Κούκλα μου, τον έρωτα τον γεννά η συγκυρία, ο άνθρωπος, η στιγμή. Για ποιον έρωτα με προϋποθέσεις μου τσαμπουνάς; Τους έρωτες δεν τους μετράμε με αποτελέσματα, γιατί αν το καλοσκεφτείς όλοι κάποτε τελειώνουν. Ε λοιπόν, η έκρηξη του έρωτα είναι αυτή που μετράει.
Γελάω όταν ακούω για φυσιολογικούς έρωτες. Αποδεκτούς που λέμε. Τι με κοιτάς σα χάνος; Δεν χρησιμοποιώ ποτέ την λέξη φυσιολογικούς προσωπικά, συνήθως τους ονομάζω αποδεκτούς. Αν θες, κούκλα μου, έναν έρωτα αποδεκτό για τη μαμά και τον μπαμπά, για τους φίλους και τον περίγυρο σου είσαι ελεύθερη να το κάνεις. Απλώς δεν μπορώ να καταλάβω τι σημαίνει ερωτεύομαι το αποδεκτό και πώς μπορεί κάποιος να μην ερωτευτεί «επειδή δεν είναι σωστό». Αυτό είναι όντως ελευθερία;
Μα έλα που στα δύσκολα δοκιμάζεται ο άνθρωπος. Οι εύκολοι έρωτες είναι απλοί, ανώδυνοι, ήσυχοι. Δοκιμαζόμαστε στις δύσκολες συνθήκες, όταν τα πράγματα δεν είναι τόσο καλά, όταν τα πράγματα δεν είναι «φυσιολογικά και αποδεκτά». Εκεί αναμετράσαι με το πάθος και το φόβο, εκεί μαθαίνεις πώς τα συναισθήματα περνούν από ένα ατέλειωτο φάσμα χρωμάτων και εντάσεων. Μη με κοιτάς με απορία. Για σκέψου την τέχνη και τους παθιασμένους, τραγικούς, έρωτές της. Αυτοί οι έρωτες, μικρή μου, δεν προέκυψαν μέσα από «φυσιολογικές» συνθήκες, ούτε ευδοκιμήσαν μέσα σε ένα ομαλό περιβάλλον. Οι μεγάλοι έρωτες δεν γεννήθηκαν με τις πυτζάμες, αλλά με τη γύμνια και την έκθεση. Ίσως να είμαστε καταδικασμένοι να ερωτευόμαστε. Το πώς και πότε θα το κάνουμε, δεν μπορεί να έχει προϋποθέσεις εκ των προτέρων. Δεν ξέρω άλλωστε κι αν έχει και σημασία.
Δεν κατηγορώ αυτούς που το κάνουν βέβαια. Μπορώ να το καταλάβω. Ίσως το χάος να μην είναι για όλους τους ανθρώπους. Η προστασία από τον πόνο και την σύγχυση που φέρνει ο έρωτας -ο μη αποδεκτός-, ίσως και να είναι μια μορφή αυτοπροστασίας. Οι ταμπέλες, τα κουτάκια, η θρησκεία, η ηθική, τα στερεότυπα και τα ταμπού ίσως να βοηθούν τους ανθρώπους να οριοθετήσουν το χάος και το στροβιλισμό των αισθήσεων τους για τη δική τους ψυχική ηρεμία και ισορροπία.
Α, κατεβαίνεις; Φτάσαμε τόσο σύντομα; Πώς πέρασε η ώρα! Ναι, ναι, και μένα με ζαλίζουν τα τρένα. Όχι, όχι επειδή τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα, αλλά επειδή οι σκέψεις μου τρέχουν το ίδιο γρήγορα. Και είναι εξαιρετικά επώδυνο να βλέπεις με τα ίδια σου τα μάτια αυτό που υπάρχει μέσα σου… Ώστε κατεβαίνεις; Να το, εδώ είναι το μπουφάν σου.
Γεια χαρά κούκλα μου!
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.