Χτύπησες το κουδούνι. Ούτε τηλέφωνο, ούτε μήνυμα. Κρατούσες στα χέρια ένα σοκολατένιο λαγό και ένα κερί με ροζ κορδελάκι. Φορούσες σκούρο μπλε πουκάμισο, τζιν παντελόνι, camper παπούτσια. Θυμόσουν ότι κάποτε εί...
Σήμερα ξύπνησα από ένα άσχημο εφιάλτη, σηκώθηκα από το κρεβάτι, ντύθηκα βιαστικά, πήρα το σκυλάκι και βγήκαμε έξω, μια ανάσα είχα ανάγκη, λίγο φως να φωτίσει το μέσα μου κι έσερνα τον Τάπα ή με έσερνε αυτός, δε...
Kαρδιά του χειμώνος. Xριστούγεννα, Άις-Bασίλης, Φώτα.
Kαι αυτός εσηκώνετο το πρωί, έρριπτεν εις τους ώμους την παλιάν πατατούκαν του, το μόνον ρούχον οπού εσώζετο ακόμη από τους προ της ευτυχίας του χρόνους,...
Ονειρεύονταν μια ζωή για πάντα μαζί, όμως δεν την έζησαν παρά για λίγους μήνες, κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου. Η Έλλη Σβώρου, επονίτισσα, ήταν η πρώτη γυναίκα που αντιμετώπισε το εκτελεστικό απόσπασμα στ...
Θέλω να με δεις, όχι να με κοιτάξεις. Δεκάδες μάτια έχουν πέσει πάνω μου και δεν είδαν τίποτα. Να μη σου πω τίποτα κι εσύ να τα καταλάβεις όλα. Μη με αφήνεις να νιώθω σαν καρέκλα, σαν τραπέζι, σαν σπίτι που το...
Αν με πιάσεις γκόμενα,
Μη μου αγοράσεις εσώρουχα.
Δεν τα φοράω, με σφίγγουν.
Μη μου χαρίσεις βιβλία.
Βλέπω τις σκέψεις μου γραμμένες κι από άλλους, απελπίζομαι.
Μη με πας να δούμε το ηλιοβασίλεμα.
Θα σκέφ...
Πενθώ τα χρόνια που έφυγαν και τα άλλα που θα ‘ρθουν με αδειανές καρέκλες και γεμάτα ποτήρια μνήμης «στην υγειά μας». Στην απουσία μετρά λάθος η αγάπη.
Πενθώ τα χαμένα, τα ανείπωτα, τα ειπωμένα, τα χαλασμένα, ...
Μουσικοθεατρική παράσταση με θέμα τον έρωτα με αποσπάσματα από ποιήματα των: Λειβαδίτη, Κοσμαδάκη, Βακαλόπουλου, Ρίτσου, Νερούδα, Κάλο, Χιόνη, Χριστιανόπουλου, Γκανά, Αναγνωστάκη, Μπουκόφσκι, Ανεστόπουλου, Κούν...
Όταν ερωτεύεσαι, νομίζεις πως ο χρόνος σταματά. Όλα γύρω σου από ασπρόμαυρα γίνονται έγχρωμα. Η βροχή γίνεται ήλιος και ο ήλιος γίνεται ένα φωτεινό χαμόγελο πάνω από το κεφάλι σου, για να σου θυμίζει ότι όλα τα...
Τριπλός ελληνικός, μανταλάκι πάλι στα μαλλιά, πρωινό εγερτήριο από τις 5.00, η πιο μεγάλη νύχτα φευγάτη, οι μέρες που μεγαλώνουν, ένα ταξίδι στα "σκαριά", χειμώνας στην πόρτα μου κι εγώ ανέτοιμη για υποσχέσεις....
Ή μήπως ο έρωτας δεν είναι για τους φτωχούς -τα μπερδεύουν όλα και πεινασμένοι γι’ αυτό που λέγαμε, την αληθινή ζωή- τα περιμένουν όλα μονάχα απ’ τον έρωτα; Ή μήπως ακόμα, έτσι είναι ο κόσμος αυτός ο σημερινός ...