Επίλογος, της Σοφίας Νταλή
Πρόλογος
Ανοίγω λίγο τα παντζούρια να με δει ο ήλιος. Καλοκαίριασε, μα πως γίνεται να βρέχει ακόμα; Αναγκάζω τα μάτια μου να κοιτάξουν τον ήλιο γιατί μου λείπουν βιταμίνες, είπε ο γιατρός. Να ερωτεύεσαι μια ...
Ο Παγωμένος μουσικός
Μέσα Σεπτέμβρη. Το Φθινόπωρο οι καρδιές μαζεύονται. Μπαίνουν σ’ ένα καβούκι και παλεύουν να βγάλουν τις αλήθειες τους. Εκεί στις μεγάλες μελαγχολίες ξεπηδούν τα όνειρα και υποκλίνονται στις ψυχές που είναι ζαρω...
Βουτιά στο βυθό
Ζέστη, ήλιος, μεσημέρι, οδηγός ενός αυτοκινήτου που θέλει να βάλει πέμπτη και να μπει σε έναν αυτοκινητόδρομο.
Προορισμός άγνωστος μέχρι το σούρουπο όπου το τοπίο αρχίζει να κοκκινίζει και η μόνη θέα μια θάλ...
Η φωνή των κυμάτων
Μια φορά και έναν καιρό, ένα μικρό κορίτσι ζούσε σε ένα τετράγωνο σκοτεινό και μικρό κουτί που δεν την άφηναν να βγει από αυτό μην τυχόν και δει το κόκκινο χρώμα του ουρανού. Έμαθε να ζει με το φόβο, έμαθε πως ...
Μια σκηνή στην αμμουδιά
Κάθε φορά που έρχομαι σε επαφή με τη φύση αισθάνομαι όλο και πιο έντονα το ανούσιο τρέξιμο της καθημερινότητας. Αυτή την καθημερινότητα που καταφέρνεις να την αγαπήσεις μέσα από εναλλακτικούς τρόπους διασκέδαση...
