Τα τσογλάνια που μας αγάπησαν

Μεγάλο τσογλάνι είσαι. Μου άφησες αμανάτι δυο καινούριες ρυτίδες που τις λέω έκφραση. Δε θα σου πω και για τις τρικυμίες μέσα μου. Είμαι άνθρωπος που της παλεύω. Παίρνω ανάσα βουτώ και ανεβαίνω ξανά. Για μια ανάσα ζούμε. Ούτε για τις χειροβομβίδες που κρύβω στην τσέπη. Ούτε αυτές θα σου καταλογίσω. Μου έδωσες επιλογές κι αποφάσισα. Είναι που μου άρεσαν πάντα οι θόρυβοι. Το ήξερες μπαγάσα γι’ αυτό και στοιχημάτισες. Κέρδισες πάλι. Τώρα θα χάσεις! Δε θα τις κρύψω τις λέξεις μου κι ας φοβήθηκα για λίγο. Η κλειστοφοβική σου επιθυμία δε θα με αιχμαλωτίσει. Δυο ρυτίδες που τις βαπτίζω έκφραση! Δεν είσαι καθοριστικός και απαραίτητος. Σκιάχτρο κι εσύ μα δε θα με νικήσεις! Κι ας έσβησες τα παραμύθια μου. Μα θα θυμηθεί και το σώμα. Και τότε θα σου επιστρέψω όλους τους δράκους που έκρυψες στο κεφάλι μου. Και τότε θα κάψω όλη την πόλη. Και τότε θα βγάλω από τις τσέπες τις κρυμμένες χειροβομβίδες συθέμελα να σε κατεδαφίσω.

Είσαι μεγάλο τσογλάνι, ρε χρόνε! Εγώ μπορώ να γίνω μεγαλύτερο. Να το θυμάσαι όταν θα κλείνω τις ρωγμές σου!

Ένα ευχαριστώ

Σκέφτομαι πως μετά από τόσα χρόνια οφείλουμε κάτι σε όλους εκείνους τους συνοδοιπόρους, συντρόφους, συνταξιδιώτες που μας εγκατέλειψαν στην αρχή ή στη μέση της διαδρομής. Σε όλους αυτούς που μας έκαναν να θεωρούμε το χωρισμό τη χειρότερη ορφάνια. Που έσφιξαν την καρδιά μας με τη μέγγενη και άφησαν αφινίριστη τη ζωή μας. Που μας έκαναν τότε να θέλουμε να πεθάνουμε μπροστά στις αλφαδιασμένες τους αρνήσεις.

Τους οφείλουμε ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ! Αδρά το σιγοψιθύριζα τόσα χρόνια μα τώρα είμαι έτοιμη να το φωνάξω! Ευχαριστώ για την εγκατάλειψη. Άθελα σας μου κάνατε το μεγαλύτερο δώρο. Μια ελευθερία ολάκερη, ατόφια, φινιρισμένη!!!!

Χορεύουμε;

Χτυπάει το τηλέφωνο. Μου κάνει εντύπωση που δεν κοιμάται.
– Πονάς ακόμα;
– Λίγο. Είμαι καλύτερα σήμερα.
– Δεν προσέχεις, Κλειούλα! Πάω στοίχημα πως περπατούσες στη βροχή χωρίς ομπρέλα.
Δεν περπάτησα μόνο. Χόρεψα κιόλας. Το πρώτο όνειρο της νέας χρονιάς πραγματοποιήθηκε! Χαλάλι το κρυολόγημα! Χαλάλι! Η βροχή ανοίγει πάντα μια πόρτα διαφυγής στο μυαλό…

Ασέλγεια

Είναι κι αυτός ο μπλε χειμώνας που ασελγεί στα όνειρα μας. Ούτε κρύο, ούτε ζέστη. Μεσοβέζικες καταστάσεις. Στήνει ικρίωμα και ετοιμάζει τη θανατική ποινή. Με ένα αγριοκρινάκι σε κάθε αγχόνη. Να μυρίζει και να μοιράζεται. Οι ζωές των άλλων είναι πάντα απέθαντες. Οι δικές μας μπάζουν από τις σχισμές ανάσες…

Αμνησία

Eίναι μέρες που τα μαλλιά μου μακραίνουν γρήγορα. Μου δίνω άφεση. Θα φταίνε τα σημάδια στα χέρια που χρόνια τώρα πολεμώ να σβήσω. Γι’ αυτό με συγχωρώ.
Τις τελευταίες μέρες η όραση μου με ξεγελά. Άλλα βρίσκονται μπροστά μου κι άλλα νομίζω πως βλέπω. Με τόσους αποχαιρετισμούς μπερδεύτηκαν και τα μάτια. Οι ήρωες που έγιναν αντιήρωες. Οι άνθρωποι που έληξαν στις καθορισμένες ημερομηνίες. Ο “θάνατος” πιστός στο ραντεβού του. Η φυσική πορεία των πραγμάτων. Οι υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν από κανέναν.

Με λένε… Δε θυμάμαι. Σε λένε… Δε θυμάμαι. Θα σε φωνάζω “Κανένα”. Η φαντασία μου σε ζωγράφισε πάνω σε τοίχους και τώρα σε κάλυψε ο κισσός. Υπόσχομαι μόνο να νικήσω. Άλλο δε θυμάμαι. Θα είναι και η μοναδική υπόσχεση που θα τηρηθεί.
Venceremos γιατί πάντα θα φεύγουμε.
Venceremos γιατί ο χρόνος πάντα θα φεύγει νωρίς.
Venceremos γιατί πάντα θα χαμογελάμε….

Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.

Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.

Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".

Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.

[fbcomments width="100%" count="off" num="5"]

About The Author

Ζει στο Ηράκλειο της Κρήτης. Σπούδασε Ιστορία – Αρχαιολογία και Συντήρηση Έργων Τέχνης αλλά εργάζεται στην εκπαίδευση. Πιστεύει στην αυτοδιάθεση των ανθρώπων και στην ελευθερία. Ονειρεύεται ακόμα σαν παιδί κι ελπίζει πως κάποτε θα καταφέρουμε να αλλάξουμε τον κόσμο. Γράφει όταν οι σκέψεις στριμώχνονται και διεκδικούν χώρο στο κεφάλι της. Έχει πια την πεποίθηση ότι όλοι είμαστε περαστικοί κι έχουμε την ανάγκη να βρούμε άξιους συνταξιδιώτες που θα λέμε μόνο αλήθειες. Αγαπημένες της λέξεις η ουτοπία και η χαρμολύπη. Ίσως γιατί έχει καταλάβει πως αυτό είναι η ζωή.

Related Posts

//