Σταγιάτες: “Στο χωριό μας δεν πουλήσαμε ποτέ νερό εμφιαλωμένο”

Ανυποχώρητοι στον πόλεμο του Μπέου

Στρίβοντας στην ταμπέλα για Σταγιάτες, ο δρόμος καταλήγει στο σχολείο του πηλιορείτικου χωριού. Οι κλειστές πόρτες και οι αναποδογυρισμένες καρέκλες υποδηλώνουν ότι είναι ξανά “ανενεργό”, μετά από περίπου 10 χρόνια που λειτουργεί ως το πολιτιστικό κέντρο και “έδρα” της λαϊκής συνέλευσης.

“Τα περασμένα Χριστούγεννα παρακολουθήσαμε κονσέρτο, γίνονται συχνά προβολές, συνελεύσεις, εκδηλώσεις, έχουν έρθει σημαντικοί σκηνοθέτες και συγγραφείς. Αν δεν το συντηρούσαν οι κάτοικοι θα είχε ερημώσει”, μας λέει ένας Βολιώτης ο οποίος λόγω καταγωγής ανεβαίνει τακτικά στις Σταγιάτες “για να πάρει καθαρό αέρα – αφού η δυσοσμία στην πόλη “είναι συχνά ανυπόφορη”.

Ο δήμαρχος Βόλου, Αχιλλέας Μπέος, που την Παρασκευή 19/6 επιχείρησε με νέα “συνέντευξη – τύπου” (ακόμα ένα μνημείο χυδαιότητας) να κατευνάσει τις αντιδράσεις για την επικείμενη δημιουργία εργοστασίου SRF στην πόλη, επέλεξε την περασμένη εβδομάδα τον χώρο του παλιού σχολείου των Σταγιατών (αλλά και του Κοινοτικού Κέντρου Παράδοσης και Πολιτισμού) για να κάνει επίδειξη δύναμης και “τσαμπουκά” απέναντι στους (κατά τον ίδιο) “καταληψίες” κατοίκους.

*ΣΧΕΤΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ: 

Μήνυση εναντίον του Αχιλλέα Μπέου καταθέτουν οι κάτοικοι των Σταγιατών

“Οι δεσμοί που έχουμε χτίσει μέσω των δράσεων πολιτισμού και αλληλεγγύης δεν είναι κάτι που συναντάς σε πολλά χωριά. Η αυτοοργάνωση έχει γίνει καθημερινή και χειροπιαστή σαν τρόπος συμβίωσης και αυτή η κουλτούρα δέχεται έναν πόλεμο χωρίς όρια από τον δήμαρχο Βόλου”,  εξηγεί ο Βαγγέλης Γαλανόπουλος, κάτοικος επί 30 χρόνια των Σταγιατών. “Ο Μπέος περιμένει να κάνουμε το ‘λάθος” και να σπάσουμε τα λουκέτα που έβαλε στο Κοινοτικό Κέντρο για συνεχίσει τις διώξεις εναντίον μας, αλλά εμείς έχουμε ανοιχτό όλο το χωριό για να συνεχίσουμε όσα κάνουμε”, υπογραμμίζει.

Όπως η βιβλιοπαρουσίαση και το γλέντι του Σαββάτου 20/6, από τη λέσχη εργαζομένων και νεολαίας Βόλου, δείγμα του κύματος αλληλεγγύης στον αγώνα των Σταγιατών που βρίσκεται τις τελευταίες ημέρες στην επικαιρότητα, παρά τις χυδαιότητες Μπέου και τη σιγή ιχθύος σχεδόν όλων των τοπικών ΜΜΕ – “στο… Μπέογκραντ δύσκολα αναδεικνύονται αντίθετες στον δήμαρχο φωνές”, σχολιάζει σκωπτικά ένας άλλος κάτοικος της περιοχής.

Κεράσια στην άσφαλτο

Από το σχολείο, περνώντας από το “βιβλιοστάσι” του χωριού, κατηφορίζουμε στην πλατεία με τα πλατάνια, σήμα κατατεθέν του πηλιορείτικου τοπίου. Αναγκαστικά περνάμε δύο τμήματα φρεσκοστρωμένης ασφάλτου που, αν και μοιάζουν εντελώς παράταιρα, τραβούν την προσοχή λόγω της έντονης μυρωδιάς. “Είναι στάχτη στα μάτια μας, τα υποτιθέμενα έργα του δήμου Βόλου, μετά τους τραμπουκισμούς”, σχολιάζει ο Β. Γαλανόπουλος.

Το μονότονο μαύρο της ασφάλτου διαταράσσεται από μερικά πεσμένα κεράσια (η φύση δεν μοιάζει να επηρεάζεται από την αναμπουμπούλα των τελευταίων εβδομάδων) και τα συνθήματα με άσπρη μπογιά, τα οποία άλλωστε συναντήσαμε σε πολλές γωνιές του χωριού: “Σταγιάτες, ελεύθερα νερά” – “η Κρύα Βρύση είναι πηγή ζωής και αγώνα”.

Γλαφυρή επιβεβαίωση του συνθήματος: άνθρωποι πηγαινοέρχονται για να εφοδιαστούν το νερό της εβδομάδας από την κρήνη της πλατείας, τη μία από τις τρεις του χωριού που συνεχίζει να φέρνει νερό από την πηγή τους. Αρνούνται να πιουν το νερό της οικιακής βρύσης που με το έτσι θέλω (του Μπέου) διοχετεύεται πλέον όχι από την Κρύα Βρύση αλλά από την πηγή της γειτονικής Πορταριάς.

Έκθεση μικροβιολογικής εξέτασης που δόθηκε στη δημοσιότητα την Παρασκευή 19/6 από τους κατοίκους επιβεβαιώνει ότι, σε αντίθεση με τις αναλύσεις που επικαλέστηκε ο Αχ. Μπέος, το νερό της κρήνης πληρεί τα κριτήρια καθαρότητας που επιβάλλει η ελληνική νομοθεσία.

“Πίνουμε αυτό νερό εδώ και σχεδόν 400 χρόνια, με το που μας μύρισε χλώριο αναστατωθήκαμε γιατί η χλωρίωση είναι πάγια μέθοδος απαξίωσης με τελικό στόχο την εμπορευματοποίηση του νερού”, υποστηρίζει ο Β. Γαλανόπουλος. Αυτός, σύμφωνα με τους κατοίκους, είναι ο λόγος που ο δήμαρχος κήρυξε “πόλεμο” στις Σταγιάτες.

Η πανελλαδική ανάδειξη του θέματος με τα νερά των Σταγιατών φαίνεται ότι για την ώρα δυσκολεύει τη «μπίζνα» με την εμφιάλωση των νερών Πηλίου που, σύμφωνα με τον τοπικό Τύπο, εξήγγειλε πρόσφατα ο νέος πρόεδρος της Δημοτικής Επιχείρησης Ύδρευσης – Αποχέτευσης του Βόλου (ΔΕΥΑΜΒ) Γ. Τόρης.

Ωστόσο, στόχος των κατοίκων παραμένει η επιστροφή στο καθεστώς αυτοδιαχείρισης των νερών τους και η επανασύνδεση με την πηγή, με την οποία δηλώνουν συναισθηματικά, οργανικά και πολιτισμικά δεμένοι.

«Γεμίζουμε τα μπουκάλια της ταβέρνας απ’ την κρήνη της πλατείας»

«Δεν πουλάμε, ούτε έχουμε εμπορευτεί ποτέ εμφιαλωμένο νερό. Ούτε οι πελάτες έχουν θελήσει ποτέ», αναφέρει ο Νίκος που μαζί με τη Μαρία έχουν ανοίξει ξανά την ταβέρνα στην πλατεία. «Μια φορά ένας τουρίστας ζήτησε εμφιαλωμένο και του λέμε “spring water”, δηλαδή πιες από την πηγή. Δεν το είχε ξαναδεί ποτέ αυτό, χάρηκε πάρα πολύ γιατί δεν περίμενε ποτέ ότι μπορεί να πιει ελεύθερα νερό! Όλοι όσοι έρχονται και ως πελάτες και ως επισκέπτες, είναι ευτυχισμένοι. Υπάρχει μια δημόσια βρύση και μπορούν, ας πούμε, να κάτσουν να πιουν έναν καφέ ή να γευματίσουν και να τ’ απολαύσουν». Όσον αφορά το πώς σερβίρουν νερό στον κόσμο, εξηγεί ότι γεμίζουν τα μπουκάλια της ταβέρνας «απ’ το πηγαίο της κρήνης που υπάρχει στην πλατεία”.

Οι κάτοικοι θεωρούν το νερό αδιαπραγμάτευτο αγαθό που, όπως λένε, επί χρόνια προστατεύουν με προσωπικό κόπο και έξοδα (για την άρδευση και ύδρευση), γι’ αυτό αρνούνται και οποιαδήποτε συζήτηση για οικονομική επιβάρυνσή τους.

Την ίδια ώρα στον Βόλο, που ξεπροβάλλει καθώς γυρνάμε το κεφάλι από την κρήνη προς τον Παγασητικό, οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν ξεχάσει τι θα πει πηγαίο νερό και πολλοί έμποροι επιχαίρουν για την επικρατούσα… “κουλτούρα του εμφιαλωμένου νερού”.

Μάλλον δεν είναι κουλτούρα αλλά ανάγκη, δεδομένης της κατάστασης του δικτύου της πόλης, με το τεράστιο ποσοστό διαρροών (από 30% έως 60%) και τους σκουριασμένους σιδηροσωλήνες.

Τελικά, το ερώτημα που θα έπρεπε να απαντήσει η δημοτική αρχή, αντί να στήνει σόου τζάμπα μαγκιάς, είναι γιατί η υδροδότηση μίας πόλης που βρίσκεται δίπλα στις πηγές του Πηλίου είναι σε αυτήν την κατάσταση, την ώρα ο που ο Αχ. Μπέος κατηγορείται από την αντιπολίτευση ότι προωθεί την διάλυση της ΔΕΥΑΜΒ και κρατούσε στο συρτάρί επί χρόνια τη διαχειριστική μελέτη για την επάρκεια του νερού στον δήμο Βόλου.

Μέχρι τότε, το αίτημα για “ελεύθερα νερά” από ιδιώτες θα συνεχίσει να αντηχεί στα πλατάνια των Σταγιατών.

*****

Σεξισμός και απειλές από τον Μπέο: Από βδομάδα περιμένετε να δείτε τι έχει να γίνει

Με σεξισμό, χυδαιότητα, απειλές και τσαμπουκά έδωσε συνέχεια στη σύγκρουση του με την τοπική κοινωνία των Σταγιατών ο Αχιλλέας Μπέος, μέσω συνέντευξης Τύπου που παραχώρησε την Παρασκευή το πρωί στο δημαρχείο Βόλου. Ταυτόχρονα εξαπέλυσε επίθεση σε όσα πρόσωπα των γραμμάτων και των τεχνών έχουν εκφράσει ανοιχτά τη στήριξη τους στον αγώνα των κατοίκων, με αποκορύφωμα το σεξιστικό του σχόλιο για τη δημοσιογράφο Έλενα Ακρίτα: «Πού ξέρετε εσείς ρε πού είναι οι Σταγιάτες. Πού ξέρει πού είναι, η άλλη η Ακρίτα, που έχει να δει άντρα τριάντα χρόνια».

Σε μια στάση σώματος που επιθυμεί να εκληφθεί ως επιβλητική και με το γνωστό του μάτσο ύφος, χωρίς όμως να υπάρχει παρουσία από τις αντιπολιτευτικές παρατάξεις και ΜΜΕ που δεν διάκεινται θετικά σ’ εκείνον, ο Αχιλλέας Μπέος ξεκίνησε την αναφορά του στις Σταγιάτες ρωτώντας: “Με ποιον θα μιλήσω ρε; Ποιο είναι το αντικείμενο συνομιλίας, διαβούλευσης ή όπως θες πες το με αυτούς τους περίεργους τύπους”.

Στη συνέχεια ισχυρίστηκε ότι με βάση τις μετρήσεις που έγιναν στο νερό και τα αποτελέσματα που προέκυψαν από τα επίσημα εργαστήρια του κράτους, το νερό των Σταγιατών είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη κατανάλωση. Ωστόσο αναίρεσε την ίδια του την τοποθέτηση λίγο αργότερα, ρίχνοντας περαιτέρω το επίπεδο. «Το νερό των Σταγιατών είναι ακατάλληλο για ανθρώπινη χρήση, είναι πολύ επιβαρυμένο και να πω την αλήθεια βέβαια, ότι είναι επιβαρυμένο, όχι γιατί η πηγή βγάζει ακατάλληλο νερό. Πεντακάθαρο είναι, αλλά το βρωμίζουν αυτοί οι βρωμιάρηδες. Γιατί δεν συνδέονται με την αποχέτευση, χέζουνε κι όλα τα λύματα πάνε στην πηγή αναγκαστικά».

Απευθυνόμενος στους κατοίκους ο Αχιλλέας Μπέος παραδέχτηκε ανοιχτά ότι επιθυμεί τη σύγκρουση μαζί τους. «Εμείς δεν σας φοβόμαστε ρε. Δεν σας φοβόμαστε. Θα ‘ρθούμε σε σύγκρουση και τώρα επειδή έχω τρελαθεί, θα πάω τρεις μέρες να κάνω προπόνηση, όποιο ξέρει καταλαβαίνει τι είδους προπόνηση και θα επιστρέψω πολύ δυναμικός».
«Από εβδομάδα περιμένετε να δείτε τι έχει να γίνει για να τελειώσει το πανηγύρι αυτό. Δεν σας βλέπουμε ρε», είπε απειλώντας ξανά και στο τέλος της ομιλίας του… κέρδισε τα χειροκροτήματα όχι μόνο των δημοτικών συμβούλων της παράταξής του, αλλά και των περισσότερων παριστάμενων δημοσιογράφων.

*ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: 

Πώς να κάνετε τον παραλογισμό και την αμετροέπεια να μοιάσει με συνέντευξη τύπου

*****

Αλληλεγγύη στους πρόσφυγες, συμπράξεις με τους Ρομά

Πηγαίνοντας στο χωριό των Σταγιατών, βλέπουμε όσο πλησιάζουμε, να πληθαίνουν από στροφή σε στροφή τα πανό και τα συνθήματα στους τοίχους. Δεν αφορούν όμως μόνο την ιδιωτικοποίηση του νερού, αλλά και ζητήματα, όπως τα αιολικά πάρκα, η εγκατάσταση των οποίων γίνεται μαζικά ανά την Ελλάδα και προκαλεί καταστροφές στο περιβάλλον, ή ακόμη την παραβίαση των δικαιωμάτων που υφίστανται γυναίκες κρατούμενες αγωνίστριες.

Το σημαντικό όμως, είναι ότι, οι κάτοικοι των Σταγιατών δεν περιορίζονται στα λόγια. Όπως λέει ο Βαγγέλης οι εκδηλώσεις στο χωριό πέρα απ’ το γεγονός ότι έχουν πάντα πολιτικό περιεχόμενο, επιδιώκουν να εστιάζουν στην πράξη. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα, μαθήματος από Ρομά, οι οποίοι έδειξαν στον κόσμο πώς φτιάχνουν τις δικές τους πίτες, στήνοντας αυτοσχέδια εργαστήρια στην πλατεία του χωριού.

Εξίσου σημαντικό δείγμα αλληλεγγύης και μιας προσπάθειας για μια ολοκληρωμένη κοινωνική αντιπρόταση, ήταν η καθημερινή συνεισφορά των κατοίκων με νερό στους πρόσφυγες που ζουν στο κέντρο υποδοχής στη Μόζα, στο Βόλο. Γεμίζοντας με νερό από την πηγή τους μεγάλα δοχεία, μετέφεραν περίπου 200 λίτρα τη φορά και  το πήγαιναν σχεδόν κάθε μέρα με δικό τους αυτοκίνητο στους πρόσφυγες. Σε 160 πρόσφυγες επιτρεπόταν από τις “αρχές” 1 λίτρο νερό για κάθε άτομο, δηλαδή λιγότερη ποσότητα από ένα μεγάλο μπουκάλι νερό. Οπότε η συνδρομή από τις Σταγιάτες ήταν πολύτιμη. Παρόλα αυτά η δράση τους σταμάτησε, ύστερα από συκοφάντηση της ποιότητας του νερού τους.

*****

«Μαζί για τον Βόλο»: Εκρηκτικό το κλίμα από τον αυταρχισμό Μπέου

Για την κατάσταση που έχει δημιουργηθεί, ζητήσαμε και την άποψη του Ιάσονα Αποστολάκη υποψήφιου δημάρχου στις τελευταίες εκλογές, δημοτικού συμβούλου Βόλου και επικεφαλής της δημοτικής κίνησης “Μαζί για τον Βόλο”, η οποία ασκεί δριμεία κριτική στις πρακτικές του δημάρχου Βόλου.

Ο κ. Αποστολάκης κάνει λόγο για αυταρχισμό αλλά και ανικανότητα της Δημοτικής Αρχής Μπέου να συνδιαλλαγεί με τους κατοίκους των χωριών, τόσο στα ζητήματα ύδρευσης, όσο και άρδευσης και να σχεδιάσει μαζί τους (και εν γνώσει τους) τη διαχείριση. Συμπεριφορές που, σε συνδυασμό με τις δηλώσεις του προέδρου της ΔΕΥΑΜΒ περί εμπορίας νερού από το Πήλιο, “δίνουν τροφή και αφορμές σε αυτούς που προσβλέπουν στην αυτοδιαχείριση”.

“Ο αυταρχικός χαρακτήρας και η δυναμική καταστολή της όποιας αντίδρασης, αλλά και το ακατάσχετο υβρεολόγιο Μπέου δημιουργούν μια εκρηκτική κατάσταση στην περιοχή”, δηλώνει ο κ. Αποστολάκης.

Σε σχέση με το ζήτημα της αυτοδιαχείρισης, υπενθύμισε ότι παλαιότερα, πριν τον “Καποδίστρια”, ο Βόλος αγόραζε νερό από τις Κοινότητες Πορταριάς, Μακρυνίτσας, Σταγιατών, Αγ. Λαυρεντίου, Αγριάς κ.α. προκειμένου να λύσει το υδροδοτικό του ζήτημα.Με τη συνένωση στον δήμο Βόλου, “όλα αυτά ενοποιήθηκαν και ανέλαβε τη διαχείριση τους η ΔΕΥΑΜΒ”.

Όπως λέει ο κ. Αποστολάκης “τα φαινόμενα αυτονόμησης και αυτοδιαχείρισης δεν μπορεί να έχουν βάση όταν μιλάμε για ένα κοινό αγαθό. Ας σκεφτούμε τι θα γίνει αν όλες οι παλαιές Κοινότητες ζητήσουν να αυτοδιαχειρίζονται τα νερά που πηγάζουν στα παλαιά διοικητικά όρια τους. Και πού πάει ο περίφημος νόμος όπου λέει ότι δεν υπάρχει ιδιοκτησία στα νερά. Τι νερό θα πίνουν οι κάτοικοι του Βόλου;”.

Αναφορικά με την απολύμανση του νερού, προσθέτει ο ίδιος, “ο νόμος είναι σαφής”: “Μηδενική ανοχή σε μικρόβια και κυρίως κολοβακτηρίδια. Ο υπεύθυνος φορέας διαχείρισης οφείλει να το τηρεί απαρέγκλιτα και υπάρχουν  οι πλέον σύγχρονοι τρόποι να γίνεται στα ελάχιστα αλλά ασφαλή όρια αυτό”.

*Το ρεπορτάζ δημοσιεύτηκε πρώτα στο avgi.gr και το left.gr