Έχει κάποιες μέρες που με βασανίζει ένα, όνειρο. Ναι, μην σου φαίνεται παράξενο. Όσο περισσότερο απομακρύνεσαι, τόσο συχνότερα έρχεσαι στα όνειρα μου. Θα έχει να κάνει με το υποσυνείδητο ή κάτι, δεν ξέρω. Συνήθως τα όνειρα μου είναι μακάβρια, ή στην καλύτερη περίπτωση, πιστές αντιγραφές της αλήθειας.
Αυτό όμως διέφερε.
Ήμασταν, λέει, στο μικρό μας σπίτι, μέσα στα αποπνικτικά, 18 τετραγωνικά του. Όμως αντί για τοίχους, είχε μεγάλες μπαλκονόπορτες, ανοιχτές, και έμπαινε φως και αέρας. Κι εμείς καθόμασταν οκλαδόν στο κρεβάτι, απέναντι ο ένας από τον άλλο, και κοιταζόμασταν στα μάτια. Απλά, αυτό. Και μέσα στα μεγάλα, σχεδόν παιδικά, σκούρα σου μάτια βρήκα ένα λόγο να μένω δυνατός και στα δικά μου, τα γερασμένα, κι ας μην είμαι ακόμα ούτε 30, έβρισκες έναν λόγο να μ’ αγαπάς. Δεν ξέρω τι ήταν αυτό, ξέρω όμως ότι είχα χίλιους λόγους και μπορούσα και έπρεπε με χίλιους τρόπους να σου ανταποδώσω αυτήν την αγάπη.
Κι ήταν τόσο γαλήνια και όμορφη στιγμή, που ξυπνώντας έπιασα τον εαυτό μου να χαμογελάει αληθινά, μετά από -ούτε εγώ δεν θυμάμαι πόσο- καιρό. Αλλά ξύπνησα. Κι έφυγε το όνειρο, κι έφυγε η στιγμή, κι έφυγες εσύ. Έμεινα πάλι μόνος, κλεισμένος στα 18 τετραγωνικά, με τον αέρα να λιγοστεύει και το φως να μην προσπαθεί καν να πλησιάσει σε αυτήν την τρύπα.
Αναρωτιέμαι, αν κατάφερα ποτέ να ανταποδώσω αυτήν σου την αγάπη. Αναρωτιέμαι, αν σου έδειξα πόσο εγώ σ’ αγαπούσα. Αναρωτιέμαι, αν ήξερες πόσο σημαντική ήσουν για μένα. Κι αναρωτιέμαι, αν θα είχα ποτέ ξανά την ευκαιρία να τα κάνω όλα αυτά πράξη και να πάψω να αναρωτιέμαι.
Έπρεπε να περάσει όλος αυτός ο καιρός για να μπορέσω να γράψω αυτά που θέλω, κι ακόμα δεν βρίσκω τις σωστές λέξεις. Ίσως αν ήξερα ποιες είναι, ίσως όλα να ήταν αλλιώς. Ίσως πάλι να πάλευα με τις λέξεις που δεν γίναν πράξεις, ενώ θα ‘πρεπε. Γιατί να ‘ναι τόσο δύσκολο; Ποτέ δεν ήταν. Αν μη τι άλλο, ποτέ δεν ήταν δύσκολο να σου φανερώσω τις σκέψεις μου και τα αισθήματα μου. Γιατί τώρα γράφω, και σβήνω, και σκέφτομαι, την κάθε λέξη ξεχωριστά; Κοιτάζω τη φωτογραφία σου εκείνη, που είσαι μικρή και, ξεκινάω να χτίζω στο κεφάλι μου μια πρόταση…
Στα μισά σταματάω. Δεν ξέρω πια τι να πω, ή τι να κάνω, αφού ό,τι κι αν πω, ή ό,τι κι αν κάνω, δεν έχει κανένα νόημα, καμία σημασία.
Κοίτα που όσο κόπο έκανα να σε αφήσω πίσω, μια στιγμή αρκεί για να με φέρει στην ίδια θέση, μοιραία να προσπαθώ να γίνω ποιητικός, ενώ το ξέρουμε καλά κι οι δυο ότι δεν είμαι. Βοηθάει, ωστόσο, να έχεις κάπου να αφήσεις την ψυχή σου, ακόμα κι αν τα γραφόμενα δεν είναι λογοτεχνικά. Και να ήταν, γεννήθηκαν για να τα διαβάσεις εσύ, κι αφού εσύ δεν θα τα διαβάσεις, πάλι αποτυχημένα θα ήταν. Και να ‘μαι, πάλι, εδώ, να κολλάω, και να μην ξέρω πώς να συνεχίσω, τι να γράψω. Λέω να πάω να κοιμηθώ, μήπως και σε ξαναδώ έστω λίγο, έστω να φεύγεις, κι ίσως αύριο βρω καναδυο λέξεις ακόμα να σου γράψω, με τη μόνιμη ελπίδα ότι θα φτάσουν σε σένα. Λες και θα άλλαζε κι αυτό κάτι.
Λένε ότι ποτέ δεν είναι αργά, για μας όμως μάλλον πλέον είναι. Τουλάχιστον, βέβαια, θα ξέρω ότι προσπάθησα. Τι να κάνεις, πότε κάναμε σχέδια χωρίς να μας τα χαλάσει ο χρόνος; Σκέψου που ήθελες παιδί να φτάσεις, που είσαι τώρα και που ενδεχομένως θα καταλήξεις. Περίμενες, ακόμα και όταν ήμασταν κάποιο καιρό μαζί, ότι θα νιώθαμε έτσι; Ή μήπως περίμενες να τελειώναμε έτσι; Ας είναι, θα έχουμε για πάντα αυτές τις στιγμές που ούτε εγώ, ούτε εσύ, ούτε κανένας μπορεί να δημιουργήσει με λόγια και μοιάζουν με μικρά, γαλήνια και όμορφα όνειρα.
Στοιχειωμένος Σπίτης
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.