Ήταν Πέμπτη απόγευμα. Το φθινόπωρο προ των πυλών. Είχα μάθημα εκείνη τη μέρα. Απέναντί μου ένα μεγάλο κτίριο. Από εκεί που ήμουν διέκρινα μόνο μερικές φιγούρες ανθρώπων, δεν μπορούσα να δω λεπτομέρειες. Μου πήρε αρκετές εβδομάδες μέχρι να καταλάβω ότι επρόκειτο για νοσοκομείο. Από τότε δεν σταματώ να παρατηρώ από μακριά τους ανθρώπους που κόβουν βόλτες στο μπαλκόνι. Από απόσταση ασφαλείας, σκέφτομαι.
Ποιος ξέρει πόσος πόνος κρύβεται πίσω απ’ αυτές τις πόρτες;
Έξω αέρας, βροχή, σύννεφα αλλά και ελευθερία, αισιοδοξία. Μέσα ποιος ξέρει; Μα κάποτε το ξέρεις, το αδιέξοδο του θανάτου που σου στησε η ίδια σου η ζωή, απ’ τη στιγμή της γέννησής σου, θα ‘ρθει.
Βγαίνοντας απ’ το διαμέρισμα κοιτάζω γύρω μου, βλέπω άλλες πόρτες. Όλες κλειστές και μέσα τι; Υπάρχουν πίσω απ’ αυτές ευτυχισμένοι άνθρωποι και πότε είναι κανείς ευτυχισμένος;
Βγαίνοντας από την πολυκατοικία συναντώ κι άλλες πόρτες, ξύλινες, σιδερένιες, μαύρες, άσπρες, πολύχρωμες με σχέδια ή χωρίς. Όλες τους διαφορετικές, όπως και οι άνθρωποι γύρω μας. Αναρωτιέμαι ξανά, τι κρύβεται πίσω από αυτές.
Και επιμένω πως αν κάποια μέρα ξεκλειδώσω έστω και μία από αυτές θα κρύβεται από πίσω η αισιοδοξία.
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.