Θριάμβευσε στο φεστιβάλ των Καννών, κερδίζοντας κριτικούς και κοινό με την ιστορία αγάπης δύο κοριτσιών. Με το "Μπλέ, το πιο ζεστό χρώμα" να κάνει πρεμιέρα αύριο, ανιχνεύουμε τον γυναικείο ομόφυλο έρωτα στις ταινιοθήκες μας.
Πόσα μας λείπουν και πόσα δώσαμε;
νύχτες και νύχτες σε κρεβάτια ,
με τσιγάρα, και ποτά,
σε μέρη που δε θέλαμε να ήμασταν,
με ανθρώπους που ποτέ δε μας ενθουσίασαν αρκετά.
Πώς γίνεται να αυξάνεις τους φόρους, να προβαίνεις σε ιδιωτικοποιήσεις και παράλληλα να μειώνεις μισθούς(άρα μείωση κατανάλωσης – πώς να αγοράσουν χωρίς χρήματα;!) αλλά και να προβαίνεις σε απολύσεις (αύξηση ανεργίας); "Δεν γίνεται" είναι η απάντηση, αν αναζητάς αναπτυξιακά αποτελέσματα. Μια επιτηδευμένη απουσία λογικής!
Μη με κοιτάς με απορία. Για σκέψου την τέχνη και τους παθιασμένους, τραγικούς, έρωτες της. Αυτοί οι έρωτες, μικρή μου, δεν προέκυψαν μέσα από «φυσιολογικές» συνθήκες, ούτε ευδοκιμήσαν μέσα σε ένα ομαλό περιβάλλον. Οι μεγάλοι έρωτες δεν γεννήθηκαν με τις πυτζάμες, αλλά με τη γύμνια και την έκθεση.
Ένα αδειο κουτάκι με ηρεμιστικά πάνω στο κομοδίνο μου σχεδόν έχει σκεπαστεί από τα γράμματα που σου γράφω κάθε βράδυ. Είναι τόσα πολλά αυτά που θέλω να σου πω αλλά τα δάκρυα σχεδόν διαλύουν το μελάνι και ποτέ δεν τολμώ να ξεστομίσω.
Έρωτας. Αμέτρητα τραγούδια μιλάνε γι’ αυτόν. Και ποιήματα. Και μυθιστορήματα. Και άρθρα. Και οι άνθρωποι μιλούν γι’ αυτόν μεταξύ τους. Άλλοι τον εξυμνούν, γιατί τον έχουν ζήσει, άλλοι τον εξιδανικεύουν, γιατί τον περιμένουν.