Δύο και δύο κάνει πέντε
"Ελευθερία είναι να σου επιτρέπεται να πεις ότι 2+2=4... Από εκεί και πέρα, όλα επιτρέπονται", έγραφε ο Όργουελ στο "1984".
Νυχτερινή βόλτα
Ανεβαίνω την Ακαδημίας με το ποδήλατο. Είναι νωρίς το βράδυ. Είναι η ώρα που συναντιούνται στους δρόμους της Αθήνας, εκείνοι που τελείωσαν αργά τη δουλειά και εκείνοι που επιδίδονται νωρίς στη νύχτα. Ένα μεταίχμιο χρόνου.
Πριν την «Ελευθερία»
Πριν να διαλέξεις αν αυτός είναι ο σωστός ο δρόμος,
θα πρέπει πρώτα να συμβουλευτείς το πλήρωμα σου.
«Ο Νάνος» του Περ Λάγκερκβιστ
Απόσπασμα από τον «Νάνο» του Περ Λάγκερκβιστ
Οι ζωές των άλλων
Ελλείψει φαντασίας να πρωταγωνιστήσει τη ζωή της όπως εκείνη ήθελε, έψαχνε μανιωδώς για σκηνοθέτη. Μια νουβέλα του Προυστ, μία σκοτεινή εξομολόγηση του Ντοστογιέφσκι, ένα απαγορευμένο πάθος στον Ουγκώ, μια πολυτάραχη ερωτική ζωή στον Κούντερα, ένα βαθύ ερωτικό ταξίδι στο Μπαρρίκο, ένα απρόσμενο τέλος στο Μουρακάμι και στο Μπάρνς.
Όλες οι ζωές περνούσαν μπροστά στα μάτια της.
Δήθεν
Βλέπω λόγια σε τοίχους, άνθρωποι βουτάνε ένα σπρέι και γράφουν βασανίζομαι...
Ταξίδι=ελευθερία;
Και της άρεσε εκείνο το ταξίδι γιατί σε εκείνη την χώρα σε αντίθεση με την δική της, οι άνθρωποι γελούσαν ακόμα, έβγαιναν, ψώνιζαν δεν κοιτούσαν τα λεφτά, δεν περίμεναν τους νέους φόρους ή τα νέα χαράτσια. Δεν πήγαιναν στην δουλειά τους με το κεφάλι κάτω γιατί δεν φοβούνταν μήπως δεν πληρωθούν ή μήπως απολυθούν χωρίς αιτία και χωρίς αποζημίωση.
Για τις αδέσποτες ψυχές
Κι όμως δεν υπάρχουν μόνο αδέσποτα ζώα αλλά πολύ περισσότερο υπάρχουν αδέσποτες ψυχές. Ψυχές που τριγυρνούν ελεύθερες και μόνες από 'δω και από 'κει. Άνθρωποι που επιλέγουν την απόλυτη ελευθερία μακριά από όλους και από όλα.
Για την χαμένη μας ελευθερία
Είμαι στο πλοίο από Κρήτη για Αθήνα που λες και ξαφνικά ακούω μία ανακοίνωση από τα μεγάφωνα να λέει