Ιούλιος. Περνούν οι μήνες και παίρνουν. Για τον καθένα ορίζονται αλλιώτικα. Αλμυρίκια. Αλμύρα. Νερό θαλασσινό. Μισό φεγγάρι. Κουβέντες αδελφωμένες. Φιλιωμένες σκέψεις. Δε μας φοβάμαι τώρα! Με ήλιο καθυστερούμε τις εχθρικές σκέψεις. Αργότερα τα σπουδαία.
Ανηφορίζαμε το μεγάλο δρόμο με τις στροφές. Ανοιχτά παράθυρα. Ζεστός αέρας. Άμμος στα μαλλιά. Δέρματα ηλιοκαμένα. Από το ραδιόφωνα ακουγόταν ένα τραγούδι. “Παλιά πληγή”. Και ποιος τις θυμάται εκείνες τις βαθιές πληγές ετούτη την εποχή; Τώρα που όλα είναι κόκκινα. Τα Αστερούσια σμίγανε με τον ουρανό. Εκεί στο βάθος με τα γκρεμνά και τις κακοτράχαλες όψεις. Κοκκίνιζε ο ορίζοντας.
Σας το είπα; Το χρώμα του Ιούλη είναι το κόκκινο. Άλικο. Σαν τα μαλλιά μου…
Επιστρέφεις. Πάντα θα επιστρέφεις. Η τσιμεντένια πόλη. Μια πολυθρόνα δίπλα στους κάδους. Η Ιφιγένεια άρρωστη. Βαριά. Το σύμβολο της γυναίκας. Η πηγή της ζωής. Μα αρρωσταίνουν οι άνθρωποι Ιούλιο μήνα; Κομμένα μαλλιά αγορέ! Εξετάσεις, άνθρωποι με λευκά ρούχα, φωτογραφίες ασπρόμαυρες. Γολγοθάς. Σταυρός στους ώμους. Μα αρρωσταίνουν οι άνθρωποι Ιούλιο μήνα;
Επιστρέφεις. Πάντα θα επιστρέφεις. Ο Γιάννης και η Κατερίνα παντρεύονται. Η άλλη όψη. Τραγούδια και χαρές και ευχές! Να ζήσετε, να γελάσετε, να σωγεράσετε! Οι έρωτες ποθούν κορμιά και ψυχές! Μην τα βάλεις μαζί τους! Να βρεις συνταξιδιώτες! Να βρεις ανθρώπους να αναστατώνουν το μέσα σου! Δεν είναι λίγο! Να μοιράζεσαι! Λίγοι εκείνοι που ξέρουν τη μοιρασιά.
Επιστρέφεις. Πάντα θα επιστρέφεις. Η Μυρτούλα! Στο πάρκο. Σε μια κούνια. Κοτσιδάκια στα μαλλιά. Η αρχή! Ελπιδοφόρα αρχή! Λάβαρο σε κορφή. Ψηλή, απάτητη, καθαρή! Δυο δοντάκια. Χαμόγελο. Αγκαλιές. Κρυφτό. Μπαλόνια στον ουρανό. Φόβος κανένας.
Επιστρέφεις. Πάντα θα επιστρέφεις. Με μια φλόγα στην καρδιά. Με μια μανία να κάψεις την πόλη. Να βάλεις το κεφάλι σε ένα λαγούμι. Μόνο το κεφάλι. Εκείνο φταίει. Το καλοκαίρι που μυρίζει καρπούζι. Που μοιάζει με φέτα φεγγαριού. Άνθρωποι γεννιούνται. Άνθρωποι πεθαίνουν. Πότε ζούμε; Πού ζούμε; Πώς ζούμε; Χωρίς οδηγίες μας έστειλαν. Το μεταξύ μας λάθος! Το μόνοι μας επιτυχία! Τα οχυρά μας κατακτημένα. Απομείναμε λίγοι, μικροί, ανίκανοι να συμπράξουμε. Μιλούμε άλλη γλώσσα. Τα πόδια στο τσιμέντο.
Επιστρέφεις. Να κάψεις την πόλη. Να βρεις ένα φως να στείλεις σινιάλα. Να ταξιδέψεις τη ζωή σου. Εκείνα τα βράδια που το φεγγάρι γεμίζει κι οι άνθρωποι ονειρεύονται κι ελπίζουν και υπομένουν και επιμένουν και λαχταρούν φώτα και μουσικές και τραγούδια. Χωρίς μαχαίρια! Χωρίς κρότους! Χωρίς λουφαγμένες αγάπες! Όλα στο φως!
*ο τίτλος από τραγούδι του Πάνου Γουργιώτη
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.