Τον τελευταίο καιρό βλέπω ανθρώπους που βρίσκονται με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στη ζωή μου να φεύγουν. Άλλοι, δεν το επέλεξαν και έφυγαν για πάντα. Άλλοι, αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν σε άλλες περιοχές μήπως και βρουν καλύτερες συνθήκες ζωής. Άλλοι, απλά χάθηκαν ή απλά η «αντίδραση» της χημείας μας έφτασε στο τέλος της.
Κάπως έτσι είναι οι ζωές όλων μας. Άνθρωποι και στιγμές που περνάνε σαν αυτοκίνητα από μπροστά μας. με πολλά γίνεται δυνατή σύγκρουση που μας παρασύρει χιλιόμετρα μακριά, με άλλα απλά αδιάφορη συνάντηση. Αυτό που μένει σε κάθε περίπτωση, όμως, είναι οι μνήμες. Μνήμες στο μυαλό, στην καρδιά, στα μάτια, στο σώμα.
Ξέρετε… τελικά δεν έχει σημασία το πού φτάνει μια σχέση (ανεξαρτήτως τι ταμπέλα θα τοποθετήσουμε σε αυτή). Σημασία έχει η διαδρομή, το ταξίδι, όσο γραφικό κι αν ακούγεται. Εξάλλου, το τέλος μιας σχέσης μπορεί να σημάνει την αρχή μιας άλλης. Και αν επιστρέψω στις μνήμες, τελικά καμία σχέση δε φτάνει στο τέλος. Γιατί πολύ απλά πάντα μένει ένα κομμάτι της μέσα μας, γιατί πολύ απλά η κάθε μία επαφή με τον «άλλον» είναι μοναδική και μας αλλάζει έστω και λίγο, είτε το θέλουμε είτε όχι, είτε το καταλαβαίνουμε είτε όχι.
Γιατί τα γράφω όλα αυτά; Για μία και μόνο λέξη, την οποία αν θέλετε θα τη βρείτε τι σημαίνει θα ψάξετε στο λήμμα «αλλαγή». Αν και ένας ορισμός δε θα σας πει τίποτα. Οι αλλαγές μπορεί να μας ξινίζουν, να μας θλίβουν, να μας φοβίζουν, να μας τρομοκρατούν πολλές φορές. Το «άγνωστο μετά» πάντα το σκεφτόμαστε και μας πιάνει μία περίεργη ρίγη στη φαντασία του.
Δε θα έπρεπε. Είναι καιρός να αφεθούμε ελεύθεροι, να ρισκάρουμε, να τολμήσουμε, να τα ζητήσουμε όλα κι ας μην πάρουμε τίποτα στο τέλος. Ο αυθορμητισμός λείπει πολύ έντονα από την καθημερινότητά μας, γι’ αυτό και αυτή έγινε με τη σειρά της μίζερη και άγευστη. Έχασε το αλατοπίπερο της θέλησης, της αυθεντικότητας, της διαφορετικότητας. Το να μένουμε στάσιμοι και φοβισμένοι όχι μόνο δε μας προσφέρει τίποτα, αλλά αντιθέτως μας παίρνει πολλά πράγματα.
Βγείτε έξω, αφεθείτε, ρισκάρετε, ζήστε. Αν το κάνετε αυτό σε προσωπικό επίπεδο, τότε η κοινωνία θα βρεθεί αναπόφευκτα στο δρόμο να πάρει τη ζωή στα χέρια της! Διαφορετικά, όλοι θα μείνουμε στον καναπέ μας να κλαψουρίζουμε περιμένοντας την επόμενη ανατολή.
Μαρία Πακτίτη
(2/3/2012)
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.