Σε βρίσκει η ποίηση, του Τίτου Πατρίκιου

Εκεί πού αναρωτιέσαι για πράγματα που πρώτη φορά αντικρίζεις για πράγματα χιλιοειπωμένα που έχουνε πια περάσει για πράγματα που ξαφνιάζουν κι ας γίνονται κάθε μέρα για πράγματα που έλεγες δεν θα συμβούν ποτέ ...

Άλλο ένα καλοκαίρι, του Τίτου Πατρίκιου

Για σκέψου να μην πρόφταινα κι αυτό το καλοκαίρι να δω το φως ξανά εκτυφλωτικό να νιώσω την αφή του ήλιου στο κορμί μου να οσμιστώ δροσερές και χαλασμένες μυρωδιές να γευτώ γλυκόξινες και πιπεράτες γεύσεις...

«Εμείς οι δυο… κάτι αντίθετο απ’ την απάτη…»

Οδηγώ και τραγουδώ. Θαρρώ πως χαμογελώ κιόλας. Κοιτάζομαι στον καθρέπτη του αυτοκινήτου. Έχω λόγο. Εδώ και μέρες δε νιώθω εκείνη τη γροθιά στο στομάχι. Εδώ και μέρες δεν είμαι το παιχνίδι που το πέταξαν στο πάτ...

Όπως οι Γάτες, του Τίτου Πατρίκιου

Όπως οι γάτες όταν αρρωσταίνουν κουρνιάζουν στις πιο απόμερες γωνιές όσο μονάχες τους να γιάνουν έτσι κι εγώ σ' αυτή την κόχη θ' απομείνω όσο να πάψει το αίμα μου σε κάθε χτύπο υπόγεια να σχηματίζει τ' όνο...

Τέλος του καλοκαιριού, του Τίτου Πατρίκιου

ΙΙ Χωρίς να σε βλέπω χωρίς να σου μιλάω χωρίς ν’ αγγίζω ούτε μια σκιά απ’ το βήμα σου χωρίς – πόσο γυμνός ακόμα θα ‘θελες να μείνω; Μη με πιστεύεις, σε τίποτα μη με πιστέψεις. Κι όταν εντάσσω τις στιγμές σ...