Τριπλός ελληνικός, μανταλάκι πάλι στα μαλλιά, πρωινό εγερτήριο από τις 5.00, η πιο μεγάλη νύχτα φευγάτη, οι μέρες που μεγαλώνουν, ένα ταξίδι στα “σκαριά”, χειμώνας στην πόρτα μου κι εγώ ανέτοιμη για υποσχέσεις. Κουβέντες και κρασιά με την Εύα -αγαπημένη συνταξιδιώτισσα τα τελευταία χρόνια που όλο με ξαφνιάζει- υπαρξιακές ανησυχίες, απροετοίμαστες και οι δυο για τα χρόνια και τα χιόνια.
Παρέα από τα ξημερώματα ο Rene Aubry, ο Μπουκόφσκι επίκαιρος με το μήνα με τους φωτισμένους ανθρώπους και τα σβηστά φώτα, μουσικές και μελωδίες γιορτινές, ψεύτικες αγκαλιές σε αληθινές ανάγκες, άνθρωποι που ακροβατούν σε τεντωμένες χορδές, φίλοι με δεκανίκια κι εγώ με δυο ξύλινα πόδια που χθες ανακάλυψα ότι τα τρώει σαράκι!
Παπούτσια δεν αγόρασα πάλι. Τα βιβλία του Αργύρη Χιόνη τοποθετημένα στη σειρά πάνω στο τραπέζι κι εγώ βαφτίζω αυτές τις μέρες με το όνομα του. “Ποτέ δεν είχα σώας τα φρένας, σαλεμένες τις είχα, αλλά αυτές οι σαλεμένες σώο με κράτησαν μέσα σ’ αυτό τον ανελέητο κόσμο της λογικής”. Η λεπτή κλωστή που χωρίζει την τρέλα από τη λογική. Δοκιμάζοντας όρια, φλερτάροντας με την τρέλα, βουτώντας στην κατάθλιψη, αγωνιώντας για την ύπαρξη μας, το πέρασμα, το προσωρινό, το επίγειο, το μάταιο, το αναλώσιμο.
Δευτέρα σήμερα. Μέρες, μήνες, χρόνια, λύπη, λείπεις! Τα λογοπαίγνια που μας κράτησαν όρθιους, κίβδηλους, ανειλικρινείς, ανίκανους για την παραδοχή της ήττας μας!
Δευτέρα σήμερα, ελπίζοντας σε μια γέννηση που θα καταργήσει το θάνατο. Γιατί, από καταβολής κόσμου, εύκολα μπορούσαμε να θυσιάσουμε κάποιον για να σώσουμε το τομάρι μας!
Δευτέρα σήμερα. Έχοντας σώας τας φρένας δηλώνω το δυσβάστακτο της ασυνεννοησίας με τους καιρούς, τα ήθη, την αγάπη!
Αν έγραφα ποτέ τη διαθήκη μου, μόνο σε σένα θα άφηνα τα βιβλία μου…
«Αφήνω σε σένα όλες τις σκέψεις μου, τα σημειωματάρια μου, τις μουτζούρες μου, τα σημειώματα στα πακέτα των τσιγάρων, τα στιχάκια στους εξωτερικούς τοίχους άγνωστων σπιτιών που έγραφα τις νύχτες που μου έλειπες φριχτά και ανελέητα, τα ημερολόγια που έγραφα μόνο για σένα.
Αφήνω σε σένα τα λευκά φανελάκια μου που είχαν το μυρωδιά σου, τη σκιά σου, το αίμα σου, τον ιδρώτα σου και τα φορούσα κατάσαρκα για να γίνω εσύ.
Αφήνω σε σένα όλα όσα θέλησα, όσα αγάπησα, όσα πόθησα. Ένα ηλιοβασίλεμα στη Δόξα, μια αστροβραδιά στην Κέρκυρα, μια πανσέληνο στα Λευκά όρη, μια κατσιφάρα στον Όλυμπο, μια μπόρα στη Φλωρεντία, μια ομίχλη στην Πίνδο!
Αφήνω σε σένα την κραυγή μου όταν σε περίμενα και δεν ήρθες, όταν ήρθες κι έφυγες, όταν με φίλησες και μου γράπωσες την καρδιά.
Αφήνω σε σένα τα τσιγάρα μου, τον αναπτήρα, την κούπα για τον καφέ, τα ποιήματα του Πατρίκιου, του Καρούζου, του Λειβαδίτη. Να δεις τις υπογραμμισμένες λέξεις που με καθόρισαν, τις φράσεις που πάντα μου θύμιζαν εσένα.
Αφήνω σε σένα κι εσένα. Να σε βρεις, να πιστέψεις, να αναθαρρέψεις, να ζήσεις! Μονάχα να ζήσεις! Να βγεις από τις κλειστές κάμαρες και τα ανήλιαγα μπουντρούμια. Να δεις που σ’ αγαπούσα από τότε που γεννήθηκα!”
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.