Μεγάλωσα σε ένα πεδινό χωριό της Κρήτης μακριά από την πρωτεύουσα. Διακόσιες ψυχές από τις οποίες σαράντα ήταν τα παιδιά. Πολύτεκνες οι περισσότερες οικογένειες. Στην αρχή νόμιζα ότι τους άρεσαν τα παιδιά και γι’ αυτό έκαναν πολλά. Μετά άκουσα κάποιον να λέει ότι φταίει το νερό που είναι ευλογημένο και γεννά παιδιά. Στο τσακ γλίτωσα την αφυδάτωση αφού αρνιόμουν πεισματικά να πιω νερό από φόβο μήπως γεννήσω κι εγώ πολλά παιδιά. Στα πέντε δεν ήξερα ακόμα την διαδικασία που ακολουθούν οι άνθρωποι ανά τους αιώνες.
Το καλό της υπόθεσης ήταν ότι με τόσα παιδιά είχες πάντα παρέα. Κι αν τσακωνόσουν με τη Μαρία μπορούσες να κάνεις νέα φίλη τη Χρυσάνθη ή την Ελευθερία. Εγώ προτιμούσα τα αγόρια γιατί έκαναν πιο θαρραλέα και επικίνδυνα πράγματα.
Η Μεγάλη Εβδομάδα ήταν η αγαπημένη μας περίοδος. Αναβρασμός επικρατούσε σε όλα τα σπίτια. Μύριζε παντού ασβέστης και φρέσκο καλιτσούνι – λυχναράκι που δυστυχώς, μας απαγόρευαν να φάμε μέχρι το βράδυ του Μεγάλου Σαββάτου λόγω νηστείας. Την Πέμπτη τρώγαμε ντολμαδάκια με φρέσκα αμπελόφυλλα και μπόλικο λεμόνι. Και αφού ντερλικώναμε καλά, το μεσημέρι έπρεπε να κοιμηθούμε για να αντέξουμε το μαρτύριο των δώδεκα ευαγγελίων. Ούτε ένα, ούτε δύο αλλά δώδεκα! Ατέλειωτες ώρες ορθοστασίας αφού η εκκλησία είχες λίγα καθίσματα και οι μικροί έπρεπε να σηκώνονται και να κάθονται οι μεγάλοι.
Η γιαγιά ετοίμαζε το μεγάλο στεφάνι από το πρωί. Η καθεμιά χωριανή έφερνε το λουλούδι της και της ευχόταν «και του χρόνου». Όταν χτυπούσε η καμπάνα φόρτωνε το στεφάνι στην πλάτη σαν αχθοφόρος και πήγαινε στην εκκλησία. Και όλοι την έβλεπαν στο δρόμο και της ευχόταν: «Βοήθεια σου, Κλεάνθη! Και του χρόνου!» Κι εγώ αναρωτιόμουν ποιος νοήμων άνθρωπος ευχόταν στην καημένη τη γιαγιά να ξαναπεράσει τέτοιο μαρτύριο και του χρόνου!
Κι ύστερα ξεκινούσε το δικό μας μαρτύριο που έφτανε μέχρι αργά το βράδυ. Εκεί στο έκτο ευαγγέλιο άνοιγε το μάτι μας καθώς ακουγόταν το:
«Σήμερον κρεμάται επί ξύλου,
ο εν ύδασι την γην κρεμάσας.
Στέφανον εξ ακανθών περιτίθεται,
ο των αγγέλων βασιλεύς.»
Έκανε ο παπάς νεύμα στον παππού και τότε ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί! Ο παππούς, που τον έλεγαν Μανόλη και είχε το όνομα του συμπαθητικού νεαρού που έβαζαν στο σταυρό, έβαζε τα καρφιά στα χέρια και στα πόδια του. Και όλα τα παιδιά γύριζαν και μας κοιτούσαν και ψιθύριζαν: «Ο παππούς σας είναι ο σταυρωτής». Κι εγώ ήθελα να φωνάξω ότι ο παππούς μας είναι καλός άνθρωπος και δεν κάνει τέτοια, αλλά σίγουρα του το ζήτησε ο παπάς κι εκείνος δε χαλάει χατίρια. Κι όλοι οι μεγάλοι πάλι του έλεγαν «και του χρόνου μπάρμπα – Μανόλη» αλλά εμείς είχαμε τη ρετσινιά ότι ο παππούς ήταν ο σταυρωτής Του.
Την βραδιά της Ανάστασης πάλι στον παππού έδιναν την εικόνα να την πάει βόλτα γύρω από την εκκλησία. Κι εγώ αναρωτιόμουν πως γίνεται να σταυρώνεις κάποιον κι ύστερα πάλι να τον ανασταίνεις. Έλεγα πως ο παππούς ήταν καλός άνθρωπος και σίγουρα το μετάνιωσε που σταύρωσε εκείνον τον καλό νέο.
Μου πήρε πολλά χρόνια να καταλάβω και να συγχωρήσω τον καημένο τον παππού. Κι ύστερα μεγάλωσα, διάβασα Καζαντζάκη κι έμαθα ότι η σταύρωση είναι ο μόνος δρόμος για την ανάσταση. Και ο παππούς μου είχε εκείνο το ρόλο το σπουδαίο να βάζει τα καρφιά στα χέρια του Χριστού κι έπειτα να τον βοηθάει να ανέβει στους ουρανούς και να αφήνει τους ανθρώπους στη μοίρα τους.
Σαν πέθανε έψαχναν αντικαταστάτη μα κανείς δεν ήταν τόσο πιστός και άξιος να θυσιάσει τη φήμη του και να σταυρώσει το συνονόματο του παππού. Κάθε χρόνο και κάποιος άλλος προσπαθεί…. Κανείς δεν είναι σαν το μπαρμπα- Μανόλη το σταυρωτή!
Καλή Επανάσταση!
*Η φωτογραφία είναι λεπτομέρεια από τον πίνακα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου “El Greco” “Η Σταύρωση”.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.