Γεννήθηκα με μια τρύπα στην καρδιά. Ο γιατρός όμως, καθησύχασε τους γονείς μου. Είπε πως η τρύπα θα κλείσει μεγαλώνοντας. Τον πίστεψαν και κοιμόνταν ήσυχοι τα βράδια. Η αλήθεια είναι πως όταν ήμουν μικρός δε με ζόρισε ποτέ. Ίσα ίσα που καμάρωνα για το κουσούρι μου κι έλεγα πως είναι σα μια τρύπα σε τοίχο και αν σκύψεις μπορείς να δεις το μέσα μου. Το άφηνα ακάλυπτο να βλέπουν οι άλλοι τα μυστικά μου και να ζηλεύουν που εκείνοι δεν είχαν καμία τρύπα.
Κάθε φορά που η μάνα μου έλεγε πως όταν μεγαλώσω αυτή η τρυπίτσα θα είναι ανύπαρκτη, έπεφτα σε μελαγχολία. Πώς να την κάνω να καταλάβει ότι εκείνη η χαραμάδα εξυπηρετεί τα σχέδια μου; Όλοι ήταν εκεί στη σειρά και περίμεναν να ακούσουν το χαμένο παλμό όταν ακουμπούσαν το κεφάλι στο στήθος μου.
Όταν μεγάλωσα με πήγαν στα καλύτερα νοσοκομεία. Γιατροί με λευκές ποδιές και γυαλιά μου έβαζαν καλώδια και περίμεναν. Μετρούσαν τους παλμούς, εκτύπωναν χαρτιά με άτσαλες, ακανόνιστες γραμμές και αναρωτιόνταν γιατί εκείνη η τρύπα δεν έκλεινε. Εγώ έβλεπα τα σχέδια της καρδιάς μου, τις ζωγραφιές της πάνω στο ροζ χαρτί και γελούσα κρυφά χαρούμενος που κράτησε την υπόσχεση της και δε μπάλωσε εκείνη τη μικρή τρύπα.
Κι ύστερα οι φωστήρες γιατροί αποφάνθηκαν πως έπρεπε να μπω χειρουργείο για μια επέμβαση ρουτίνας για να μοντάρουν τη χαλασμένη μου καρδιά και να κλείσουν εκείνη τη μικρή τρυπίτσα. Δε θυμάμαι τίποτα. Μόνο πως έκλαιγα και φώναζα να μη μου χαλάσουν το πέρασμα, τη δίοδο με το μέσα μου.
Έζησα χωρίς το κουσούρι μέχρι τα εικοσιπέντε. Κι ύστερα γνώρισα μια κοπέλα και κατάλαβα πως οι τρύπες ανοίγουν τόσο εύκολα και γίνονται μεγαλύτερες κι όσο κι αν τις μπαλώνεις τα ρετάλια σκίζονται και η τρύπα υπάρχει και ζεις έτσι όπως γεννήθηκες. Με μια τρύπα στην καρδιά. Μόνο που εκείνη μπερδεύτηκε και άνοιξε και μια δεύτερη για να δει καλύτερα το εσωτερικό μα ύστερα βαρέθηκε κι έφυγε αφήνοντας την ορθάνοιχτη.
Και τώρα «καλύπτω τις τρύπες με φεγγάρι, με ποιήματα ή με τα φιλιά σου» και περιμένω τώρα που η ζωή μου έγινε σαν φάντασμα από άυλους ανθρώπους, τώρα που γέμισε ημερομηνίες, τώρα που η απουσία σου πελεκά τη μνήμη μου, τώρα περιμένω κι άλλους να δουν το θαύμα της ζωής μου χωρίς εσένα…
*Ο τίτλος ποίημα του Ιρανού ποιητή Φερεϊντούν Φαριάντ
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.