Σταρχιδισμός ή τρυφερότητα;
Περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της καθημερινότητάς μας προσπαθώντας να αναλύσουμε συμπεριφορές τρίτων, πράγμα που αφενός μαρτυρά την κοινωνική μας φύση, την ανάγκη μας να δημιουργούμε σχέσεις και να συνυπάρχουμε μ...
Αισιόδοξοι καταθλιπτικοί
Μια φορά και έναν καιρό η εξουσία αποφάσισε να κλειδώσει τα συναισθήματα σε ένα κουτί και στη συνέχεια τα έκρυψε. Οι μπάτσοι αμέσως υπάκουσαν στις διαταγές και ξεκίνησαν να κάνουν εφόδους στα σπίτια με βίαιο τρ...
Χωρίς Ταμπέλα
Θέλω να εξελιχθείς στο καλύτερο που θα μπορούσες. Και δεν περιμένω τίποτα άλλο από εσένα παρά να είσαι ο εαυτός σου και να ζήσεις μια ευτυχισμένη ζωή. Και όταν νιώσεις ότι έχεις ζήσει αρκετά και έχεις την επιθυμία να μεταμορφωθείς σε κάτι διαφορετικό, θέλω να πιάσεις το χέρι μου και σιωπηλά να με αποχαιρετήσεις.
Είσαι για ένα στα γρήγορα;
Είσαι για ένα στα γρήγορα; Μη φοβάσαι δεν θα προλάβεις να το αισθανθείς, να το αγγίξεις να το γευτείς… Στα γρήγορα θα περπατήσεις, θα προσπεράσεις τα δέντρα, τους ανθρώπους, τα σχήματα στους τοίχους, τα χρώματα της μέρας, τα πρόσωπα στις γωνίες, τις μουσικές από τους καφενέδες… Βιάζεσαι να φτάσεις. Πού καιρός για στάσεις.
Αυτό που μένει
Ήταν η αγωνιώδης προσπάθεια να χτίσουμε κάτι με γερά θεμέλια που να αντιστέκεται σε κάθε δυσκολία / Ήταν η προσπάθεια αυτή που έγινε συνήθεια και τελικά διέλυσε το μυστήριο / Ήταν το ταξίδι που ξεκινήσαμε, αλλά δεν τελείωσε...
Είναι αυτό που μένει.
«Τώρα πια ξέρει»
Προσπαθεί να ερμηνεύσει τι νιώθει… χαίρεται, λυπάται, απογοητεύεται, μελαγχολεί… Έπειτα αναρωτιέται… «είμαι ευτυχισμένη;» Σιωπή… Ποιος απαντά αμέσως σε αυτό το ερώτημα;
Άραγε αισθανόμαστε πια;
Άραγε έτσι θα θρηνούμε πλέον; Ετσι θα αισθανόμαστε, έτσι θα βιώνουμε τς πιο έντονες στιγμές μας; Με like, σχόλια και θλιμμένα ή αντίστοιχα χαρούμενα emoticon; Μα να, ο εικονικός κόσμος είναι "λίγος", είναι απλά σώματα πίσω από το πληκτρολόγιο και την οθόνη
Μία χαραμάδα ευτυχίας
Την ώρα που ο ουρανός σκοτεινιάζει, τότε είναι που καλύπτουν σύννεφα και την άδεια μου ψυχή. Αναζητώ κολασμένα μία χαραμάδα ευτυχίας, μία στιγμή γαλήνης από τον κακό μου εαυτό.
Περί Κέρδους & Κόστους
Η λογική κοστίζει ακριβά.Το συναίσθημα είναι ανεκτίμητο.
Συγνώμη, αν φταίω…
Συγνώμη, αν φταίω… Αλλά σιχάθηκα. Το ψέμα, τα μάτια που μασάνε βλέμματα. Και τα στόματα που φτύνουν κομπλιμέντα, για να γλιτώσουν την προσοχή σου. Σαν πέσουν κάτω οι στάχτες η πεντάμορφη γίνεται τέρας. Αδηφάγο αρπακτικό, που το κυνηγά ο μπόγιας της αφάνειας.
Ξέρεις τι με τρομάζει;
Που φοβόμαστε να ακούσουμε την αλήθεια
Που δεχόμαστε με δυσπιστία τα κοπλιμέντα
Λόγια αληθινά…
Με κατευθύνει το συναίσθημα, το κυματιστό, το άπλετο αδυσώπητο σκέφτομαι