Του μέλλοντος οι μέρες στέκονται μπροστά μας,
σα μια σειρά κεράκια αναμμένα -
χρυσά, ζεστά και ζωηρά κεράκια.
Οι περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μια θλιβερή γραμμή κεριών σβησμένων
τα πιο κοντά βγάζουν καπ...
Παρασκευή. Εγερτήριο από εφιάλτη. Τριπλός ελληνικός. Πέντε τσιγάρα. Ο Τάπας στην πόρτα περιμένοντας τη βόλτα, ο Φέλιξ με αυθάδεια μπερδεμένος στα πόδια μου, τα τζιτζίκια υπενθυμίζοντας το σύντομο πέρασμα από τη...
Πενθώ τα χρόνια που έφυγαν και τα άλλα που θα ‘ρθουν με αδειανές καρέκλες και γεμάτα ποτήρια μνήμης «στην υγειά μας». Στην απουσία μετρά λάθος η αγάπη.
Πενθώ τα χαμένα, τα ανείπωτα, τα ειπωμένα, τα χαλασμένα, ...
Ξύπνησα το πρωί μα δεν ήσουν δίπλα.
Είχες φτιάξει καφέ και μύριζε το σπίτι.
Παίζει η ζωή περίεργα παιχνίδια.
Ποιος κλέβει από τους δυο; Εκείνη ή εμείς;
Άνοιξα το ραδιόφωνο. Οι παλιές συνήθειες πιο δυνατές α...
Τα σακατιλίκια της ζωής. Οι αναπηρίες που αφήνει ο χρόνος. Οι λυγμοί του έρωτα. Οι κοπετοί από το φευγιό των ανθρώπων μας. Αθύρματα όλοι μας στη βούληση του καιρού, της φυσικής μοίρας των πραγμάτων. Το φθαρτό. ...
Κάθε Κυριακή, ο πατέρας κάποιας απέναντι οικογένειας ανεβαίνει στην ταράτσα από νωρίς το πρωί και ετοιμάζει τη φωτιά. Ζητά την παρέα του γείτονα, πίνουν μαζί τον πρώτο καφέ και κάνουν αστεία. Κάποιες λέξεις ακο...
Τέτοια εποχή ήταν. Χρόνια πριν. Πολλά. Αδύναμη μνήμη. Σάββατο πάλι. "Θέλω να σε δω." Όχι απαίτηση. Ανάγκη. "Φεύγω για διήμερο". Εκείνο το "θέλω" κόμπος στο λαιμό. "Έχουμε χρόνο. Τη Δευτέρα. Υπόσχεση. Μόλις γυρί...
Ο άνθρωπος δεν μπορεί ποτέ να ξέρει τι πρέπει να θέλει, γιατί έχει μόνο μία ζωή, και δεν μπορεί ούτε να τη συγκρίνει με προηγούμενες ζωές ούτε να τη διορθώσει σε μεταγενέστερες ζωές.
Δεν υπάρχει κανένας τρόπ...
Παρασκευή βράδυ. Τρελή! Φεύγει. Μένει. Αέρας. Αεροδρόμια. Να κάνει μια τρέλα. Σαν από εκείνες που έκανε νέα. Που νόμιζε ότι θα μείνει έτσι για πάντα. Μέχρι που μέτρησε ρυτίδες, άσπρες τρίχες στα μαλλιά, κίτρινα...
Είμαι δέκα. Έχω μια τρύπα στην καρδιά. Δε με χωρά ο τόπος. «Να μεγαλώσω, θεέ μου!» Δε με χωρά ο κόσμος. «Η στόφα του ανθρώπου φαίνεται από τα μικράτα του». Πιο μεγάλη αλήθεια δεν άκουσα ποτέ. Πνίγεσαι σε μια στ...
"Είμαι 53 χρονών κι έχω αλλάξει 16 σπίτια", λέει ο γηραιότερος στην όψη πελάτης. Ο περιπτεράς κάνει ότι τον ακούει, αλλά δεν ακούει. Δεν θέλει να συμπάσχει, θέλει να περάσει ο επόμενος πελάτης, εγώ δηλαδή.
Μ...