Η Κυψέλη είναι απέραντη. Γεμάτη από κτήρια. Αλλά και με δρόμους όπου οι κορυφές των πλάτανων φτάνουν ψηλότερα από τις ταράτσες των πολυκατοικιών. Με μουντά χρώματα στους τοίχους. Αλλά και με οδούς που έχουν πάρει τα ονόματα των νησιών όλη της χώρας. Με φτώχεια και ανθρώπους που ζουν απ’ τα ελάχιστα.
Αλλά και πεζόδρομους, όπου οι γείτονες λένε εγκάρδια καλημέρα και τα παιδιά, ανεξάρτητα από την καταγωγή τους, κλοτσάνε την ίδια μπάλα. Κάθονται μαζί παρέα χωρίς να τους περνάει καν από το μυαλό πώς θα μπορούσε ν’ αποτελέσει εμπόδιο στις σχέσεις τους το διαφορετικό χρώμα που έχουν στο δέρμα.
Ο πεζόδρομος της Αγίας Ζώνης, το τελευταίο ειδικά διάστημα, είναι ένα από αυτά τα φωτεινά και πολύχρωμα παραδείγματα της Κυψέλης. Κι ένας βασικός λόγος που ο δρόμος εκπέμπει περισσότερο φως τελευταία είναι οι νέες προσπάθειες που φώλιασαν στα σπλάχνα του.
Στα ίδια σημεία που υπήρχαν ξενοίκιαστα ισόγεια, τζαμαρίες με ξεθωριασμένες και ξεκολλημένες επιγραφές και χώροι όπου δεν υπήρχε λόγος να κοιτάξεις μέσα γιατί θ’ αντίκριζες μόνο ό,τι άφησε πίσω του το προηγούμενο μαγαζί, θύμα συνήθως της κρίσης των Μνημονίων, βλέπεις πλέον τον Αχιλλέα, τον Νίκο, την Εντίτ, τον Βαγγέλη. Βλέπεις έναν μόχθο που συνοδεύεται από χαμόγελο.
Ο Νίκος άνοιξε το μπιστρό του πριν από δύο μήνες, με το τέλος του lockdown. Τους υπόλοιπους οκτώ το είχε οικοδομή, όπως λέει, για τα μαστορέματα που χρειάστηκαν ώστε να πάρει τη σημερινή του μοντέρνα όψη.
Στα τραπεζάκια του συμπυκνώνεται ο μικρόκοσμος της Αγίας Ζώνης. Από τη μία ακουμπούν πιάτα με ξεχωριστές γεύσεις που δεν συναντάς εύκολα αλλού. Από την άλλη κάθονται άνθρωποι όλων των προφίλ. Από οικογένειες μέχρι χίπστερ. Από φοιτητές που ψάχνουν το ψαγμένο μέχρι θεραπευόμενοι του Ασύλου Ανιάτων για τον πρωινό τους καφέ.
Το μαγαζί μετράει μόλις δύο μήνες, όμως ήδη έχει μεγάλη απήχηση στους Κυψελιώτες. Ήταν μια επιλογή που έλειπε, χωρίς να παραβαίνει τα όρια κοινής ησυχίας. Και χωρίς να καταλαμβάνει τον χώρο. Από μπροστά κι ανάμεσα στα τραπέζια περνούν ποδήλατα. Είναι κομμάτι της αρμονίας που έχει βρει η γειτονιά. Την οποία εντοπίζεις σε διάφορα σημεία του πεζοδρόμου. Όπως είναι οι ταΐστρες του καφεκοπτείου για τα αδέσποτα. Σαν επίγειοι περιστερώνες.
Έξω από την πόρτα του υπάρχει ένα μικρός πληθυσμός από γατάκια που λιάζονται ανέμελα και κανείς δεν τα πειράζει. Η μικρή βιοποικιλότητα ενισχύεται ανά ώρες ακόμη περισσότερο από τα αδέσποτα σκυλάκια. Τον χειμώνα ειδικά ξέρουν ότι θα βρουν να τα περιμένει μια ζεστή γωνιά. Δυο κουβέρτες για στρώμα, να ’χουν κάπου να πλαγιάζουν στα ζεστά.
Αγάπη και γεύσεις από τη Νιγηρία
Μ’ ένα χαμόγελο σ’ αγκαλιάζει όπως τα τρία της μικρά παιδιά. Μ’ ένα χαμόγελο που φωτίζει ακόμη περισσότερο το πρόσωπό της στην παρατήρηση ότι μέσα στο μαγαζί της βρίσκονταν να κάνουν παρέα παιδάκια με διαφορετικό μεταξύ τους χρώμα και καταγωγή.
«Αυτό είναι ζωή» λέει με τρανταχτή φωνή η Εντίτ και ανοίγει τα χέρια της δείχνοντας ότι στον κόσμο της Αγίας Ζώνης χωράνε όλοι. Ανήκει σε αυτόν εδώ κι έναν χρόνο. Από τη στιγμή που της ήρθε η ιδέα ν’ ανοίξει ένα εστιατόριο με συνταγές από τη Νιγηρία για να μην κλείνεται ο κόσμος σπίτι του μετά τη δουλειά, όπως συνέβαινε ειδικά με ανθρώπους από τα μέρη της.
Δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία σε φυτά και έπιπλα
Ο Αχιλλέας και ο Βαγγέλης αναγέννησαν την καθημερινότητά τους δίνοντας μια δεύτερη ευκαιρία σε φυτά και έπιπλα που έβρισκαν στα σκουπίδια
Στη θέα του μαγαζιού και ακούγοντας για πρώτη φορά τι κάνει, οι κυρίες της Κυψέλης έφευγαν συγχυσμένες. Τώρα «με φωνάζουν να μου πουν για τα φυτά που είδαν παρατημένα στον ακάλυπτο και δίνουν συμβουλές πώς θα βελτιώσω την κατάσταση εκείνων που μαζεύω. Πολύ τις αγαπώ» λέει ο Αχιλλέας, ένας νέος καλλιτέχνης απ’ τη Δράμα, που ξεκίνησε παράλληλα με την τέχνη του να μαζεύει γλάστρες δίπλα σε κάδους και σχηματισμούς χώματος σε γλάστρες που είχαν ακόμη ζωή πάνω τους.
Σκεφτόταν για τα φυτά που εγκαταλείφθηκαν ότι χρειαζόταν ένας χώρος να βρουν φιλοξενία και πού καλύτερα από εκεί που όλοι είναι ξένοι μεταξύ τους κι όλοι αισθάνονται οικεία. Έτσι κι αυτά τα φυτά με τις διαφορετικές διαδρομές, αντί για ένα άδοξο τέλος στη χωματερή, βρίσκουν θαλπωρή πρώτα στο μαγαζάκι του στην Αγίας Ζώνης και μετά παίρνουν θέση σ’ ένα από τα αναρίθμητα μπαλκονάκια της Κυψέλης. Ο κόσμος τις παίρνει και για να τους δώσει τη στέγη που πήγαν να στερηθούν, αλλά και για να στηρίξει τον Αχιλλέα. Για να συνεχίσει να βάζει τα γλαστράκια που εντοπίζει στο μικρό κίτρινο καφάσι του ποδηλάτου του. Ένα δείγμα της αγάπης εκτυλίχθηκε μπροστά μας όταν του προσέφερε μια κρύα μπίρα η γυναίκα που κρατά το ψιλικαντζίδικο δίπλα. «Αχιλλέα, αυτή μου έφυγε απ’ το κιβώτιο, τη θέλεις;».
Για χάρη της Αγίας Ζώνης ο Βαγγέλης άφησε το Θησείο. Άνοιξε ένα μπακαλικάκι – καφενείο με προϊόντα από κάθε γωνιά της χώρας, από την Κρήτη έως τον Έβρο κι από την Πελοπόννησο μέχρι την Ήπειρο. Όπως λέει, οι άνθρωποι εδώ του λένε καλημέρα. Εκεί έδειχναν ρατσισμό, ο Έλληνας στον Έλληνα. «Μας πετούσαν νερό και πατάτες από τα μπαλκόνια» για το μπαράκι που είχε επί 18 ολόκληρα χρόνια.
Διάλεξε το σημείο γιατί το βρήκε «απίστευτα όμορφο». Και ειδικότερα τη θέση που βρίσκεται, «γιατί απέναντι βλέπει σε κεραμίδια και δέντρα». Είναι οι σκεπές και η αυλή του Ασύλου Ανιάτων. Για να αναγεννήσει τον χώρο που εγκαινίασε πριν δύο μήνες και παρέμενε αχρησιμοποίητος για 12-13 χρόνια, χρειάστηκε να δώσει πάλι ζωή πρώτα σε έπιπλα που είτε δίνονταν από παλιότερες επιχειρήσεις, είτε εγκαταλείπονταν στα σκουπίδια. Χαρακτηριστικό παράδειγμά, μία πόρτα από παλιό αθηναϊκό σπίτι που πλέον έχει γίνει μέρος ενός θεατρικού σκηνικού, όπως έχει φιλοτεχνήσει το μαγαζί του ο Βαγγέλης, με τα ράφια του γεμάτα από μαρμελάδες, γλυκά, ζυμαρικά και κάθε λογής καλούδια από την ύπαιθρο.
*Το κείμενο δημοσιεύτηκε πρώτα στην Εφημερίδα Αυγή
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.