μην τον θέλαμε.