Είχα χρόνια να σε δω κι ας μέναμε στην ίδια πόλη. Ένα καιρό μοιραστήκαμε και το ίδιο σπίτι κι ύστερα εσύ γύρισες στα πάτρια εδάφη κι εγώ άλλαξα σπίτι.
Αλήθεια, είχα πολλά χρόνια να σε δω. Κάπου χαθήκαμε, μπε...
Πώς ονειρεύεται ο θάνατος; Σε πιάνει φόβος αργείς. Και ζεις. Και ή πανωλεθρία διαρκεί ζώντας από την ζωή σου. Τελείωσε τον κόσμο εσύ. Τέλειωσε την ζωή σου. Αυτήν την στιγμή. Τώρα. Μ’ ένα μαχαίρι
Τι βλέπουμε και τι προλαβαίνουμε να αντικρύσουμε και να επεξεργαστούμε καθημερινά από τα μυριάδες ερεθίσματα που δεχόμαστε; Τι υπάρχει που δεν μπορεί να ξανακριθεί για έλεγχο πιστότητας περιεχομένου; Τι δεν διακινδυνεύεται από το άλφα έως το ωμέγα;