Το σπίτι στα Πετράλωνα
της Ναταλίας Τούντα
Ζούμε το κάθε μερόνυχτο σε λούπα. Ο καφές της Τρίτης δεν έχει καμία διαφορά από τον καφέ της Κυριακής. Η ζωή μας δεν είναι σε παύση, αλλά σε αδιάκοπη επανάληψη. Οι καραντίνες πάνε κι έρχο...
Δεν είμαστε πρώτοι και δεύτεροι. Είμαστε διαφορετικοί
Πάμε πάλι. Φτάνει με τους πρώτους των πρώτων όσον αφορά τις Πανελλήνιες, φτάνει με τις ανούσιες κι ανόητες συγκρίσεις ανόμοιων καταστάσεων, ανθρώπων, νοημοσύνης, κλίσεων, ονείρων, προσωπικοτήτων και χαρακτήρων....
Εσύ σε τι υποδουλώθηκες σήμερα;
Η εποχή μου είναι μια ύπουλη εποχή. Η χώρα μου είναι μια χώρα χτισμένη πάνω σε πλασματικά θεμέλια που θυμίζουν τις εικονικές πραγματικότητες ταινιών φαντασίας. Η εποχή μου αντιπροσωπεύεται από τους πιο χυδαίους...
Ανάγκη για ουρανό
Η ανάγκη υπερτερεί της ηθικής. Υπερτερεί και της αξιοπρέπειας. Η ανάγκη, γράφει κάπου ο Μολιέρος, κάνει τον άνθρωπο ανήμερο θηρίο. Η ανάγκη καταστρέφει τα όνειρα. Η ανάγκη φέρνει τη μετριότητα. Η μετριότητα κατ...
Λίγο ήλιο ακόμα
Σήμερα ξύπνησα τυχαία (;) στη δική σου πλευρά του κρεβατιού. Το μαξιλάρι είχε όπως πάντα το άρωμά σου. Από πάνω μου το παράθυρο. Αποφάσισα να σε μιμηθώ και ξαπλωμένος ακόμα να τραβήξω την κουρτίνα. Στιγμιαία το...
Γιατί φύγαμε από τη χώρα μας;
Ένα χρόνο πριν ετοίμαζα τα πράγματα μου να ταξιδέψω για τρεις μήνες. Η πρώτη φορά που θα έμενα κάπου εκτός Ελλάδας. Ένα χρόνο πριν ένιωθα κάπως τη ζωή μου σαν ένα αεροδρόμιο. Ένα αεροδρόμιο που βλέπει τα αεροπλ...
Αν είχαμε ποτέ μια ευκαιρία
Αν είχαμε ποτέ μια ευκαιρία θα νοίκιαζα μια μονοκατοικία δίπλα στη θάλασσα και θα φύτευα βασιλικούς σε γλάστρες για να στολίσω τη ζωή μας. Θα άφηνα ανοιχτές τις πόρτες και ορθάνοικτα τα παράθυρα να μπαίνουν οι ...
Πώς βίωσα τα πέντε χρόνια Μνημόνιο
Ήμουν 20 ετών όταν μπήκαμε στο Μνημόνιο, πλέον είμαι 25 και τα 30 φαντάζουν ένα βήμα. Η πρώτη φορά που ένιωσα την αίσθηση του χρόνου ήταν η περίοδος των 20 με 25. Βιώνω μία «κούφια κρίση» στα πιο παραγωγικά μου...
Παρατηρώ
Περιμένουν. Μικρά και μεγαλύτερα δοχεία ονείρων. Δοχεία στο νου και τον κορμό. Τα πόδια προεξέχουν. Τους πάνε στα όνειρά τους. Και πάλι περιμένουν. Δεν καίγονται κιόλας. Για τα όνειρά τους. Δεν φαίνονται να αγω...
Ωδή στις μικρές αγγελίες
Θα φάμε τις σάρκες μας
σ΄ αυτήν την αγορά που αγωνιούμε ποιος θα δωρίσει ταχύτερα τη νιότη του
και ποιον θα θέλει ως χρήσιμο και ποιον θ΄ αγνοήσει ως περιττό.
Ζωές με πρωινό καφέ, ψάχνουν στις μικρές α...
Να ‘ναι κάτι φρέσκο
Αγαπητέ δωροφέρτη,
Η αλήθεια είναι ότι δεν πιστεύω σε σένα και απλά σε αναφέρω ως επίκληση στην αυθεντία για να σταλθεί το μήνυμα στους πραγματικούς παραλήπτες.
Λοιπόν όλοι μας, πως ζήσαμε το 2013;
Μια ελεύθερη πτώση…
Κατά τη διάρκεια αυτής της πτώσης είναι που αρχίζεις και αναπολείς τις ξέγνοιαστες μέρες της παιδικής σου ηλικίας παρά το γεγονός ότι μπορεί να έχουν περάσει λιγότερο από 20 χρόνια από τότε.