Ο θάνατος της Δημοκρατίας για χάρη της εξουσίας

Και οι δεσμώτες του Σωκράτη πίστευαν ότι ήξεραν την αλήθεια.

Θυμήθηκα κάποτε στην γ’ λυκείου όπου ο θεολόγος σε ένα μάθημά του μας ρώτησε αν είμαστε υπέρ ή κατά της θανατικής ποινής για σοβαρά εγκλήματα; Θυμάμαι να νιώθουμε σαστισμένοι στην ερώτηση όλοι οι μαθητές/τριες.

Υπήρξε απόλυτη ησυχία στην τάξη και εκείνος θέλησε να μας πιέσει για να πάρει απάντηση.

Λοιπόν, είπε, σηκώστε χέρια όσοι είστε υπέρ και τώρα όσοι είστε κατά της θανατικής ποινής.

Θυμάμαι σαν τώρα την ημέρα εκείνη. Σηκώσαμε 4 με 5 άτομα το πολύ για να δηλώσουμε ότι είμαστε κατά της θανατικής ποινής. Δεν ασχολήθηκε με όσους ήταν υπέρ, πολλούς/ες από αυτούς/ες σηκώνοντας διστακτικά το χέρι κατά την ψηφοφορία, αλλά ασχολήθηκε με όσους/ες δηλώσαμε κατά.

Ήθελε να του εξηγήσουμε τους λόγους αναλυτικά. Θυμάμαι την αποφασιστικότητα στις απαντήσεις μας μαζί με την εφηβική συστολή της σύγκρουσης με την αυθεντία. Τον ενήλικα που ίσως ξέρει κάτι παραπάνω που αγνοεί το δικό μας μυαλό ή ο αυθορμητισμός της αθώας και ρομαντικής μας σκέψης και διάθεσης περί της επικράτησης του καλού, του δίκαιου, της αποστροφής να μοιάσουμε στο τέρας και της λογικής να προάγουμε τη ζωή, την ελευθερία, την αγάπη.

Σε εκείνες τις ηλικίες όσο και να έχεις χτίσει την κοσμοθεωρία και την επαναστατικότητα μέσα σου οι λειτουργίες και η ωρίμανση του εγκεφάλου βρίσκεται υπό διεργασία ακόμη. Αμφισβητείς αλλά πέφτεις και στην παγίδα της αυθεντίας, του ενήλικα που έχει ρόλο να σε μορφώσει, να σε προστατέψει, να σε κάνει καλύτερο.

Οι απαντήσεις μας δεν τον κάλυψαν γιατί έστεκαν σε επιχειρήματα και αλήθειες ενός κράτους δικαίου (είτε το γνωρίζαμε είτε το αισθανόμασταν εμπειρικά βάσει του αξιακού μας συστήματος και των καταβολών μας που όριζε την ηθική μας). Θύμωσε που δεν μας έπειθε να ταχθούμε υπέρ της θανατικής ποινής και διατύπωσε στα 4 άτομα -που επιμείναμε στη θέση μας θέτοντας επιχειρήματα- ευθέως “Έφη αν σου σκότωναν τα αδέρφια ή τους γονείς θα είχες την ίδια άποψη για τον δολοφόνο;”, έπειτα απευθύνθηκε σε μια συμμαθήτρια ρωτώντας το ίδιο και στην συνέχεια στον αδερφό μου “αν σου βίαζαν την αδερφή θα είχες την ίδια άποψη;” η συμμαθήτρια απάντησε ότι γι αυτό υπάρχουν οι νομοθέτες και η νομοθεσία για να υπάρχει ψυχραιμία απέναντι στο θυμικό των θυμάτων.

Θυμάμαι ότι παγώσαμε και το στομάχι μας δέθηκε κόμπος. Αυτός ο άνθρωπος ήταν υπεύθυνος για την μόρφωσή μας, την ασφάλειά μας. Διαμόρφωνε συνειδήσεις! Τώρα που τα σκέφτομαι, παρά το γεγονός ότι ήταν αγαπητός στο μαθητικό κοινό γιατί ήταν “ο κουλ τύπος” με ανέκδοτα, ιστορίες και συζητήσεις, τα αστεία του ήταν σεξιστικά, ήταν μισογύνης και οι απόψεις του τρομακτικές. Ήθελε να μας κάνει τέρατα αντί για ανθρώπους με ενσυναίσθηση και καλλιέργεια.

Αυτό που συμβαίνει τις τελευταίες μέρες με την προσπάθεια από την πλευρά του Κυριάκου Μητσοτάκη είναι ανεκδιήγητο. Όπως είπαμε αρκετές φορές πρόκειται για μια διεφθαρμένη κάστα ανθρώπων που αυτό δεν το ορίζει η ιδεολογική τοποθέτηση του καθένα αλλά τα facts. Δεν έχει κανένα πλαίσιο σοβαρό να κρατηθεί και αξιοποιεί όλα τα μέσα για να επικρατήσει. Τα βρώμικα μέσα. Την διαπλοκή. Παίζει το τελευταίο του χαρτί και αυτό είναι ο διχασμός της κοινωνίας και η πόλωση. Θυμίζω ότι δέχεται απανωτά χτυπήματα τα οποία τονίζουν την αναποτελεσματικότητά του. Η πανδημία (τον πρώτο καιρό οι πολίτες έδειξαν κατανόηση στην πρωτόγνωρη κατανόηση. Όλοι οι πολίτες, δεν του ασκήθηκε κριτική τον πρώτο ενάμιση μήνα της καραντίνας), τα σκάνδαλα μελών του, οι εμβολιασμοί όχι κατά προτεραιότητα αλλά κατά κομματικής τοποθέτησης, η κακοκαιρία, το εκπαιδευτικό νομοσχέδιο, η αστυνομία στα Πανεπιστήμια, η διαχείριση των νοσοκομείων και η μη τόνωση του ΕΣΥ (στελέχωση, εξοπλισμός κλπ), η ανυπαρξία της εξωτερικής πολιτικής, τα σκάνδαλα που αφορούν την παραβίαση των μέτρων που ισχύουν για όλους αλλά όχι για τον ίδιο τον Πρωθυπουργό, ο οποίος ως Βασιλέας χαίρει άλλης μεταχείρισης από τους υπηκόους του.

Και ενώ ένιωθε ότι ελέγχει τα πάντα με την πρόχειρη επικοινωνιακή πολιτική του. Αγνοούσε, γιατί αυτό συμβαίνει στους νάρκισσους, τον παράγοντα της αναπάντεχης ανατροπής που μπορεί να φέρει η κοινωνία και οι πολίτες της.

Η καταγγελία και η αποκάλυψη της Σοφίας Μπεκατώρου ότι υπήρξε θύμα σεξουαλικής κακοποίησης από τον Αριστείδη Αδαμόπουλο, πρώην πλέον αντιπρόεδρος της ΕΙΟ και υπεύθυνος Γραφείου Αθλητισμού, έφορος Κεντρικής Ελλάδος. Ο ίδιος εκτελεί χρέη εκπροσώπου της ιστιοπλοΐας στην Ελληνική Ολυμπιακή Επιτροπή, άνοιξε τον ασκό του Αιόλου για σειρά αποκαλύψεων τόσο στον αθλητισμό όσο και στο Θέατρο με τις εκατοντάδες καταγγελίες για τον Λιγνάδη, Φιλιππίδη, Χαϊκάλη και Σπυρόπουλο για σεξουαλική βία, τον Δήμο Μούτση συνθέτη επίσης για σεξουαλική, καθώς και για εκφοβισμό και σωματική κακοποίηση τον Γ. Κιμούλη. Στην επικαιρότητα έμεινε για αρκετές ημέρες η υπόθεση Λιγνάδη, ως Καλλιτεχνικό Διευθυντή του Εθνικού Θεάτρου μετά τις πολλές αποκαλύψεις που έβλεπαν το φως της δημοσιότητας. Τα καθεστωτικά ΜΜΕ δεν τήρησαν τη δέουσα στάση και προσοχή, ωστόσο υπήρξαν παραδείγματα παρουσιαστριών, όπως η Φαίη Σκορδά που ανέδειξαν τα ζητήματα με επαγγελματισμό και προσοχή βοηθώντας αυτές τις αποκαλύψεις. Το διαδίκτυο «πήρε φωτιά», θέλοντας και μη η κυβέρνηση που αδρανούσε «πήρε θέση» απομακρύνοντας τον Λιγνάδη από την θέση του Καλλιτεχνικού Διευθυντή του Ε.Θ. δηλώνοντας ότι παραιτήθηκε για προσωπικούς λόγους. Μετά από 20ήμερη καθυστέρηση η Υ.Πολιτισμού Λ. Μενδώνη προέβη σε μια άνευ προηγουμένου συνέντευξη τύπου με δηλώσεις που δεν αρμόζουν σε μια Υπουργό. Συνέχισε να ζητείται η αποπομπή ή παραίτησή της, η οποία όμως δεν έγινε ποτέ. Πλήθος καλλιτεχνών συσπειρώθηκε διεκδικώντας διαφάνεια, δικαιοσύνη και τιμωρία.

Ήδη τα πράγματα άρχισαν να είναι έντονα. Ακολούθησαν οι καταγγελίες για συγκάλυψη καθώς και νέες περί κυκλώματος trafficking με εμπλεκόμενους πολιτικούς. Ταυτόχρονα, ανασύρεται ξανά προς συζήτηση το ζήτημα βιασμού ανηλίκων του Ν. Γεωργιάδη και η στάση του Κυριάκου Μητσοτάκη. Δεξί χέρι του Κ. Μητσοτάκη ακόμη. Δέχεται επικρίσεις για το γεγονός ότι δεν απομονώνει τον βιαστή αλλά τον κρατά ακόμα σε θέση εξουσίας.

Έτσι χτίζεται μια επιμελώς ατημέλητη προσπάθεια να σωθεί ό,τι μπορεί να σωθεί. Οι «ευυπόληπτοι» χαίρουν άκρας καλομεταχείρισης. Οι Λιγνάδηδες αργούν να συλληφθούν, δεν ερευνώνται κινητά και ηλεκτρονικοί υπολογιστές. Τα θύματα διασύρονται. Τα ΜΜΕ μας ενημερώνουν τι τρώει, τι διαβάζει, πως αισθάνεται. Παρόλα αυτά υπάρχουν δηλώσεις ότι η ίδια η κυβέρνηση έστειλε τον Λιγνάδη στη δικαιοσύνη. Όχι! Τα θύματα τον έστειλα μαζί με την κοινή γνώμη και τους πολίτες που τάσσονται υπέρ των θυμάτων σε μια κοινωνία που το 2021 μπορεί πια να μιλά ανοιχτά για τα ζητήματα αυτά. Τόσα χρόνια πήρε!

Προσπαθούν να προκαλέσουν την συμπάθεια του κοινού απέναντι σε έναν στυγνό βιαστή, παιδόφιλο-παιδοβιαστή ο οποίος δρούσε για χρόνια και όποιες προσπάθειες να φτάσει η αλήθεια στο φως έπεφταν στο κενό και με εντελώς ακατανόητο τρόπο σταματούσαν ή έκλειναν ως υποθέσεις. Ωστόσο η κοινωνία αισθάνεται συμπάθεια ως προς τα θύματα και αυτή τη φορά κανένα ΜΜΕ δεν μπορεί να το ισορροπήσει αυτό μέσω του ξεπλύματός που προσπαθεί να κάνει.

Η πίεση για την κυβέρνηση, τη δημοτικότητά της και το ενδεχόμενο κατάρρευσης είναι ευδιάκριτη. Άτσαλα ΔΤ και ανακοινώσεις. Άκομψες κινήσεις για να καλύψουν το λάθος τους ενώ θα μπορούσαν να το παραδεχτούν και φόβος απώλειας της εξουσίας.

Αυτό δεν είναι ανεκτό από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, δεν θα χάσει, δεν χάνει ποτέ, όπως εσφαλμένα πιστεύει ο ίδιος. Εξάλλου με αυτό τον τρόπο κατάφερε να εκλεγεί. Μέσω της «εικόνας» της επικοινωνιακής πολιτικής και της μεθοδευμένης πρακτικής προς αυτή την κατεύθυνση. Μόνο που αγνοεί ότι θα πέσει με γδούπο και δεν με απασχολεί η πτώση του ή μη πτώση αλλά οι βαθιά πληγή στην κοινωνία.

Η κυβέρνηση αυτή δημιούργησε δίπολα για να έχει επιχειρήματα εφόσον ο πολιτικός της λόγος χωλαίνει. Όποιος διαφωνεί ή όποιος θέτει πραγματικά επιχειρήματα συγχέεται με τον ΣΥΡΙΖΑ ή η απάντηση για όλα τα δεινά είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό δεν είναι πολιτική.

Ξαφνικά αρχίζουν να καταρρέουν όλα όσα ασπάστηκε προεκλογικά και συνεχίζει να ασπάζεται. Η αριστεία και οι άριστοι. Οι αυθεντίες αποδεικνύονται τρωτοί, σκάρτοι και διαπλεκόμενοι. Η σιωπή απέναντι σε σοβαρά ζητήματα είναι από μόνη της διαπλοκή. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη δεν ζητά αξιοκρατία ζητάει αριστεία και όσα έχουν συμβεί τελευταία αποκαλύπτουν ότι η αριστεία δεν είναι ακριβώς αριστεία.

Οι αυθεντίες βλ. Μπαμπινιώτη, καταρρέουν μαζί με τα αφηγήματά τους. 300 μαθητές κρίνουν τον Μπαμπινιώτη για την καρέκλα που κρατά χρόνια, την σιωπή του και τν ευθύνη είτε γνώριζε είτε όχι που είχε απέναντι στους μαθητές του, για την δήθεν στάση του σε σημαντικά ζητήματα όπως η υπόθεση Λιγνάδη για το μότο πατρίς, θρησκεία, οικογένεια που ο ίδιος το προσβάλλει ύπουλα για να συνεχίζει με την ταμπέλα της αριστείας να είναι μέρος μιας διεφθαρμένης κάστας (συνειδητά ή ασυνείδητα) και η μη θέση ξέρετε είναι θέση.

Μην ξεγελιέστε με τα «τέρατα» που κατέχουν θέσεις στα αμφιθέατρα, στην τέχνη κάθε είδους, σε ισχυρούς θεσμούς. Οι πραγματικοί δάσκαλοι, καλλιτέχνες και άνθρωποι δεν μπλέκουν με την πολιτική ή την εξουσία γιατί καταπιάνονται με αυτή μέσω του έργου τους.

Εκεί έρχεται η επικαιρότητα και η απεργία του καταδικασμένου 11 φορές σε ισόβια (χρειάζεται να το γράφουμε συχνά για να γίνει κατανοητό μάλλον από ορισμένους) Δημήτρη Κουφοντίνα, ο οποίος έχει ένα δίκαιο αίτημα, να εφαρμοσθεί ο νόμος που ίδια κυβέρνηση ψήφισε.

Στον γενικότερο ασφυκτικό κλοιό που έχει περιέλθει η κυβέρνηση με όλα τα παραπάνω που ξέσπασαν σε μικρό χρονικό διάστημα, η περίπτωση του Κουφοντίνα είναι βούτυρο στο ψωμί της κυβέρνησης για την αδίστακτη επιθυμία της να επιβιώσει.

Ξεκινά να στήνεται το αφήγημά της ώστε να προκληθεί εθνικός διχασμός. Ακόμη και να μην στόχευε εξ αρχής στην εξόντωση ενός απεργού πείνας απαραίτητα, αλλά στην εκδικητική συμπεριφορά που δεν αρμόζει σε ένα δημοκρατικό κράτος δικαίου πλέον η χρονική στιγμή και το timing είναι τεράστια πολιτική ευκαιρία που όμως έχει πολλές πιθανότητες να γυρίσει μπούμερανγκ.

Πολλοί δηλώνουν «δεν ξέρω, δεν έχω άποψη αλλά..» Αν δεν ξέρεις να μελετήσεις και να ψάξεις. Η «μόδα» του δεν ανήκω κάπου είναι επικίνδυνη καθώς η μη θέση είναι θέση και δείχνει ότι κάπου ανήκεις. Όλοι ανήκουμε κάπου (όχι κομματικά, ιδεολογικά αναφέρομαι) και αυτό το κάπου καθορίζεται θέλοντας και μη από την στάση ζωής μας, τις πράξεις μας, την τοποθέτησή μας, την ύπαρξη ή όχι σε σοβαρά θέματα που θα έπρεπε να έχουμε ύπαρξη γιατί έχουμε, είναι άλλο το αν δεν την εκφράζουμε.

Το κοινό που λυσσάει για αίμα αναρτώντας τους φόνους του καταδικασμένου Δ.Κ. δεν έχει αφιερώσει ούτε μισό λεπτό να τεκμηριώσει αυτά που αναπαράγει. Να μελετήσει, να διασταυρώσει και στη συνέχεια να εκφέρει άποψη και απαξιώνει εσένα που αφιέρωσες χρόνο για να έχεις άποψη και νιώθεις ότι θα οδηγηθείς στην τρέλα από την αμορφωσιά και έλλειψη παιδείας.

Το κοινό που λυσσάει για αίμα αγνοεί αυτή την στιγμή ότι γι’ αυτό υπήρξαν φωτισμένοι άνθρωποι ώστε σήμερα να έχουν άποψη και να την θέτουν ελεύθερα. Ωστόσο, επιθυμούν μάλλον να πάψει αυτό. Αγνοούν ότι ο φασισμός και η κατάλυση βασικών δικαιωμάτων μαζί με την αυταρχική στάση του κράτους μας αφορά όλους. Πρόκειται για τον θάνατο μιας ελεύθερης κοινωνίας.

Μπαίνεις στη διαδικασία να κάνεις πρόλογο και να μιλήσεις για το αυτονόητο πριν πεις ότι παίρνεις ξεκάθαρη θέση απέναντι σε έναν κρατούμενο. Να πεις αναλυτικά ότι το να υπερασπίζεσαι τα δικαιώματά του δεν σημαίνει ότι τάσσεσαι και υπέρ των εγκλημάτων που διέπραξε και γι αυτά εκτίει ποινή. Σε βαφτίζουν αναρχοάπλυτο αριστερό σκουπίδι ή σου στέλνουν μήνυμα για τα το επισημάνουν πιο έντονα, όσοι κόπτονται για ανθρώπους κατά τ άλλα ή αναρτούν εικόνες της Παναγίας στο προφίλ τους. Αν μπορούσε η Παναγία θα τους έφτυνε που την οικειοποιούνται.

Είναι ξεκάθαρο ότι ο Κ. Μητσοτάκης επιδιώκει τον θάνατο του κρατούμενο Δ.Κ., με τον δεύτερο να έχει ένα δίκαιο αίτημα. Επιζητά τον θάνατό του γιατί ο πρώτος νεκρός απεργός πείνας στην Ελλάδα θα ηρωοποιηθεί από το πουθενά. Θα υπάρξει κοινωνική αναταραχή. Όσοι φωνάξουν θα θεωρούνται τρομοκράτες και υπερασπιστές των τρομοκρατών. Αυτό θα δείχνουν τα ΜΜΕ και η ηγεσία της ΝΔ θα αναπαράγει. Έτσι, θα καλύψουν την άγρια καταστολή, τον εκφοβισμό και τις όποιες παρεμβάσεις. Οι πολίτες μέτριου επιπέδου θα φανατιστούν, θα τον θεωρούν σωτήρα, ότι αποκατέστησε τη δημοκρατία, θα συγκεντρώσει ψήφους από την μερίδα που αναπολεί την εποχή πριν το 1974. Για την εξουσία και την καρέκλα θα προκαλέσει εθνικό διχασμό, η Ελλάδα θα στιγματιστεί και θα κουβαλάει δεκαετίες το φορτίο αυτού του θανάτου σε παγκόσμια κλίμακα. Όλα αυτά γιατί αρνείται να παραδώσει την θέση του ή να χάσει.

Η πολιτική εντιμότητα και η πάλη επικράτησης με θεμιτά μέσα θα είναι παρελθόν. Κάπου εκεί θα συνεχίσουμε να ζούμε βεβηλωμένοι, διχασμένοι και ανεπανόρθωτα χτυπημένη. Για την θέση εξουσίας του Κυριάκου Μητσοτάκη, ενός ακραίου πολιτικού, συγκεντρωτικού αλαζόνα σχεδόν νάρκισσου.

Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος γίνε άνθρωπος. Οι κυρ Παντελήδες ζητούν αίμα για να νιώσουν χαρά. Οι κυρ Παντελήδες τα ίδια έλεγαν πάντα. Να κοιτάς τη δουλειά σου, το σπίτι σου. Γι’ αυτό φτάσαμε ως εδώ.
Βρωμάει η κοινωνία σήψη και είναι λυπηρό.

Πώς φτάσαμε ως εδώ; Έκανε δουλειά η προπαγάνδα και η μεθοδική προσπάθεια χρόνων για πόλωση.
Ας μην το επιτρέψουμε. Έχουμε τη γνώση να το αποφύγουμε!