Η μάνα μου αγόρασε καινούρια σάκα. Εγώ ήθελα την παλιά με την τρύπια τσέπη. Πάντα αγαπούσα τις μικρές και μεγάλες τρυπούλες. Περνούσα ανάμεσα τα δαχτυλάκια και μετρούσα τις ανάσες μου.
Το σχολείο το αγαπούσα...
Αθήνα-Θεσσαλονίκη
14-6-2017
Η σκέψη είναι φθορά. Μα το μυαλό δεν σταματά να σκέφτεται. Σκόρπιες σκέψεις πάνε κι έρχονται, από δω και από κει. Τελευταία με απασχολεί πολύ η ύπαρξη. Σκέφτομαι άρα υπάρχω (Cogit...
Πριν από ένα χρόνο μετακομίσαμε. Βρήκαμε ένα μικρότερο σπίτι με πιο λίγα δωμάτια και μικρά μπαλκόνια. Ο πατέρας μου λέει πως άμα φτιάξουν πάλι τα πράγματα θα γυρίσουμε στην παλιά μας γειτονιά και θα βλέπω τους ...
Σε είδα στην ουρά σε ένα μεγάλο πολυκατάστημα παιχνιδιών να αγωνιάς και ο πιτσιρικάς να κλαίει γιατί το παιχνίδι δεν ήταν αρκετά μεγάλο.
Σε είδα να κάθεσαι στο παγκάκι αργά το βράδυ, να φοβάσαι τη μοναξιά κα...
Θυμάμαι τα μαθήματα της μάνας μου. Ο υποβολέας μου. Πάντα από δίπλα να μου θυμίζει εκείνη τη μαγική λέξη όταν την ξεχνούσα. «Τι ξέχασες, Κλειούλα; Τι λέμε όταν μας δίνουν κάτι;» Κέρβερος με τους κανόνες της ευγ...
Γκρίζες Προσδοκίες
IV. Άνοιξη
Ο καιρός ανοίγει
Κι ανοίγουν οι πληγές μου
Συνήθισα στο γκρίζο
Κι ο ήλιος μοιάζει πια βαρύς
Σαν ηθοποιοί κι οι δύο
Περιμένουμε τη Λύση
Διαβάζουμε ...
Έγινες πια μια ανυπόστατη, κερωμένη ανάγκη χωρίς πρόσωπο, χωρίς μάτια, χωρίς στόμα. Μόνο να μιλώ για σένα μπορώ. Τίποτα άλλο δεν έμεινε. Βαλτωμένο νερό οι ώρες που κυλούν γρατζουνώντας το σκοτάδι. Αυλάκια οι γρ...
Αν προσπαθήσω θα θυμηθώ ποιος ήμουν και ποιος είμαι
αν είμαι γιατί δεν πιστεύω
αν πιστέψω θα προδωθώ ή θα ζήσω
αν ζήσω ποιος μου εγγυάται την ευτυχία
αν η ευτυχία είναι μπλόφα
αν η μπλόφα δραπετεύσει με τι...
Τα λόγια είναι σαν την ανεμόσκαλα. Πόσο να στηριχτείς; Πόσο ψηλά να φτάσεις; Θα ‘χεις απώλειες, αναμονές, χασούρες. Φτιαγμένοι από πηλό όλοι. Χωμάτινοι και σπάμε. Τα γκρεμοτσακίσματα στο τσεπάκι μας. Να άλλαζε ...
Μια φορά κι έναν καιρό...
Μεγαλώσαμε εν μέσω δακρύων και στεναγμών. Ενηλικιωθήκαμε στην αυγή μιας εποχής πολύχρωμης με δαντέλες και περιτυλίγματα. Φορέσαμε κοθόρνους και φανταχτερά ρούχα, ανίκανοι να αλλάξουμε...
Ψιτ, σε σένα μιλάω.
Που στο σχολείο γέλαγες όταν τρέχαμε στις αντιπολεμικές διαδηλώσεις. Γιατί θέλαμε έναν κόσμο δίκαιο. Να, δεν πολυκαταλαβαίναμε ότι από πίσω κρύβονται οικονομικά συμφέροντα. Βλέπαμε μόνο κ...
Ο σχιζοειδής εαυτός ξαναβγαίνει στην επιφάνεια. Δεν υπάρχουν πάντα κλωστές. Δεν υπάρχει πια τύχη ή ατυχία.
Υπάρχει η Επιλογή. Μια Επιλογή κρέμεται από μια κλωστή.