Τώρα που “μοιάσαμε” μπροστά σε ίδια ζόρια,
γιατί κι εσύ κι εγώ άνθρωποι ξεχάσαμε πως είμαστε,
τώρα θα με στηρίξεις;
Τώρα που δε συναντιόμαστε στους δρόμους
αλλά στις αγκαλιές εκείνων που παραμελούσαμε,
τώρ...
Της Βασιλικής Χρυσοστομίδου*
Ο νεαρός επόπτης της διαφημιστικής εταιρείας γυάλισε με επιμέλεια τα παπούτσια του με ένα υγρομάντιλο πριν μπει στο γραφείο του προϊσταμένου του. Έστρωσε τα μαλλιά του κοιτάζοντα...
Μπροστά εκείνος.
Τον ακολουθεί, πιστά. Για να τον προσέχει, όχι γιατί του είναι υποτελής.
Στην ανηφόρα, εκείνος πάντα κοντοστέκεται στα μισά της. Και πάντα στα μισά, εκείνη περνά το χέρι της πάνω από τους ώμο...
Έγινες πια μια ανυπόστατη, κερωμένη ανάγκη χωρίς πρόσωπο, χωρίς μάτια, χωρίς στόμα. Μόνο να μιλώ για σένα μπορώ. Τίποτα άλλο δεν έμεινε. Βαλτωμένο νερό οι ώρες που κυλούν γρατζουνώντας το σκοτάδι. Αυλάκια οι γρ...
Πέρασαν τέσσερα χρόνια φίλε μου,
Θυμάσαι πώς ήμασταν τότε και πώς είμαστε τώρα;
Τόσο ίδιοι, αλλά και τόσο διαφορετικοί, έτσι δεν είναι;
Είναι ωραίο να κοιτάς πίσω μερικές φορές, και να νοσταλγείς κάποι...