Δίνομαι
Είμαι γυναίκα έχω φτερά
Τσιμπολογάω και πετάω μακριά
Γράφω γράφω
Στο χαρτί, στο φακό, στο έργο πλάι του ρόλου μου
και στο ταβάνι γράφω
Θα ήθελα να πλήρωναν ευπρεπή και μικροκαμωμένο κύριο
όπου θα έτρεχε μ...
Ένα βράδυ με τον Χριστιανόπουλο και εσένα
Τις προάλλες, που άλλαζα θέση σε κάτι δίσκους, έπεσε το μάτι μου σε δυο μικρά βιβλία που κρυβόταν από πίσω τους. «Εντευκτήριο» και «Ποιήματα», του Χριστιανόπουλου. Το δεύτερο είχε μια σελίδα τσακισμένη, σε ένα ...
Ξημερώνομαι
Η νύχτα είναι φλογερή
Πώς αντιστέκεσαι στη νύχτα
Εσείς κοιμάστε σαν παιδιά
Εγώ αφήνομαι στη σκοτεινιά
Νηφάλια βλέπω αστέρια μες τη νύχτα
Τα κόκκινα φωτάκια από ραντάρ μερικανών
Που παίζουν ρυθμικά κι αβ...
Προσχέδια για τη Μακρόνησο του Τίτου Πατρίκιου
Ι
Με το μελτέμι σου που δυναμώνει τη νύχτα
με τη νύχτα σου που δυναμώνει τη σιωπή
και μ' ένα συρματόπλεγμα τριγύρω στην καρδιά σου
Νησί που κανείς σεισμός
δε θα σε καταπιεί
μακρύ σαν...
Τα 90’s, η δική μας αθηναϊκή ιστορία, το 3point
Σκέφτομαι, ότι σε μια κοινωνία που μεγαλοπιάνεται, ίσως η μεγαλύτερη επανάσταση είναι να ζεις τα μικρά, όπως το να συγκινείσαι μ' ένα τραγούδι όπως αυτό του Κραουνάκη. Ή να φτιάχνεις με μια παρέα ένα σάιτ γιατί γουστάρεις να εκφραστείς.