Είχαν πάντα αυτό τον απαξιωτικό χαρακτηρισμό να τους συνοδεύει. Κι εμείς που ήμασταν και παραμένουμε παιδιά τους είχαμε γονείς με ρόζους, βρώμικα νύχια και πληγιασμένα χέρια. Κοιτούσα τα χέρια του πατέρα μου, σα χωράφι σκαμμένο, οργωμένο και φυτεμένο χιλιάδες φορές και αναρωτιόμουνα γιατί ο σπόρος δεν έβγαλε σοδειά καλή και φιλότιμη και παραδόθηκε στη θεομηνία αμαχητί.
Θυμάμαι τις αγωνίες, το άγχος, τον κάματο, την απογοήτευση. Να μεγαλώνεις και να κοιτάς τον καιρό και να εύχεσαι να βρέξει ή να λιάσει. Η ευχή του και δική σου ευχή. Πόσες φορές δε γλίστρησε στην απελπισία και την απογοήτευση! Κλείναμε τις πόρτες, μέναμε μέσα με κολλημένα τα πρόσωπα στο τζάμι να κοιτάμε τη βροχή που κατέστρεφε τα πάντα μέσα στο κατακαλόκαιρο!
Θυμάμαι τους καθηγητές να απεργούν για να διεκδικήσουν τα δίκια τους. Κι έλεγα στον πατέρα μου: « Εσείς γιατί ποτέ δεν απεργείτε;» Κι εκείνος γελούσε κι έλεγε: « Αν απεργήσουμε από τη γη εκείνη θα μας καταπιεί μια ώρα αρχύτερα.»
Ο πατέρας μου δε γνωρίζει το Μαρξ, τον Τσε Γκεβάρα, τον Άρη Βελουχιώτη. Μόνο το Μαρίνο Αντύπα. Τον μνημονεύει από τότε που ήταν παιδί. Όταν πήγαινε στο μεροκάματο και τα λεφτά ήταν λίγα το βράδυ που γυρνούσε στο σπίτι έλεγε: « Ένας Αντύπας χρειάζεται για να μας ξυπνήσει.» Κι έβαζε στο κασετόφωνο «τα αγροτικά» με το Βασίλη Παπακωνσταντίνου κι ονειρευόταν μια επανάσταση με τρακτέρ και τσάπες και τσουγκράνες να ξεριζώσουν τα αγριόχορτα, να πνίξουν τα ζιζάνια, να σώσουν τα χωμάτινα και γήινα όνειρα.
Οι αγρότες είναι χωριάτες. Οι περισσότεροι έχουν τελειώσει μόνο το δημοτικό. Φορούν λερωμένα και ρούχα και τρύπια παπούτσια. Κλείνουν τους δρόμους, κατεβαίνουν σε συλλαλητήρια στις μεγάλες πόλεις, βρωμίζουν το περιβάλλον, χαλούν την αισθητική των νοικοκυραίων. Καμιά φορά πάνω στο πάθος καίνε και νομαρχίες, χύνουν το γάλα στους δρόμους, πετούν τα φρούτα, που σάπισαν γιατί δεν πουλήθηκαν ποτέ, μπροστά στη βουλή.
Την τελευταία φορά κατέβηκα μαζί του στη συγκέντρωση στο κέντρο της πόλης. Παρέλαση από τρακτέρ και αγροτικά με μαύρες σημαίες. Μαύρισε ο τόπος. Άσπρισε η ψυχή μου. Τους είδα να «απεργούν», να φωνάζουν, να διαμαρτύρονται, να διεκδικούν. Βροντοφώναξα μαζί τους. Κράτησα μια μαύρη σημαία για χάρη του πατέρα μου. Κοίταξα τα χέρια τους με τα αυλάκια, κι ύστερα είδα τα μάτια τους. Είδα το πάθος και την αγανάκτηση. Είδα να βρέχει και να χάνεται το «μαξούλι» μέσα σε δυο ώρες. Μια κυρία περαστική έριξε εκείνο το απαξιωτικό βλέμμα που το ξέρω, το γνωρίζω, το θυμάμαι από παιδί και ψιθύρισε: «Ήρθαν πάλι οι χωριάτικες και έκλεισαν την κυκλοφορία.» Δε θύμωσα, χαμογέλασα και τη φαντάστηκα πάνω στο κόκκινο τρακτέρ με τα βαμμένα νύχια να φοβάται μήπως λερωθεί από το χώμα και τα αγριόχορτα.
Ναι! Ετοιμάζονται να κλείσουν τους δρόμους. Ετοιμάζονται να διεκδικήσουν αυτά που τους ανήκουν. Είναι χωριάτες και άξεστοι και βοσκοί και άγριοι και αμόρφωτοι. Δεχτοί όλοι οι χαρακτηρισμοί. Μα δεν έχουν άλλο τρόπο. Και η ζωή πρέπει να πηγαίνει μπροστά. Μονάχα μπροστά. Με μαύρες σημαίες να κυνηγά μια ελπίδα.
Οι αγρότες είναι χωριάτες. Γι’ αυτό και ανοίγουν τα σπίτια τους και σε φιλεύουν απ’ τα καλούδια της καρδιάς τους…
«Τα Σαββατόβραδα στα σπιτικά κλεισμένοι δε μιλάμε
τώρα στα έρημα χωριά μείνανε γέροι και παιδιά
τα έρμα να φυλάμε
Τα παλληκάρια φύγανε να βρουν δουλειά στην πόλη
ξεράθηκαν τ’ αμπέλια μας χορτάριασε τ’ αλώνι
Το απομεσήμερο στο λιακωτό πέρα μακριά κοιτάμε
άγονη είναι τούτη η γραμμή κι ούτε ανθρώποι κι ούτε θεοί
για μας πια δε ρωτάνε
Τα παλληκάρια φύγανε να βρουν δουλειά στην πόλη
ξεράθηκαν τ’ αμπέλια μας χορτάριασε τ’ αλώνι».
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.