Δεν έπιασε η οικονομική, μιντιακή και εργοδοτική προπαγάνδα. Δεν θα μείνουμε ως οι χέστηδες του 2015 όπως φοβόταν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου. Και το ακόμη θετικότερο είναι πως το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος δεν χωρά αμφισβήτηση για την λαϊκή βούληση. Ο κόσμος κουράστηκε από τα μνημόνια, τα καταψήφισε και ζητά επιτακτικά άλλη πολιτική, περισσότερο δίκαιη. Αυτό σημαίνει λιγότερα μέτρα που θα επιβαρύνουν κι άλλο τον φτωχό, περισσότερα βάρη στην ανέγγιχτη μέχρι τώρα πλάτη του πλούσιου.
Η ψήφος ήταν ταξική. Η Ελλάδα βάφτηκε όλη πορτοκαλί, αλλά τα ποσοστά από γειτονιά σε γειτονιά διέφεραν. Έτσι είδαμε στην Βούλα το ΝΑΙ να βγαίνει πρώτο με 69% και στα Άνω Λιόσια το ΟΧΙ με 71%. Είδαμε στο Πέραμα το ΟΧΙ να παίρνει 76% και στο Ψυχικό με σχεδόν 78% να βγαίνει πρώτο το ΝΑΙ.
Το ΟΧΙ της κάλπης υπερβαίνει την πολιτική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ, όπως και τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ και κληροδοτείται στους αγώνες του μέλλοντος. Διότι ακόμη και αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποδειχτεί “λίγος”, το ΟΧΙ θα παραμείνει. Θα θυμίζει ότι ο κόσμος στο ξεκάθαρο δίλημμα Ευρώπη της Μέρκελ ή Ευρώπη των πολλών, διάλεξε εμφατικά το δεύτερο. Το είχε κάνει και στις τελευταίες εθνικές εκλογές δίνοντας την κυβερνητική σκυτάλη στον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά τώρα το έκανε πέρα για πέρα σαφές.
Δεν φοβήθηκε να το κάνει παρά τις καθημερινές αγωνίες που αφορούν ακόμη και τα πιο απλά ή βασικά, όπως είναι το φαγητό, το ρεύμα, το νερό, η στέγη, το αν θα έχει κολατσιό το παιδί του την επόμενη μέρα. Ο λαός αυτός που έμαθε στο παρελθόν να περιορίζεται σε ρόλο θεατή πήρε την κατάσταση στα χέρια του, με τη συμμετοχή στο δημοψήφισμα να φτάνει στο 65%. Υψηλότερη δηλαδή από αυτή στις εθνικές εκλογές.
Υπήρχαν ενδείξεις για μεγάλη συμμετοχή από την εξίσου μεγάλη συμμετοχή στην κινητοποίηση για το ΟΧΙ στο Σύνταγμα προ του δημοψηφίσματος. Η διάχυτη συγκίνηση προέκυπτε από τη συναίσθηση των συγκεντρωμένων ότι εκείνη την ώρα ζούσαν μια ιστορική στιγμή, εφάμιλλη των ιστορικότερων που έχει ζήσει η χώρα. Αυτή η εικόνα και το υψηλό ποσοστό του ΟΧΙ αποτελούν πολύτιμες παρακαταθήκες. Το ιδανικό πλέον θα είναι αυτές να συνδυαστούν με επιτυχείς πολιτικούς χειρισμούς από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η πρώτη κυβέρνηση της Αριστεράς προκαλεί ανησυχία. Δεν μιλάμε για απλή αλλαγή προσώπων στην εξουσία. Γι΄ αυτό και ενώ στο παρελθόν πήγαμε από τον Παπανδρέου στον Παπαδήμο και από εκεί μετά την υπηρεσιακή κυβέρνηση Πικραμμένου στον Σαμαρά, δεν δημιουργήθηκε κανένα, ούτε το παραμικρό, ζήτημα. Το ότι υπάρχει τώρα, αποδεικνύει την αλλαγή στην μέχρι τώρα πολιτική ροή. Εκεί που υπήρχε έλλειμμα αντίστασης από τις προηγούμενες κυβερνήσεις, πλέον έχει αντικατασταθεί από μια αυθεντική διαπραγματευτική πολιτική.
Τα σχέδια για την απόκτηση του εθνικού πλούτου της Ελλάδας (παραλίες, αεροδρόμια κτλ.) έναντι πινακίου φακής, βρίσκουν για πρώτη φορά εμπόδια. Για πρώτη φορά οι απέναντι φοβήθηκαν. Φάνηκε από την λυσσαλέα προπαγάνδα των media, από τις δημόσιες τοποθετήσεις παρεμβάσεις των ξένων αξιωματούχων, από τις συντονισμένες επιθέσεις σε αναλογία 4 προς 1, αν βάλουμε και τον δημοσιογράφο συντονιστή 5 προς 1, από τα υπόλοιπα κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και ΚΚΕ. Ω ναι και ΚΚΕ.
Στον Περισσό πρέπει να προβληματιστούν πάρα πολύ για τη τακτική που ακολούθησαν. Πέρα από την πληθώρα καταγγελιών για την εξαπάτηση των ανυποψίαστων πολιτών, πλασάροντας ως ψηφοδέλτια του ΟΧΙ, τα ψηφοδέλτια του ΚΚΕ, καταγράφηκε μία ακόμη χαμηλή μονοψήφια επίδοση και το κυριότερο δηλώθηκε ξεκάθαρα η αδυναμία του ΚΚΕ να παρέμβει ουσιαστικά στις πολιτικές εξελίξεις.
Μετά το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, είδαμε τον μύθο του διχασμού να καταρρίπτεται. Δεν υπάρχει διχασμός με ποσοστά 61-39%. Καταρρίφθηκε ένα πολύ βασικό ψέμα, που χρησιμοποιήθηκε για να δαιμονοποιηθεί το δημοψήφισμα και το ψέμα αυτό δεν είχε κανένα αποτέλεσμα. Αν αναλογιστούμε ότι η συμμετοχή ήταν στο 65%, ενώ υπήρξε αρκετός κόσμος που ήθελε να πάει να ψηφίσει, αλλά δεν μπορούσε για οικονομικούς λόγους, καταλαβαίνουμε ότι κανείς δεν το πήρε στα σοβαρά. Κανείς δεν φοβήθηκε τον διχασμό, αν και πολλοί επιχείρησαν να τον σπείρουν.
Δεν έπιασε επίσης το κόλπο, που επιστρατεύει και σήμερα ο πρόεδρος της ευρωπαϊκής επιτροπής Ζ.Κ. Γιούνκερ, ο οποίος τονίζει ότι δεν υπήρχε και δεν υπάρχει πρόταση από τους εταίρους. Πρόταση υπήρχε βέβαια και αποσύρθηκε στο πλαίσιο ενός φτηνού κόλπου για να μείνει κενού περιεχομένου το δημοψήφισμα. Η πραγματικότητα όμως είναι ότι το ΟΧΙ, δεν αφορούσε μόνο τη συγκεκριμένη εκβιαστική πρόταση των δανειστών, ούτε μόνο τα εκβιαστικά τελεσίγραφα, αφορούσε τη συνολική λογική και πρακτική της λιτότητας.
Το υψηλό ποσοστό του ΟΧΙ, κάνει πολιτικά πανίσχυρο τον Τσίπρα και τον ΣΥΡΙΖΑ. Από τη χτεσινή σύσκεψη των πολιτικών αρχηγών ο Τσίπρας, κατάφερε επίσης να πάρει λευκή επιταγή από όλους για συμφωνία που θα περιέχει πρόβλεψη για το χρέος, πλην του Κουτσούμπα. Εσωτερικά παίζει χωρίς αντίπαλο, κάτι που φαίνεται από το υψηλό ποσοστό του ΟΧΙ, αλλά και από την κατάσταση των αντιπάλων του. Η ΝΔ στην πραγματικότητα είναι ακέφαλη, το ΠΑΣΟΚ έχει μονιμοποιηθεί να βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, ο Στ. Θεοδωράκης είδε τα όνειρα για δική του κυβέρνηση να μένουν όνειρα θερινής νυκτός, ενώ το ΚΚΕ δεν πείθει κανέναν και για τίποτα.
Στον αντίποδα συνεχίζεται η οικονομική ασφυξία. Οι τράπεζες έχουν σχεδόν “στεγνώσει”, γιατί έτσι το θέλουν οι Ευρωπαίοι και γιατί έτσι πιστεύουν πως θα υποχρεώσουν την ελληνική κυβέρνηση σε μια ταπεινωτική συμφωνία. Μία κυβέρνηση που στηρίζει όλη της την πολιτική δύναμη ενάντια στα μνημόνια, είναι απίθανο να τη δεχτεί. Θα δεχτεί μόνο μια συμφωνία που θα περιλαμβάνει δύο βασικούς όρους. Κούρεμα του χρέους, αλλά και αναπτυξιακούς όρους, ώστε να μπουν οι βάσεις και για ουσιαστική έξοδο από τα μνημόνια.
Ο λόγος που έχουν οι εταίροι να παραμείνουν ανυποχώρητοι είναι να μη δείξουν αδυναμία. Αν δείξουν αδυναμία, δεν αποκλείεται συντόμως να πάθουν τα ίδια με άλλες ανερχόμενες δυνάμεις όπως οι Podemos. Κατά τα άλλα η οικονομική ζημία από την επιμονή τους να κρατούν στο περιθώριο την Ελλάδα, είναι μεγάλη και για εκείνους. Διεθνούς κύρους οικονομολόγοι πιστεύουν ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, πρέπει να λειτουργήσει επιτέλους ως πραγματική ένωση. Όμως έτσι, θα χαθεί η ευκαιρία για μεγαλύτερη μάσα. Θα χαθεί η ευκαιρία να γίνουν χώρες αποικίες όπως θέλουν να γίνει η Ελλάδα.
Αν οι εταίροι παραμείνουν ανυποχώρητοι, η ελληνική κυβέρνηση οφείλει να είναι προετοιμασμένη. Προετοιμασμένος όμως πρέπει να είναι και ο κόσμος. Για το επόμενο μεγάλο ΟΧΙ, σε ακόμη δυσκολότερες ίσως συνθήκες. Όπως δεν μάσησε τώρα, δεν πρέπει να μασήσει και αύριο. Αντί να ικετεύει, όπως θέλουν τα κανάλια, για την οποιαδήποτε συμφωνία, να συνεχίζει να διεκδικεί μια κανονικότητα με όρους αξιοπρέπειας. Το εκκωφαντικό ΟΧΙ στο δημοψήφισμα του δίνει το πάτημα για ακόμη μεγαλύτερους αγώνες.
*Η φωτογραφία είναι από το left.gr
Το 3point magazine είναι ένα οριζόντια δομημένο μέσο που πιστεύει ότι η γνώμη όλων έχει αξία και επιδιώκει την έκφρασή της. Επικροτεί τα σχόλια, την κριτική και την ελεύθερη έκφραση των αναγνωστών του επιδιώκοντας την αμφίδρομη επικοινωνία μαζί τους.
Σε μια εποχή όμως που ο διάλογος τείνει να γίνεται με όρους ανθρωποφαγίας και απαξίωσης προς πρόσωπα και θεσμούς, το 3point δεν επιθυμεί να συμμετέχει. Για τον λόγο αυτόν σχόλια ρατσιστικού, υβριστικού, προσβλητικού, σεξιστικού περιεχομένου θα σβήνονται χωρίς ειδοποίηση του εκφραστή τους.
Ακόμα, το 3point magazine έχει θέσει εαυτόν απέναντι στο φασισμό και τις ποικίλες εκφράσεις του. Έτσι, σχόλια ανάλογου περιεχομένου θα έχουν την ίδια μοίρα με τα ανωτέρω, τη γνωριμία τους με το "delete".
Τέλος, τα ενυπόγραφα άρθρα εκφράζουν το συντάκτη τους και δε συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του 3point.